Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011
ΜΟΔΑ ΑΝΕΚΔΟΤΩΝ!
Η βόλτα στα μαγαζιά για την αγορά ρούχων, είναι ένα μια δραστηριότητα που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι! Άλλοι το κάνουν γιατί όντως έχουν ανάγκη από ένα ρούχο, άλλοι στα πλαίσια της καταναλωτικής πλύσης εγκεφάλου, άλλοι απλά χαζεύουν και άλλοι έχουν ένα στάνταρ χρονικό τέμπο που θέλουν να ανανεώνουν την γκαρνταρόμπα τους ή και απλά εκμεταλλεύονται μια ευκαιριακή κατάσταση. Το θέμα όμως δεν είναι το κίνητρο του καθενός. Το θέμα είναι, ότι είτε η μόδα μας κάνει πλάκα, είτε από τώρα προφητεύουμε το πως θα γελάνε στο μέλλον οι γενιές με το πως ντυνόμασταν, είτε απλά δεν υπάρχει πλέον φαντασία...
Πραγματικά υπάρχουν ρούχα που περιμένεις να εμφανιστεί κάποιος και να σου πει "κοίτα τη κάμερα εκεί, πλάκα σου κάναμε". Στο τέλος όμως συνειδητοποιείς ότι όντως τα πουλάνε και μάλιστα σε τιμή που λες άντε να υπάρχουν 3 κομμάτια σε όλον το κόσμο! Σίγουρα το ντύσιμο είναι υποκειμενικό, καθένας διαμορφώνει την εικόνα του. Πιστεύω όμως πάλι πως κάποια πράγματα είναι υπερβολή, κι αν δεν έκανε θαύματα το marketing, ούτε για ανέκδοτο δε θα βλέπαμε να κυκλοφορούν τέτοια ρούχα. Όπως και να έχει καταθέτω μια προσωπική άποψη, όσον αφορά τον ανδρικό ρουχισμό, με τη μόδα δεν είχα εντρυφήσει ποτέ ιδιαίτερα, αλλά μη μας πουλάνε και τρέλα σε τιμή χρυσού!!
Ξεκινάω από τις ζακέτες πρόβατα! Καλύπτουν ένα οικοδομικό τετράγωνο μόνο από το μέγεθος. Ζακέτες με μια υπερφορτωμένη πλέξη πάνω, που ψάχνεις το κεφάλι του αρνιού κάπου χωμένο. Και επειδή ένα τέτοιο πράμα είναι άκρως άχαρο, σκέφτηκε ο ράφτης να βάλει και ένα λεπτό γιακαδάκι, δυο τσέπες με πάχος χαρτοπετσέτας και κουμπιά λεπτά που δε φτάνουν να βγουν από τις τρύπες. Αυτό είναι μόδα! Μη μου πεις είναι και ζεστό για το κρύο, για θα σου κάνω δώρο μια τέτοια!! Όχι, είναι ένα άχαρο πράμα που το φοράνε οι γιαγιάδες στο τζάκι ή οι ξυλοκόποι στο δάσος (για καμουφλάζ από αρκούδες). Δεν το λες ούτε ζακέτα, ούτε παλτό. Είναι ένας ογκώδες σωρός μαλλιού που απορώ γιατί δε το πουλάνε με το ζύγι!
![]() |
Έλα ψηλέ...σοβαρέψου... |
Πλαστικά μπουφάν! Άλλο κόλπο κι αυτό! Όταν μου πουλάς ένα μπουφάν από ανακυκλωμένα χάμπουργκερ (κοινώς PVC) και τουβλάκια LEGO, περιμένω να έχεις συνειδητοποιήσει τι λανσάρεις κι ανάλογα να μου το πουλάς και σε σχετική τιμή! Δε λέμε να γίνουμε αντιοικολόγοι. Εγκρίνουμε το βιομηχανικό δέρμα, αλλά να ακολουθεί και μια ανάλογη ποιότητα στο αποτέλεσμα, κυρίως στην αντοχή του! Το "δερμάτινο" όπως ισχυρίζεσαι έμπορα πλαστικών μπουφάν, πάχους όσο η πέτσα από γιαούρτι είναι μια κοροϊδία και μισή! Είναι υποκατάστατο μπουφάν! Ούτε τη ζεστασιά ενός μπουφάν έχει, ούτε την αντοχή ενός δερμάτινου που έχει κατασκευαστεί σωστά. Το ότι μου έβαλες μερικά κουμπάκια, φερμουάρ και μια χρυσή ταμπελίτσα με τη φίρμα σου το καθιστά απλά μια στυλάτη κοροϊδία! Οπότε ή ενίσχυσε το πάχος του ή φτιάξε ένα κανονικό μπουφάν να τελειώνουμε.
![]() |
Θα σε χαιρέταγα, αλλά φοβόμουν μι σκιστεί το μπουφάν |
Σκοροφαγωμένα jean! Ωραία.. Είπαμε να δώσουμε ευκαιρία στη μόδα με τα jean με σκισίματα, δε λέω έχει ενδιαφέρον... Το jean όμως που μου πουλάς μετά από επίθεση 10 ντόπερμαν νομίζω το παρακάνει. Είναι απλά ένα σκισμένο jean! Δεν είναι ούτε μόδα, ούτε άποψη, ούτε στυλ! Ο τύπος δεν ήθελε να πετάξει το παλιό του jean, οπότε το σιδέρωσε, έβαλε και μια αλυσιδίτσα να κρέμεται και ιδού! Σαν καινούριο. Ακριβώς...ΣΑΝ! Το ότι είσαι φιρμάτο μαγαζί δε σου δίνει το δικαίωμα να κάνεις τέτοιες πλάκες. Είναι ένα κακόγουστο πράγμα, με μειωμένη αντοχή και χωρίς νόημα! Άσε που το χειμώνα ξεπαγιάζεις!
![]() |
Πάλι τα σκουπίδια μου έψαχνες?? |
Πολύχρωμα παντελόνια... ψηλέ...μας κάνεις πλάκα έτσι?... Δε μπορεί! Νέο κύμα! Παντελόνια με υλικό τύπου jean σε κίτρινο, ροζ, πράσινο κτλ. Είπαμε να δώσουμε χρώμα στη ζωή μας, αλλά έτσι θα την κάνουμε παλέτα! Όχι δεν είναι καλόγουστο και επιμένω. Είναι για γέλια. Το φοράς αυτό αν θες να πουλάς και καρπούζια στη λαϊκή. Είναι μεγάλη πλύση εγκεφάλου και δεν σπας τον συντηρητισμό έτσι. Δε λέω να είμαστε σοβαροφανείς, αλλά άλλο το ένα άλλο το άλλο. Μη περιμένεις να βάλεις ένα λαχανί παντελόνι και να μη σε κοιτάνε τουλάχιστον...όλοι! Και όχι δε πρόκειται ποτέ να το συνηθίσουν. Κάποια χρώματα ταιριάζουν για συγκεκριμένα σημεία (τοίχους, αμάξια, κινητά κτλ). Μη προσπαθείς με το ζόρι να κάνεις μόδα. Βάλε σε ένα ράφι 10 κλασικά παντελόνια και 10 από αυτά στη ίδια τιμή και δες ποιο θα αδειάσει πρώτο. Δεν είναι ούτε συνήθεια, ούτε δυσκαμψία γούστου. Είναι λογική.
![]() |
OK.... |
Αντρική - γυναικεία τσάντα. Γιατί? Γιατί να βγει κάτι τέτοιο? Πρώτον οι άντρες δε κουβαλάμε πολλά πράματα όπως οι γυναίκες. Δεύτερον αν έχουμε πράματα θα είναι είτε για τη δουλειά μας είτε για σπουδές, όπου οι ωραιότατες τσάντες laptop ή εργασίας κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους! Στη χειρότερη ένα τσαντάκι μέσης ή ένα μικρό τσαντάκι με λουράκι κάνει τη δουλειά του. Δε νομίζω πως έλειπε από τα ράφια μια τσάντα να ντρέπεσαι που την έκανες δώρο σε μια κοπέλα γιατί δεν είδες τη μικρή ένδειξη "for him". Είναι άκυρο και φυσικά σκόπιμο. Κάποια πράγματα όπως και κάποιοι ρόλοι, καλό είναι να είναι διακριτοί. Μη τα ισοπεδώνεις όλα!
![]() |
Ναι, είναι..."ανδρικές" τσάντες... |
Τα harem παντελόνια (νομίζω έτσι λέγονται). Το ανέκδοτο συνεχίζεται. Συνήθως βγαίνει σε φόρμα αλλά κυκλοφορεί και σε πιο "επίσημο" ύφασμα ή jean. Είναι τα παντελόνια που μοιάζει σαν να φοράς πάνα για μωρά που άνοιξε κι έχει αρχίσει να πέφτει. Το σκεπτικό ήταν να βγει κάτι αντίστοιχο με εκείνα τα γυναικεία παντελόνια τύπου Αλαντίν (ή νυχτερίδα). Το θέμα είναι.... δεν υπήρχε λόγος να γίνει κάτι τέτοιο! Αισθητικά είναι άκυρα, είναι σαν να έβαλες το παντελόνι σου ανάποδα. Μάλιστα ορισμένα κυκλοφορούν και με μηνυματάκια στο μπροστινό τους μέρος για να καρφώνουν τα βλέμματα. Μπράβο... έκανες το κομμάτι σου?? Άντε πήγαινε ντύσου κανονικά τώρα. Το ότι ξεκίνησε με επιρροές από τη γυναικεία μόδα, δε προσφέρει τίποτα χρηστικό (πολλά δεν έχουν και τσέπες), το ίδιο το όνομά τους είναι harem (χαρέμι ρε φίλε...χαρέμι) και στο πουλάνε πιο ακριβό από μια απλή φόρμα θα έπρεπε να σε κάνει να μη πλησιάσεις καν τη κρεμάστρα! Α, ναι ξέχασα... το φοράς και σε μια έξοδο... βέβαια με λίγο παραπάνω ύφασμα, μια λεζάντα και στενά μπατζάκια είσαι καλά ντυμένος για να βγεις... τουλάχιστον άμα έχεις πάει για φαΐ και κάθεσαι, ότι πατάτα σου πέφτει από το σουβλάκι θα κάθεται στο επιπλέον ύφασμα και δε θα τη χάνεις. Έχει και τα καλά του.
![]() |
Α! Έβαλες τα καλά σου σήμερα! |
Τεράστια μαύρα κοκάλινα γυαλιά. Καταρχάς δεν έχω καταλάβει αν όσοι τα φοράνε τα έχουν λόγο μυωπίας ή απλά για σχέδιο. Αν ισχύει το δεύτερο παρακαλώ να τα βγάλουν από τη θήκη και να τα ρίξουν στον λέβητα της πολυκατοικίας. Είναι η πιο ακαταλαβίστικη μόδα. Θυμάμαι σε σχολική ηλικία, όταν ένα παιδί ερχόταν με γυαλιά μυωπίας τεράστια, έτρωγε τόσο γιουχάρισμα που την επομένη άλλαζε σχολείο. Επίσης θυμάμαι ότι κάποτε ήταν μεγάλο ταμπού να βγεις στην TV με γυαλιά μυωπίας. Οπότε το πονηρό μυαλό μου, μου λέει ότι βρήκαν ένα τρόπο να παραμερίσουν αυτόν τον ενδοιασμό. Το πρόβλημα όμως δεν είναι όσοι τα έχουν πραγματικά ανάγκη κι ας είναι και λίγο άκομψα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό λανσάρεται ως μόδα και πολλοί τα φοράνε, με σκέτο τζάμι, απλά για στυλ!! Σου χάρισε ο Θεός υγιή μάτια και εσύ φοράς γυαλιά?? Αργότερα θα γίνει μόδα και η πατερίτσα! Είναι ένα χοντροκομμένο κοκάλινο πράμα, με 10 κιλά γυαλί! Ούτε τύπο σου δίνει, και το κουβαλάς κι όλη την ώρα. Είναι εκπληκτικό ότι μαγαζιά ρούχων, αφιερώνουν ολόκληρο ράφι για τέτοια γυαλιά, που σχεδόν όλα είναι ίδια. Κάποια μάλιστα σου δίνουν την αίσθηση ότι είναι αποκριάτικα κι απλά έχουν βγάλει το μουστάκι και τη μύτη.
![]() |
Πόσα είναι αυτά?...Μπράβο, πέντε! |
Αυτά προς το παρών! Αν θυμηθώ κι άλλα θα τα πω. Όλο και κάτι θα μου έχει ξεφύγει! Κλείνοντας θέλω να αναφέρω πως έχουμε γεμίσει με μπλούζες με ρίγες. Να υπάρχουν κι αυτές αλλά ας σκεφτούν και κάνα άλλο σχέδιο!! Όχι άλλη ρίγα!! Α, ναι... και μια μπλούζα με στάμπα είναι ένα κομμάτι ύφασμα με μια οπτικοποιημένη στρώση μπογιάς. Τη θέλω για εύκολη λύση σε έναν καφέ ή κάτι ανάλογο... επομένως θα διαθέσω και το ανάλογο ποσό όσο ψαγμένο κι αν είναι το σχέδιο! Μην τις υπερεκτιμάς στην τιμή!
By Stam
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΥΓΕΙΑΣ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ....
Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς εάν είναι δυνατόν να είναι υπαρκτή η παραπάνω συνθήκη. Συγκρίνεται η αξία της υγείας με την αξία του χρήματος; Ή ας το διατυπώσουμε αλλιώς. Συγκρίνεται η αξία του χρήματος με την αξία της υγείας; Τι είναι άραγε ποιο σημαντικό για τον σύγχρονο άνθρωπο;
Όλα αυτά τα ερωτήματα , δημιουργήθηκαν με αφορμή το ανάγνωσμα της έρευνας του Κέντρου Ελέγχου Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) για το aids. Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, ο αριθμός των κρουσμάτων του aids, τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα, αυξήθηκε κατά 53% στον γενικότερο πληθυσμό. Αυξημένη ωστόσο πλειοψηφία παρουσιάζουν οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών, όπως και οι παράνομα εκδιδόμενες γυναίκες. Παρ’ όλα αυτά, σημαντική αιτία αύξησης των κρουσμάτων του aids, σύμφωνα με τα λεγόμενα του λοιμωξιολόγου Μάριου Λαζανά, οφείλεται στην «επιθυμία» των τοξικομανών να κολλήσουν τον ιό, προκειμένου να εισπράττουν το επίδομα των 700 ευρώ, που δικαιούνται οι οροθετικοί (αυτοί που έχουν τον ιό).
Στην προκειμένη περίπτωση διαπιστώνει κανείς ότι τα χρήματα είναι πλέον η υπέρτατη αξία της ζωής ενός ανθρώπου. Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που θυσιάζουν τη ζωή τους, κυριολεκτικά, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα ποσό που θα τους εξασφαλίσει μάλλον τις «δόσεις» του μήνα. Η υγεία βρίσκεται σε δευτερεύουσα μοίρα πλέον. Είναι λυπηρό να ακούς τέτοια δυσάρεστα ή και τραγικά γεγονότα να συμβαίνουν σε μια χώρα που θεωρείται ανεπτυγμένη. Εν πάση περιπτώσει οι συνθήκες αυτές αποδεικνύουν την εξαθλίωση που βιώνουν κάποιες κοινωνικές ομάδες. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο φόβο ότι περιπτώσεις τέτοιου τύπου θα αυξηθούν ραγδαία. Οι επιπτώσεις των οικονομικών μέτρων που επιβάλλονται στους πολίτες από την κυβέρνηση θα τους οδηγήσουν σε τέτοιες συμπεριφορές.
Βέβαια, οι τοξικομανείς αποτελούν ούτως ή άλλως ειδική κατηγορία υπό την έννοια ότι διακατέχονται ήδη από την μανία των ναρκωτικών ουσιών. Ωστόσο, το κράτος θα έπρεπε να προβλέπει φροντίδα αποτοξίνωσης από πολύ περισσότερα κέντρα θεραπείας αλλά και φροντίδα ομαλής κοινωνικής επανένταξης ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος υποτροπής. Ένας λόγος παραπάνω να μην υπάρχει κίνδυνος δημόσιας υγείας. Όλα αυτά βέβαια σε έναν ιδεατό τύπο κράτους. Δυστυχώς όχι στην Ελλάδα!

Στο παιχνίδι health vs money, δυστυχώς τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι το σκορ είναι 0-1. Τα χρήματα σαφώς κάνουν τη ζωή ευκολότερη αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν φέρνουν την ευτυχία. Η αλληλεγγύη είναι η αρετή που δίνει τη δυνατότητα στον κάθε άνθρωπο να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του. Αν τη χρησιμοποιήσει ίσως υπάρχει ελπίδα να αλλάξει το σκορ του παιχνιδιού στο 1-0.
By S.F.
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΟΔΗΓΩΝ ΤΑΞΙ!
Αυτοκινητιστής, ταξιτζής, σοφέρ, ταρίφας, κιτρινιάρης είναι μερικοί χαρακτηρισμοί που σχετίζονται με το ευαίσθητο επάγγελμα του οδηγού ταξί. Τα ταξί βρίσκονται παντού στους ελληνικούς και όχι μόνο δρόμους, στο λεκανοπέδιο αλλά και στην επαρχία. Πολλές φορές θα δεις σε συγκεκριμένο κομμάτι δρόμου περισσότερα κίτρινα αυτοκίνητα απ’ότι όλα τα υπόλοιπα. Συχνό φαινόμενο είναι να διαπληκτιστείς με κάποιον οδηγό ταξί γιατί εξαιτίας του δεν πρόλαβες το φανάρι ή ή γιατί ο προορισμός σου δεν βολεύει την κούρσα του ή επειδή δεν του αρέσουν τα μούτρα σου και δεν σε βάζει ρε αδελφέ στο όχημα του. Δεν σχολιάζω καν φαινόμενα όπως διπλή ταρίφα ή συμπεριφορά κοντά σε λιμάνια, αεροδρόμια και ΚΤΕΛ.( Είναι μεγάλο θέμα από μόνο του αυτό).
Έστω λοιπόν ότι μπήκες στο ταξί και αφού κάθισες και τακτοποιήθηκες λες τον προορισμό σου στον οδηγό… Ξέρεις τι σε περιμένει από δω και πέρα???
Για να δούμε αναλυτικά ορισμένες συνηθισμένες κατηγορίες οδηγών ταξί….





"Εγώ θα έβαζα τον Χ στο κέντρο, ο Ψ είναι τελείως παλτό. Ο Ζ είναι γεννημένος για σέντερ φορ Η ομάδα δεν στήθηκε καλά το Σάββατο δεν ξέρει ο κόουτς κτλ."
Κάποιες φορές έχεις την αίσθηση οτι η φωνή του κάνει και παράσιτα, ενώ αντί για κόρνα σφυράει, ενώ στο κόκκινο φανάρι τρελαίνεται γιατί νομίζει είναι κόκκινη κάρτα. Αγαπημένη φράση " Αυτός ρε...αυτός είναι παλτό. Αλλά που να ξέρει αυτός από παίκτες..."





Συγγνώμη αν ξέχασα κάποιον τύπο στις παραπάνω κατηγορίες (δεν έγινε σκόπιμα). Θέλησα να μεταφέρω με λίγη δόση υπερβολής κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα της πολυαγαπημένης αυτής κοινωνικής ομάδας που όσο και αν ακούν πολλά κατά καιρούς (δικαίως ή αδίκως) εν τέλει τους έχουμε ανάγκη.
By Tanasius_D
(μικροπροσθήκες By Stam)
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011
Ellinara-xtos 5: Ανωτέρα βία..
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011
SMARTPHONES -> STUPID OWNERS?
Έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, αποτελούν προέκταση του χεριού μας. Άλλα μικρότερα άλλα μεγαλύτερα, όλα έχουν δυνατότητες περισσότερες από την απλή αποστολή μηνύματος (sms)... ποσό μάλλον ένα τηλεφώνημα (για μια έκτακτη ανάγκη βρε αδελφέ!). Θα δεις κόσμο κάθε ηλικίας να ασχολείται-‘παίζει’ με ένα από αυτά.
Η τεχνολογία εξελίσσεται όπως είναι αναμενόμενο και σαφώς θεμιτό. Επομένως μετά τα pc, τα laptop και τα netbook, έφτασε η ώρα και για υπολογιστές τσέπης. Πέρα από την απλή επικοινωνία μέσω τηλεφωνήματος η σύντομου μηνύματος, τώρα με την υποστήριξη και των συγχρόνων δικτύων επικοινωνίας (3G και προσεχώς 4G) μπορούμε να στείλουμε από ένα απλό mail (από sms σε mail δεν το λες και τόσο απλό αλλά οκ! ), να πραγματοποιήσουμε μια βιντεοκλήση, μέχρι και να ελέγξουμε τον σταθερό υπολογιστή μας από μακρυά ή να πληρώσουμε κάποιο λογαριασμό. Την ενσωματωμένη κάμερα με ποιότητα καλύτερη και από φωτογραφική μηχανή, δεν την αναφέρω καν.
.jpg)
Θα μου πεις και εσένα τι σε νοιάζει τι κάνω εγώ με τα λεφτά μου?? Οκ, εμένα δεν με νοιάζει, απλά παρατηρώ ότι είναι πολύ εύκολο για κάποιον να πέσει στην παγίδα του μάρκετιν της κάθε εταιρίας και να δημιουργηθούν πλαστές ανάγκες από εκεί που δεν υπάρχουν. Θα μου πεις η πλαστή ανάγκη με τα smartphone ήρθε; Όχι, υπήρχε και θα υπάρχει αλλά nevermind! Ίσως είναι μόδα που θα περάσει με το καιρό, ίσως όμως πάλι εδραιωθεί τόσο που θα φτάσει σε σημείο να είναι απαραίτητο για το καθένα να κυκλοφορεί με ένα κινητό τηλέφωνο που θα ψήνει και καφέ στη τελική και που θα κάνει τα ψώνια στο μανάβικο!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε κάθε καφετέρια πλέον είναι πάνω στα τραπεζάκια εκτός από καφέδες, νερά και τσιγάρα να υπάρχουν και κάτι συσκευές με μεγάλες οθόνες που πολλές φορές μονοπωλούν το ενδιαφέρον (ενίοτε ο καφές σερβίρεται και πάνω σε αυτά γιατί δε μένει άλλος χώρος στο τραπέζι):
Φίλος Β: 800MHz
Φίλος Γ: Έλα ρε το δικό μου έχει 1000
Φίλος Α: Πόση μνήμη έχει;
Φίλος Β: 512 ΜΒ
Φίλος Α: Καλά είναι….
Φίλος Δ: τι κάμερα έχει;;; πόσες ίντσες είναι η οθόνη;;; πόσο κρατάει η μπαταρία;;; πόσο το ένα πόσο το άλλο;;;
ΦΤΑΝΕΙ!!!!!!!!!!!!!!! Ένα κινητό είναι!!! δεν είναι και διαστημόπλοιο!!!!!!!
Επίσης, πολύ συχνά έξω θα δεις κόσμο να είναι παρέα αλλά ταυτόχρονα να είναι και απομονωμένος. Όλοι έχουμε δει σε μια καφετέρια, παρέα ατόμων να κάθεται και αντί να μιλάνε μεταξύ τους να «παιζει» ο καθένας με το…… ‘κινητό’ του.
ΚΑΤΣΕ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΞΕ ΜΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΣΟΥ!!!!!!
Εν κατακλείδι δεν είμαι ούτε κατά της τεχνολογίας ούτε κατά των smartphones φυσικά! (Θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι είμαι εξαρτημένος από την τεχνολογία). Επίσης γνωρίζω ότι αυτά τα μαραφέτια μπορούν να διευκολύνουν κόσμο και σε επίπεδο διασκέδασης αλλά και σε επίπεδο επαγγελματικό. Με τον ίδιο εύκολο τρόπο βέβαια που σε οδηγούν στην εξάρτησή τους!
Ωστόσο όταν βλέπω στο δρόμο το ψώνιο με το μηλαράκι στο πίσω κάλυμμα του κινητού του ή το τύπο με το κινητό που μοιάζει με μικρή τηλεόραση θέλω να ξέρει τι είναι αυτό που κρατάει στα χέρια του και όταν λέω να ξέρει, όχι απλά να ξέρει ποιος ηθοποιός είχε το αντίστοιχο σε κάποιο σίριαλ αλλά να ξέρει 5 πράγματα για αυτό το μαραφέτι που του κόστισε όσο του κόστισε. Να είναι συνειδητός κάτοχος- χρήστης και να μην είναι απλά θύμα των διαφημίσεων και του μάρκετιν. Εντάξει είπαμε, δεν έχω την απαίτηση από κάποιον να χρησιμοποιεί το κινητό του για να σηκώσει server, αλλά ρε φιλαράκι αφού ξοδεύτηκες που ξοδεύτηκες είναι κρίμα να το έχεις μόνο για φιγούρα. Κι αν σου σπάσει θα κλαις!
By Tanasius_D
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ!
Αρχικά όταν σκέφτηκα να γράψω το παρών κείμενο είχα στο νου μου και το πόσο θέλω να κράξω τα μέσα μεταφοράς! Όσο φιλότιμη προσπάθεια κι αν κάνω να ελαφρύνω λίγο το δίκτυο από το αμάξι και να χαμογελάσω στο περιβάλλον, άλλο τόσο το μετανιώνω στο τέλος. Επιφυλάσσομαι στο μέλλον λοιπόν για αυτό και περνάω σε κάτι πιο σατυρικό. Οι προσωπικότητες μέσα στα λεωφορεία!!
Από πάντα στα λεωφορεία, και ειδικά αυτά των πιο σύντομων διαδρομών, παρατηρούσα οτι όσα χρόνια κι αν περάσουν, κάποιοι τύποι ανθρώπων θα μένουν για πάντα ίδιοι, αλλάζοντας μόνο πρόσωπο, ηλικία και φύλλο. Παρακάτω τους παραθέτω (Η χρήση αρσενικού γέννους είναι τυχαία, στις κατηγορίες μπορεί να ανήκει οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε) :
1) Ο "Οδοστρωτήρας"
Ο οδοστρωτήρας είναι αυτός που θα πάρει σβάρνα όλα τα πόδια των υπόλοιπων επιβατών, αφήνοντας τη μάρκα παπουτσιού του πάνω στο δικό σου! Κρατάει high score πατημάτων και το καλύτερο.... 9/10 φορές δε ζητάει καν συγγνώμη, μάλιστα μπορεί να σε κοιτάξει και με τρόπο " πρόσεχε λίγο! ". Άμα μάλιστα πετύχεις και οδηγό που φρενάρει σαν να έχει λόξιγκα, εκεί να δεις γλέντια, το είδος αυτό χορεύει κυριολεκτικά πάνω στα πόδια σου και στα κάνει βατραχοπέδιλα!
Ο βιάζομαι είναι υπαρκτή κατηγορία και στο ανέβα και στο κατέβα! Στο ανέβα σπάει ρεκόρ αναρρίχησης στο λεωφορείο προκειμένου να προλάβει είτε να πιαστεί, είτε να βρει θέση, είτε να χτυπήσει εισιτήριο ώστε να κάνει γρήγορα τα 2 προηγούμενα. Παίζει ράγκμπι με τους υπόλοιπους που θέλουν να επιβιβαστούν κι αν κάνεις οτι μπαίνεις μπροστά του θα δεχθείς λαβή που θα ζήλευαν στην ελληνορωμαϊκή πάλη! Στο κατέβα, ο βιάζομαι, κάνει σπριντ να προλάβει τον κόσμο που πάει να μπει ώστε να βγει πρώτος! Ενίοτε γίνεται και οδοστρωτήρας, συνδυασμός που δε σώζεται. Ο βιάζεται πιστεύει πως όλο αυτό είναι θεμιτό, οπότε αν αντιδράσεις ξεκινάει ένα κατεβατό αντίλογου που θα στο πει γρήγορα για να προλάβει να κατέβει στην επόμενη στάση. Αν τύχει να κάθεσαι πολύ μπροστά κι ο βιάζεται είναι πίσω πίσω, θα καταλάβεις τη παρουσία του, βλέποντας το υπόλοιπο κοινό να πέφτουν σαν κορίνες από μπόουλινγκ συνοδευόμενοι κι από κάποιο επιφώνημα πόνου ή αγανάκτησης!
Ο αν μπορείς συνήθως δεν είναι πολύ ενοχλητική κατηγορία, αλλά πολλές φορές κρύβει πλάνη! Ο αν μπορείς συνήθως είναι αυτός που σου ζητάει να του χτυπήσεις το εισιτήριο. Αν γίνεται χαμός και δε μπορεί να προσεγγίσει το μηχάνημα, ή έχει κάποιο πρόβλημα που δεν του το επιτρέπει, είναι μια πολύ ευγενική πράξη! Τι γίνεται όμως όταν (ενώ μπορεί) στο ζητάει αυτό γιατί απλά καβάτζωσε μια θέση κι αν πάει να το χτυπήσει θα τη χάσει? Πλάνη! Ο αν μπορείς επίσης θα σου ζητήσει να καθίσει! Σαφώς παραχωρούμε τη θέση μας σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Έστω όμως οτι κάποιος δεν το έχει ανάγκη. Αν είσαι σε διπλή θέση μη δοκιμάσεις να κάνεις χώρο να μπει στην μέσα, προς το τζάμι! Θέλει την έξω έξω ο κόσμος να χαλάσει! Ή του τη δίνεις ή θα τρως το πίσω μέρος του παλτού του για πολλή ώρα! Κάποιοι βέβαια συμβιβάζονται, δε λέω. Υπάρχουν και κάποιες αθώες, κι ήσυχες περιπτώσεις αν μπορείς, όπως "μπορείς να κλείσεις λίγο το τζάμι?" ή " μπορείς να μου δώσεις ένα χερούλι να πιαστώ?" ή "χτυπάτε στάση?". Αυτά δεν πειράζουν κανέναν.
4) Ο "θα κατεβείτε"
Ο θα κατεβείτε έχει αναγκάσει κι αυτούς που το λένε με αθώο σκοπό να τους βλέπεις με μισό μάτι! Ο θα κατεβείτε είναι αυτός που στέκεται πίσω σου, έχει δει οτι έχεις πατήσει στάση, έχεις πάρει θέση να κατέβεις, κρατάς ακόμα και το χερούλι της πόρτας και θα σε ρωτήσει "θα κατεβείτε??". ΝΑΙ! Θα κατέβω! Αφού με είδες να ετοιμάζομαι!!!! Τι λες, να μπήκα μπροστά σου για να σε προστατέψω από καμιά σφαίρα? Φυσικά αυτή η ερώτηση είναι καμουφλάζ! Ιδού η αποκρυπτογράφηση: "Θα κατεβείτε? -> Θέλω να κατέβω πρώτος και να φύγω σφαίρα έξω, επίσης δε μ' αρέσει να είμαι ανάμεσα σε άλλους που σπρώχνουν και ποδοπατάνε, όπου αν είχα σηκωθεί 1 λεπτό νωρίτερα θα τα είχα γλυτώσει όλα αυτά". Το είδος αυτό μάλιστα έχει εξελιχθεί. Μια εξέλιξη είναι αυτή που λέει "Θα κατεβείτε?" και έχει ήδη πλάσει στο μυαλό του πως θα πεις όχι και ξεκινάει να βγει μπροστά με το χαρακτηριστικό σκυψηματάκι κάτω από το χέρι σου που κρατάει το κάγκελο! Μήπως να ακούσεις την απάντησή μου πριν κάνεις χορευτικά?? Τι λες?? Φυσικά υπάρχουν κι άνθρωποι που το ρωτάνε αγνοώντας όντως τις προθέσεις σου, αλλά τους παίρνει η
μπάλα.
Ο αγχώδης κυρίως είναι αυτός που πιστεύει οτι θα του κλείσει η πόρτα πάνω του και θα τον κόψει στα 2! Ακόμα και μπροστά μπροστά να είναι, ακόμα κι από την πόρτα του οδηγού να πάει να κατέβει, είναι σίγουρος πως τρέχει ένα χρονόμετρο και πρέπει να περάσει την πόρτα, πριν αυτό λήξει. Οι συνέπειες φυσικά σε κάτι τέτοιο είναι ανάλογες του οδοστρωτήρα. Ο αγχώδης επίσης, πολλές φορές προτιμάει να πατάει συνέχεια στάση αν δε θυμάται που να κατέβει, παρά να ρωτήσει κάποιον, κι έτσι το λεωφορείο γίνεται τρένο. Σε γενικές γραμμές όμως είναι ήσυχη και συμπαθή κατηγορία.
Ο άνιωθος είναι μια κινητή καταστροφή! Δεν έχει συναίσθηση του χώρου και του χρόνου. Είτε θα μπει με άπειρα πράγματα τα οποία θα σε γεμίσουν μελανιές γιατί δε ψήνεται να βρει ένα τρόπο να τα παρκάρει κάπου ώστε να μην ενοχλούν, είτε στη προσπάθεια του να διασφαλίσει τον εαυτό του από ταχύτητες, σπρωξίματα κτλ θα πέσει πάνω σου, θα σε πατήσει, θα σε εξωθήσει σταδιακά από το πόστο σου, κι ίσως φας και κάνα άπερκατ μια στο τόσο. Επίσης ο άνιωθος μπορεί να βρίσκεται στην πιο αντιαποδοτική θέση. Όλος ο διάδρομος άδειος και να τον κλείνει εκείνος. Επίσης να κάθεται μπροστά από το ακυρωτικό μηχάνημα εισιτηρίων και να το κλείνει με την κοιλιά. Ή να του ζητάς να περάσεις για να βγεις, και σου παρέχει (ενώ μπορεί κι άλλο) ένα χώρο ίσα ίσα να χωρέσει το κορδόνι από το παπούτσι σου. Αν κάθεται δίπλα σου δε κι είσαι από μέσα, είναι σίγουρος πως μετακινώντας τα γόνατά του κατά 2 χιλιοστά περνάει φορτηγό. Ο άνιωθος επίσης είναι και φωνακλάς. Μπορεί να μιλάει στο κινητό τόσο δυνατά που αυτός που είναι στην άλλη γραμμή, πρώτα τον ακούει κανονικά και μετά από τη συσκευή. Ενδεχομένως πολλά από αυτά να τα κάνει ασυναίσθητα, δε παύει όμως να εκνευρίζει τα πλήθη.
Ο τσαντίλας φέρει θυμό χρόνων....χωρίς λόγο! Είναι αυτός που θα θυμώσει, θα τσακωθεί και θα βρίσει με το παραμικρό. Τον καταλαβαίνεις αρχικά, κατά την επιβίβαση που μπαίνει μέσα μουρμουρίζοντας. Μέχρι να τσαντιστεί με κάτι θα σχολιάζει οτι βλέπει από το παράθυρο. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να κατέβει από το λεωφορείο αν δεν έχει τσακωθεί με κάποιον πρώτα. Εκεί είναι να μην ανοίξεις διάλογο. Τελείωσε! Θα βρίζει μέχρι να κατέβει! Ίσως σου ζητήσει και τον αριθμό τηλεφώνου σου να σου πει εκεί τα υπόλοιπα. Εκνευρίζεται με οτιδήποτε, την ταχύτητα του λεωφορείου είτε πάει αργά είτε γρήγορα, με τις πόρτες που ανοιγοκλείνουν, με το κουδούνι όταν χτυπάει στάση, αν του μιλήσουν κτλ Πανηγύρι γίνεται αν ξεχάσει να πατήσει στάση και αρχίσει να φωνάζει στον οδηγό που δεν του ανοίγει! Αν κάνεις οτι του πατάς έστω και λίγο τη φτέρνα, θα μάθεις πολλές νέες "λεξούλες". Πάντα κατά τον τσακωμό θα φωνάζει και θα κουνάει έντονα τα χέρια ( πως έχει τέτοια ισορροπία χωρίς να κρατιέται....?) προκειμένου να τραβήξει το ενδιαφέρον όλου του λεωφορείου και με την ελπίδα να τσακωθεί με ακόμα περισσότερους! Σε μια άλλη ζωή του έμπλεκε σε καβγάδες σε σαλούν!
8) Ο "επιχειρηματίας"
Ο επιχειρηματίας είναι αυτός που στήνει επιχείρηση αστραπή στο λεωφορείο μεταξύ 2 στάσεων! Επιχειρήσεις όπως, ακορντεόν, χαρτομάντιλα, μπαγλαμά, μια σχολική τσάντα με ψεύτικο μηχανισμό βοήθειας αναπνοής κτλ. Έχει περιθώριο 2 στάσεις να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί, πριν μπει σε άλλο λεωφορείο. Έχει συνήθως στάνταρ ωράρια, και ξεκινάει από την μπροστά πόρτα και κατεβαίνει. Συνιστάται προσοχή στο ανερχόμενο είδος των βιολιτζίδων που βγάζουν μάτια με το δοξάρι.
Ο μαθητής αν και αναφέρεται σε συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων εν τούτοις, μπορεί να το δεις να συμβαίνει και από εξαιρέσεις. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η αίσθηση οτι η τσάντα του είναι αόρατη. Όχι φίλε μαθητή. Η τσάντα σου δεν είναι αόρατη κι αν μπορείς βγάλτην από την πλάτη σου όταν μπαίνεις. Λόγο του οτι είναι σε συνεχής κίνηση ο μαθητής, είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια οτι θα γευτείς πολλές φορές τα χτυπήματα της τσάντας του, κι αν κάθεσαι κιόλας σε κάθισμα, θα βγεις με καρούμπαλα! Επίσης όταν η κατηγορία αυτή βρίσκεται σε ομάδες (μαθητές) βγάλε τον μετρητή ντεσιμπέλ. Θα ουρλιάζουν ακατάπαυστα, θα λένε τα χειρότερα αστεία κι οτι είδαν χθες στην τηλεόραση και θα εξασκούν τις νέες βρισιές που μάθανε, γιατί "είναι και πολύ μαγκιά να ούμε"! Φυσικά αυτό θα προκαλέσει την αντίδραση του επικριτή που περιγράφεται παρακάτω. Επίσης ο μαθητής θα προσπαθήσει με μάγκικο πάλι τρόπο, να διανύσει την απόσταση χωρίς να κρατιέται, με αποτέλεσμα αργά ή γρήγορα να προσγειωθεί στην αγκαλιά κάποιου φουκαρά!
10) Ο "επικριτής"
Ο επικριτής είναι ο δικαστής του λεωφορείου. Ότι βλέπει άδικο, συνήθως βέβαια μέσα από την υποκειμενική ματιά του, θα το σχολιάσει κι αν χρειαστεί θα διαμαρτυρηθεί για αυτό! Κάνεις φασαρία, θα κάνει παρατήρηση. Πάει γρήγορα ο οδηγός, βιάστηκε να φύγει πριν κρατηθεί ο κόσμος ή ξέχασε να ανοίξει μια πόρτα? Θα υποστεί την κατακραυγή. Τρώει τσάντες, χέρια, μπουφάν, ομπρέλες στο πρόσωπο, θα κάνει μια κοινωνική ανάλυση του φαινομένου και στη συνέχεια θα μοιράσει κριτική. Δε χτύπησες εισιτήριο? Πάρε μια οικονομική ανάλυση και επίπληξη. Επίσης πολλές φορές παρέχει τις υπηρεσίες του και σε διαλόγους που τυγχάνει να πιάσει το αυτί του! Μιλάς για πολιτική ή ποδόσφαιρο και δε συμφωνεί ο επικριτής? Κάτσε στη θέση σου, και μη διανοηθείς να τον διακόψεις! Η γνώμη του είναι νόμος! Υπάρχουν βέβαια στιγμές που ο επικριτής παρέχει ευεργετικό έργο και εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον!
11) Η "κουτσή Μαρία"
Η κατηγορία αυτή συναντάται συνήθως στις πολύ βραδυνές ώρες, και στα λεωφορεία που καλύπτουν μεγάλο εύρος περιοχών. Εκεί γίνεται πανηγύρι! Αλκοολικοί, ναρκομανείς, τρελοί, θανατοποινίτες...όλοι μέσα! Ο καθένας για τους λόγους του επιβιβάζεται μέσα στο λεωφορείο κι όσο παράξενο κι αν ακούγεται κάποιοι είναι δυστυχώς μονόδρομα δικαιολογημένοι. Εκεί βλέπεις το θέατρο του παραλόγου. Κατεβαίνεις με άπειρα ψυχολογικά και εκτιμάς τα πάντα με άλλο μάτι πλέον! Δυστυχώς δε γίνεται προσπάθεια να βοηθηθούν αυτοί οι άνθρωποι, και έτσι πολλά βράδια βλέπεις και την άλλη πλευρά της πόλης, που δεν είναι και τόσο ρόδινη... Το σίγουρο πάντως είναι, μετά από μια τέτοια διαδρομή ψάχνεις το θάλαμο απολύμανσης, και μπαίνεις σε καραντίνα!
Οποιαδήποτε ομοιότητα με τα παραπάνω πρόσωπα είναι τυχαία!
By Stam
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)