Η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα, έφερε στο φως τις αδυναμίες του πολιτικού συστήματος. Αδυναμίες οι οποίες σήμερα εκφράζονται με την πολυδιάσπαση και των τριών πολιτικών χώρων για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση.
Είναι γεγονός, ότι πλέον υπάρχει μία πληθώρα πολιτικών κομμάτων στο χώρο της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς. Αυτή η πολυδιάσπαση του πολιτικού κόσμου οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Ένα βασικός παράγοντας, είναι η “μνημονιακή” πολιτική. Η πίεση των εταίρων για την υπογραφή των Μνημονίων, με όλα τα επώδυνα μέτρα, που το συνόδευαν για τον ελληνικό λαό στάθηκε αφορμή για την πρώτη αντίδραση. Πέρα από αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, είχαμε αντιδράσεις προσώπων που ήταν “αντιμνημονικακοί” και εκ του κυβερνώντος κόμματος.
Η διάσπαση ενός πολιτικού χώρου, δεν μπορεί παρά να σημαίνει ουσιαστική ιδεολογική διαφορά. Φυσικά για κάποιους η ιδεολογία δεν υπήρχε καν στο λεξικό, διότι με ποια ιδεολογία, τα προηγούμενα χρόνια το κράτος λειτουργούσε σε κεκαλυμμένες συνθήκες ανομίας? Ο πολιτικός κόσμος ζούσε σε καθεστώς ατιμωρησίας, εκμεταλλευόμενος με όποιον τρόπο μπορούσε το δημόσιο χρήμα και όχι μόνο. Όλα έβαιναν καλώς εφόσον όλοι απολάμβαναν τα οφέλη. Πλέον οι ιδεολογικές διαφορές (ή η έλλειψη αυτών) φαίνονται ξεκάθαρα. Ίσως υπήρχαν από πριν, τώρα όμως μέσα σε αυτήν την κρίσιμη κατάσταση βρήκαν την ευκαιρία να αναδυθούν.
Ωστόσο, μήπως αυτές οι διαφορές ιδεολογίας κρύβουν τελικά... την έλλειψη ιδεολογίας;
Διότι παρατηρείται ακόμη το φαινόμενο μετακίνησης πολιτικών προσώπων όχι μόνο στον ίδιο πολιτικό χώρο, αλλά και σε διαφορετικό χώρο. Για παράδειγμα από τη δεξιά στην αριστερά ή και το αντίστροφο. Έλλειψη ιδεολογίας δεν είναι αυτό; Μήπως τελικά είναι τα συμφέροντα αυτά που οδηγούν στην επιλογή του πολιτικού χώρου;
Απόλυτη αναξιοπιστία. Αυτό είναι το μήνυμα που έχει καταφέρει ο πολιτικός κόσμος να περάσει στον ελληνικό λαό. Η μεταπήδηση από τον ένα χώρο στον άλλο, εκφράζει την ανικανότητα των πολιτικών προσώπων να υποστηρίξουν ακόμη και την ιδεολογία τους. Γίνεται λοιπόν λόγος για κρίση αποτελεσματικότητας των πολιτικών προσώπων αλλά ακόμη περισσότερο είναι κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος. Τέτοιου είδους κρίσεις, ενέχουν τον κίνδυνο η κοινωνία να απορρίψει την πολιτική, και να υπάρξει εξέγερση και χάος. Η κοινωνία αναζητά είτε νέες πολιτικές προσωπικότητες είτε νέα πολιτικά κινήματα.
Αναζητά νέους ανθρώπους, ικανούς, δυναμικούς, επαγγελματικά επιτυχημένους οι οποίοι θα αναδείξουν την Ελλάδα, και δεν θα την υποβαθμίσουν όπως οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έχουν κάνει. Θα κάνουν ξανά τον ελληνικό λαό περήφανο για τον τόπο του και για τον πολιτισμό του. Η μείωση κύρους που έχει υποστεί η χώρα μας απαιτεί δυναμισμό για να το επανακτήσει. Το πρόβλημα εστιάζεται, στο ότι πολλοί νέοι ή χαρισματικοί άνθρωποι ήδη απορρίπτουν την πολιτική, διότι θεωρούν το πολιτικό σύστημα ένα κατεστημένο, που μένει ίδιο και δεν εξελίσσεται. Η ιστορία έχει δείξει ότι στις βαθιές πολιτικές κρίσεις, πάντα αναδύεται μία προσωπικότητα ή ένα κίνημα το οποίο βγάζει το λαό από το βούρκο του και το καθοδηγεί στην αναγέννηση.
Έως ότου όμως το όνειρο γίνει πραγματικότητα, οι πολιτικές λύσεις είναι εδώ. Είναι απλές και λογικές. Η πολιτική συνεννόηση και συνεργασία μακριά από δήθεν ιδεολογίες και τα μικροκομματικά παιχνίδια είναι ικανές να αλλάξουν το τοπίο. Το ρευστό πολιτικό τοπίο έχει τη δυνατότητα να σταθεροποιηθεί. Φυσικά πρέπει να μπορέσει να δει κι ο καθένας από εμάς, το σύνολο κι όχι τον εαυτό του, πριν σκεφτεί που να μοιράσει εξουσία. Αυτή η μεταβατική πορεία του πολιτικού συστήματος πρέπει να οδηγήσει στην ενίσχυση της δημοκρατικότητας και όχι στην εκμηδένιση και περαιτέρω ισοπέδωση της έννοιας δημοκρατία, από τη χώρα μάλιστα που τη γέννησε!
Κλείνοντας να αναφέρουμε και τη μεγάλη ζημιά που κάναν και συνεχίζουν να κάνουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο χειραγωγούμενος τρόπος ενημέρωσης και ο προπαγανδισμός, λόγω συμφερόντων και προσωπικής ωφέλειας έχουν συντελέσει σε πολύ μεγάλο βαθμό στη δημιουργία της σημερινής κατάστασης. Και είναι κρίμα όταν σε άλλες χώρες αγωνίζονται για την ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης, εδώ να γίνεται κατάχρηση αυτής!
By S.F.
