ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ 1: ΘΕΛΕΙΣ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ..ΠΑΜΕ!

Όπως έχετε καταλάβει επίτηδες αργώ να γράψω για να δείχνω πολύ celebrity. Υποχρεώσεις φίλοι μου. Λοιπόν, στα πλαίσια της περιόδου κιόλας, εκτός από τους στολισμούς, τα ψώνια και το άπειρο φαγητό μέχρι δυσφορίας τι άλλο είναι δεμένο με τη κουλτούρα μας? Πολύ σωστά, οι έξοδοι. Δε θα παραπονεθώ, επιλογές πολλές και για όλα τα γούστα. Κάθε έξοδος φυσικά έχει και κάποια στάνταρ χαρακτηριστικά. Στο παρόν θα πιάσουμε τα γνωστά μας "μπουζουξίδικα"! Όσες φορές λοιπόν έτυχε να ζήσω αυτή την εμπειρία παρατήρησα τα εξής:

Συμπληγάδες καρέκλες: Κάθε γνωστός νόμος της γεωμετρίας καταργείται. Εκεί κάθε εκατοστό του μαγαζιού έχει αξία και χωράει 10 άτομα. Τα τραπέζια είναι τόσο κοντά το ένα στο άλλο που αν έβγαζες πανοραμική θα έμοιαζαν με πλακάκια. Όταν ένας θα σηκωθεί από τη καρέκλα πίσω σου για να πάει τουαλέτα ή να χορέψει ετοιμάσου να νιώσεις σαν κάλτσα που πιάνεται στο συρτάρι! Από τη μέση και κάτω ξεκινάς να χώνεσαι κάτω από το τραπέζι ενώ ο υπόλοιπος ρουφιέται και κάνει το σώμα πλαστελίνη ώστε να σηκωθεί ο πίσω συνάνθρωπος. Αλλά υπάρχει αμοιβαίο συναίσθημα, τα ίδια θα τραβήξει κι αυτός για σένα, εκτός αν είναι ο 3πλάσιος. Το στρίμωγμα είναι ανελέητο, προσεύχεσαι να μη χρειαστεί να εκκενώσεις την αίθουσα και να μη χρειαστείς τουαλέτα. Αν σκεφτείς να βγεις από το πλάι, φροντίζεις να ενημερώσεις τη παρέα σου 1 ώρα πριν για να αρχίσουν να σηκώνονται ένας ένας σε ότι χώρο έχουν κι αυτοί να κινηθούν. Το μπουφάν που έβαλες στη πλάτη της καρέκλας, για να το πάρεις θα πρέπει να του ασκήσεις δύναμη ανάλογη με το να ξηλώνεις δέντρο με βαθιά ρίζα! Όποιος πιάνει την ακριανή καρέκλα είναι μεγαλύτερο βύσμα κι από το στρατό.

Όλος ο θίασος στη πίστα: Είναι μαγική στιγμή που διαφορετικά άτομα ή παρέες θα θελήσουν να χορέψουν ένα τραγούδι. Στη περίπτωση του κλασικού πιανόμαστε κύκλο και περπατάμε...εμ συγγνώμη... χορεύουμε με τον ίδιο τρόπο μέχρι να τελειώσει το τραγούδι, υπάρχει μια σχετική αρμονία. Πάντα θα είναι ένας μεγάλος κύκλος στη μέση από μια μεγάλη και γλετζέδικια παρέα συν τους ξέμπαρκους που πιάνονται γιατί τους γυάλισε κάποια/ος. Στα πλαϊνά μικρότεροι συμμετρικοί κύκλοι από πιο μαζεμένες παρέες και ίσως και κάποιες γραφικές δυάδες που θα θελαν να σχημάτιζαν κύκλο αλλά είτε η υπόλοιπη παρέα είναι ξενέρωτη είτε δεν υπάρχουν άλλα άτομα για να το κάνουν. Μεγαλύτερο πανηγύρι γίνεται στα ζεϊμπέκικα, όπου από μακρυά μοιάζει με ψυχοθεραπεία. Διάφοροι σκορπισμένοι χοροπηδάνε, τινάζουν τα παπούτσια τους και νταλκαδιάζουν. Τα φυσικά τους σύνορα είναι οι φίλοι που βαράνε παλαμάκια. Όσο πιο πολλούς τέτοιους έχεις τόσο περισσότερο χώρο κερδίζεις για να κάνεις φιγούρες και σπαγγάτα. Ο ένας προσπαθεί να μη κλωτσήσει τον άλλο ή να του βγάλει κάνα μα΄τι με τα χέρια του. Στα μεγάλα "κρατίδια" υπάρχουν και happenings με ποτήρια, τσιγάρα και playmobil πάνω από τα οποία με περίσσια τέχνη χορεύει το κεντρικό πρόσωπο χωρίς να τα ρίξει. Επεκτατική πολιτική ακολουθείται κατά τη διάρκεια της τράμπας όπου ο χορευτής τραβάει (κι ας κλαίει) κάποιον από κάτω να συνεχίσει, ο οποίος θα το παίξει δύσκολος αλλά μετά θα βγει ο Μεταξόπουλος από μέσα του. Κατά τη διάρκεια αυτή λοιπόν τα μικρότερα κρατίδια κερδίζουν έδαφος. Στα τσιφτετέλια δεν υπάρχει αναρχία και είναι και ευκαιρία να βγεις και selfie με τον καλλιτέχνη.

Τα χέρια καταπέλτες: Αυτό συναντάται σε μια κατηγορία τραγουδιών η οποία δε χορεύεται με συγκεκριμένο τρόπο. Συνήθως είναι τα τραγούδια που εκφράζουν βαρύ πόνο και νταλκά και έχουν ρυθμό σαν να τραβάς συγχρονισμένο κουπί σε αγώνες πρωταθλήματος. Τη στιγμή αυτή λοιπόν στήνεται σε οριζόντια θέση το χέρι του πονεμένου ενδιαφερόμενου και αρχίζει να παλινδρομεί από τον αγκώνα και πάνω σαν να δίνει οδηγίες σε οδηγό να πάει όλο ευθεία! Αυτό αποτελεί πλέον εθνικό συμβολισμό. Σε μεγάλη έξαρση το κάνουν και τα δυο χέρια κι αυτό ακολουθείται από ομαδικό αγκάλιασμα, δυνατό τραγούδισμα (χωρίς νόημα αφού η μουσική είναι τσίτα) και κλείνει με χειροκρότημα. Είναι μια ιεροτελεστία που πρέπει να σεβαστείς εκείνη τη στιγμή αν δεν σε έχει ήδη παρασύρει να συμμετέχεις κι εσύ.

Τραπέζι αχταρμάς: Όταν πρωτοκάθεσαι στο τραπέζι όλα είναι ρόδινα. Μερικά ποτήρια ανάποδα, ίσως ένα μπουκάλι νερό, άντε και κάνα τασάκι. Σε λιγότερο από μια ώρα η κόλαση ξυπνάει. Χυμένα ποτά, νερά, διαλυμένοι ξηροί καρποί, λιωμένα λουλούδια, βρεγμένες πετσέτες, παπούτσια και άλλα καλούδια συνθέτουν το έργο τέχνης πάνω στο οποίο ακουμπάς, καθιστώντας άθλο να βρεις έστω τα κλειδιά του αυτοκινήτου σου να φύγεις.

Γραμμή παραγωγής λουλουδιών: Με το που βγει η φίρμα, τσουπ να δείξουμε την αγάπη μας. Μια φρενίτιδα ξεκινά στα μπροστά τραπέζια που μανιωδώς ψάχνουν ένα πανέρι με λουλούδια! Η ανάγκη τους είναι τόσο μεγάλη που είναι ικανοί να μαδήσουν τις έξω γλάστρες. Την ανάγκη τους αυτή έρχεται να καλύψει η καλολαδωμένη μηχανή των λουλουδούδων. Με σύστημα κάλυψης τραπεζιών που θα ζήλευε κι η καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα και πολλές φορές ο σχηματισμός ανθρώπινης αλυσίδας λες και σβήνουν φωτιά, φέρνουν στον εξαρτημένο λουλουδομανή τα απαραίτητα γαρύφαλλα τα οποία θα ποτιστούν με την αγάπη του για το καλλιτέχνη και θα τη μεταφέρουν κατά τη προσγείωσή τους στο κούτελο του ενδιαφερόμενου. Φυσικά θα υπάρξουν κι οι άστοχες προσπάθειες οι οποίες και συντελούν στο τραπέζι αχταρμά.

Είναι live και κάνω ότι θέλω: Είτε γιατί ο καλλιτέχνης βαριέται κάθε νύχτα τα ίδια, είτε γιατί αυτό προστάζει η σχολή λαϊκών τραγουδιστών, μη περιμένεις να πας σε ένα τέτοιο μαγαζί και να ακούσεις ένα τραγούδι όπως το ακούς στα ράδια. Το πιο πιθανό να το ακούσεις στο πολύ γρήγορο σαν να βιάζεται ο τραγουδιστής να πάει τουαλέτα, ίσως το ακούσεις με ενδιάμεσα σχολιάκια και αστεία ίσως και παρουσίαση ολόκληρης της ορχήστρας, ακόμα κι αν είναι καψουροτράγουδο, και σίγουρα θα το ακούσεις με τη φωνητική βοήθεια του υπόλοιπου μαγαζιού, αφού για αυτό πλήρωσες 50 ευρώ το μπουκάλι, για να ακούσεις το ρεφρέν από το Μήτσο, τη Βίκυ, το Νικόλα και όλο το κόσμο εκεί. Την επόμενη φορά που θα ακουστεί δικό σας, φώναξε "όχι ευχαριστώ, κράτα το εσύ".

Ο "τι κάνω εδώ": Τις περισσότερες φορές ένα σχήμα θα έχει και κάποιον ο οποίος φαίνεται παράταιρος από 300 χιλιόμετρα. Αυτός θα είναι κάνας ράπερ, κάνας ροκάς ή κάνας παραδοσιακός και ότι άλλο σκεφτούν, ο οποίος λειτουργεί ως βοηθητικό στοιχείο η παρουσία του και ενδεχομένως απενοχοποιεί την ύπαρξή κάποιων από τους θαμώνες που "ήρθαν για τη παρέα".

Προβολείς επιληψία: Πάντα σε κάθε αλλαγή τραγουδιού ή καλλιτέχνη ή όταν κλείνει ένα ρεφρέν (συνήθως από το τελευταίο σουξέ) παράλληλα με το αχαλίνωτο κοπάνημα από τον ντράμερ λες και χαιρετούν οι AC DC σε συναυλία, αρχίζουν να αναβοσβήνουν όλοι οι προβολείς λες και είναι στοιχειωμένη η αίθουσα! Σε τέτοιες φάσεις φαντάζομαι τον φωτιστή να πατάει τα κουμπιά της κονσόλας σαν να συνθέτει κονσέρτο ή να έπιασε βρεγμένος κάνα γυμνό καλώδιο!

Η ιεραρχία: Συνήθως στα πιο μεγάλα μαγαζιά και με πιο "ηχηρά" ονόματα, υπάρχει μια σκηνική ιεραρχία που συνοδεύεται κι από ανάλογη παραγωγή. Πιο συγκεκριμένα το 1 όνομα δε μπορεί να βγαίνει σαν ξεπλένης όπως οι δευτερεύοντες. Έτσι αυτοί που κάνουν την αρχή σκάνε μόνο με ένα μικρόφωνο, τα φώτα σχεδόν όλα ανοιχτά και οι υπάλληλοι ακόμα να σκουπίζουν, οι λίγο πιο γνωστοί ίσως έχουν και κάνα χορευτή ή άντε ένα προβολέα αποκλειστικό πάνω τους και φυσικά η φίρμα θα βγει με χερουβείμ στα πλάγια και live το πείραμα του Cern να ξετυλίγεται πίσω!




Αυτά είναι κάποια συνήθη χαρακτηριστικά των μπουζουκιών. Οπότε για όποιον επιλέξει αυτό το τρόπο διασκέδασης τώρα είναι προετοιμασμένος. Καλά να περνάμε, οπου κι αν είμαστε, άλλωστε η παρέα μετράει. Και ευτυχισμένο το 2015!

By Stam 

ΩΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Το καλοκαίρι πέρασε (με δυσκολία βγαίνουν αυτές οι λέξεις) και λογικά γυρίσαμε όλοι πίσω στους ρυθμούς μας. Είπα να περιμένω και όσους πιστεύουν οτι Σεπτέμβρη κάνεις καλύτερες διακοπές. Ελπίζω να απολαύσαν τα πρωτοβρόχια και τη ψύχρα. Στα δικά μας όμως. Αποφάσισα να βάλω ένα επίλογο στο καλοκαίρι που θα αφορά το εξής. Τι να μην υπάρξει (στιλιστικά κυρίως) το επόμενο καλοκαίρι. 9 μήνες περίπου συμμόρφωσης νομίζω είναι υπεραρκετοί! Ξεκινάω!

-Όχι άλλα τατουάζ!! Και επίσημα το tattoo έχει χάσει το νόημα του αλλά ακόμα περισσότερο δεν εντυπωσιάζει πλέον. Όπου γυρίσεις το κεφάλι και ένα tattoo, στο μπράτσο, στο πόδι, στη μύτη. στο πάγκρεας παντού! Στο τέλος τα μωρά που θα γεννιούνται θα έχουν έτοιμα tattoo από την αρχή. Η μόδα αυτή ξεχειλώθηκε και αποτελεί πλέον μεγαλύτερο αξιοθέατο αν δεν έχεις καθόλου! Μπορεί να αρχίζουν να σε πιάνουν κι όλας για να πειστούν οτι δεν έχεις! Δεν έχει νόημα αν το σχέδιο είναι πρωτότυπο ή ιδιαίτερο, είναι tattoo όπως όλα. 2,99 στους 3 έχουν και δε ξεχωρίζεις όπου κι αν το κάνεις, ότι κι αν κάνεις! Ευελπιστούμε του χρόνου στις παραλίες μειωμένο αριθμό!

-Αφήστε τη τεχνολογία σπίτι! Ήμαρτον, έχεις έρθει στη παραλία να κάνεις ένα μπάνιο, να χαλαρώσεις και να παίξεις καμιά ρακέτα ή να πιεις κάνα καφέ. Το τάμπλετ σου δε θα αρχίσει να κλαίει στο σπίτι και να πεινάει! Ούτε το λαπ τοπ σου θα βγει από τη κούνια! Άστα εκεί! Δικαιολογώντας όσους πιθανόν δουλεύανε (εκεί φτάσαμε, να δουλεύουμε και στην άδεια..) δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν αράξει στις ξαπλώστρες, και είχα μαζί τους όλο το Πλαίσιο! Και να τα παιχνίδια, και να τα facebook και να τα instagram! Φτάνει! Απόλαυσε αυτό που έχεις γύρω σου! Δε θα κάνεις τώρα high score ούτε έχει σημασία να μάθει η υφήλιος ότι κάνεις ζωάρα και πίνεις μπυράρα στη παραλία. Είναι για σένα αυτή η στιγμή και για τη παρέα σου εκεί! Ξεκόλλα και πιάσε κάνα βιβλίο του χρόνου αν βαριέσαι τόσο!

-Όχι άλλα πόδια και κοιλιές με φόντο θάλασσα! Εντάξει, είχε μια καλλιτεχνική άποψη (λέμε τώρα) να βγάζεις φώτο τη παραλία ανάμεσα από τις πατούσες σου, αλλά όταν το έχουν κάνει άλλοι 300 χιλιάδες ή το κάνεις πάνω από 2-3 φορές, είναι ανούσιο! Θα μου πεις τι σε νοιάζει εσένα, το φιλμ σου τρώει? Είναι βαρετό να βλέπεις το ίδιο πράγμα συνέχεια, με μόνο να αλλάζει η παραλία ή το μαγιό κάθε φορά και παράλληλα εμπίπτει στο νούμερο 2 από πάνω, οπότε θα υποστεί τη κριτική μου! Κομμένο και αυτό του χρόνου, τραβήχτε τοπία, εκδηλώσεις, κατασκευές στην άμμο και γενικά κάτι πιο χρήσιμο αν όχι πρωτότυπο!

-Γυαλιά καθρέφτες κομμένα! Δε ξέρω πως κάτι ξεκινάει και αυτομάτως το υιοθετούν όλοι! Μετά τη χρονιά λοιπόν με τους φανταχτερούς σκελετούς στα γυαλιά ηλίου, ήρθε φέτος η μόδα με τους καθρέφτες σε διάφορα χρώματα. Παντού αντανακλάσεις, λες και ζήταγαν βοήθεια ναυαγοί! Πέρναγες μπροστά από μια σειρά με ξαπλώστρες και νόμιζες ήσουν μοντέλο που το φωτογραφίζουν! Η εξέλιξη θα είναι να βγαίνουν και με μικρά σποτάκια φως, να μπορούν να βάζουν φακούς και να χτενίζονται μπροστά σε αυτά! Τουλάχιστον να έχουν κι άλλη λειτουργία.

-Αν και όχι πολύ διαδεδομένο ακόμα, το γράφω για να προλάβω καταστάσεις! Απέλαση σε όσους έχουν σκουλαρίκι λαμαρίνα! Και εννοώ το στρογγυλό σκουλαρίκι που μπαίνει όλο μέσα στο λοβό του αυτιού σαν κουμπί! Να καταργηθεί τώρα εκτός αν έχουν καμιά μαύρη σημαία με νεκροκεφαλή και πάνε να σκάψουν εκεί που ο χάρτης έχει ένα κόκκινο Χ. Δεν είδα πολλούς φέτος, αλλά ήταν αρκετοί ώστε να δημιουργήσουν σύντομα μόδα! Δηλαδή αν το βαρεθούνε κάποια στιγμή τι θα χώνουν στο κενό, το στυλό στη δουλειά ή κέρματα?! Θυμίζουν το πίσω μέρος από ρολόι που φαίνεται η μπαταρία του! Μέχρι του χρόνου να έχει καταργηθεί!

-Ξεκινάς για τη παραλία, με την ομπρέλα σου, και βλέπεις οτι έξω πετάνε γάτες από τον αέρα! Από που αντλείται τόση σιγουριά οτι η ομπρέλα θα κρατήσει κόντρα στον άνεμο!? Για να μην γίνει συλλογή από μάτια στις ακτίνες της ομπρέλας λοιπόν, σχοινί μέσα σε κάθε τσάντα και να δένονται σωστά! Δε θα πετάγονται ομπρέλες σαν αστεράκια του νίντζα να μη ξέρουμε που να καλυφθούμε! Κυνηγάμε μπλούζες και καπέλα που τα πήρε και τα σήκωσε, πρέπει να κάνουμε και κωλοτούμπες να αποφεύγουμε τις ομπρέλες!

Αυτές είναι οι φετινές παρατηρήσεις. Μόλις διορθωθούν αυτά θα παραθέσω και τα υπόλοιπα! Άντε υπομονή, άλλοι 8 μήνες σχεδόν!

By Stam

ΚΙ ΕΓΩ ΨΗΝΟΜΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ..

Εκλογές αυτόν το μήνα και είναι συγκινητικό ο τεράστιος αριθμός ανθρώπων που τους έχει κυριεύσει ο πόθος να σώσουν αυτόν τον τόπο! Θα αφήσω όμως στην άκρη τις ευρωεκλογές και θα σταθώ στις δημαρχιακές ή αλλιώς δημοτικοσυμβουλευτικές!

Η φράση "και η κουτσή Μαρία" δε θα μπορούσε να βρει καλύτερη εφαρμογή από εδώ. Και ενώ στην αρχή νόμιζα οτι είναι η ιδέα μου οτι είναι τόσοι πολλοί, διαπίστωσα στη πορεία οτι δεν ήταν μόνο προσωπική γνώμη αλλά και ευρύτερη! Και πράγματι 1 στους 3 γνωστούς κάποιου, έχει θέσει υποψηφιότητα.Είναι πολλοί, είναι πάρα πολλοί! Οι αρχικές σελίδες των facebook έχουν γεμίσει με φέιγβολάν! Το καλό είναι οτι πλέον δε τα πετάνε στην είσοδο των πολυκατοικιών (για την ώρα). Στην αρχή σκεφτόμουν "αχ, μεγαλώσαμε και οι κύκλοι μας δραστηριοποιούνται πολιτικά" αλλά όπως προείπα την ίδια άποψη έχουν κι άλλοι, διαφορετικών ηλικιών! Τόση συμμετοχή ούτε στις προκηρύξεις θέσεων του δημοσίου! Αν είναι επιδοτούμενο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ πάντως μαγκιά. Μείωση της ανεργίας για πλάκα. Σαν αίρεση κοντεύουμε να γίνουμε και να ακούμε στο δρόμο -"Καλημέρα κύριε υποψήφιε"

-"Καλημέρα κυρία υποψήφιε. Τα υποψήφια παιδιά σας καλά?"

-"Καλά μαι χαρά! Σπίτι με τον υποψήφιο πατέρα τους."

-"Μπράβο, κι εγώ τώρα πάω για ένα καφέ με κάτι υποψήφιους"

Εκτός όμως από τον μεγάλο αριθμό υποψηφίων, είναι εντυπωσιακό και η νέα μορφή προβολής! Τα social media προφανώς αποτελούν ένα πολύ καλό μέσο να προβάλλεις τον εαυτό σου και τις θέσεις σου. Κάποιοι το καταλαβαίνουν αυτό και το αξιοποιούν κατάλληλα. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι όμως που ενώ έχουν ανεβάσει στο προφίλ τους μια φώτο που φοράνε κουστουμάκι, χαμογελάνε επιτηδευμένα και στο φόντο τους τάζουν μια πόλη καθαρή, με τάξη, ασφάλεια και συντριβάνια που στάζουν νέκταρ, δεν έχουν μπει στο κόπο να βγάλουν κάποιες άλλες φωτογραφίες που μάλλον δε βοηθάνε και πολύ. Στο ίδιο προφίλ λοιπόν θα δεις ένα σοβαρό άνθρωπο κατά τα σύγχρονα πρότυπα και στη συνέχεια τον ίδιο να ξερνοβολά στη Μύκονο, να του έχουν ζωγραφίσει στον ύπνο μουστάκια και να του φοράνε βρακί στο κεφάλι ή να πατάει στα καπό αυτοκινήτων με μια μπύρα στο χέρι! Και εκεί αναρωτιέσαι, να τον ψηφίσω γιατί ξέρει να περνάει καλά και στη τελική είναι ένας απλός θνητός, ή τρώει Χ γιατί είναι μόγλης κι ούτε να προμοτάρει τον εαυτό του δε μπορεί!

Εντυπωσιακό επίσης είναι οτι το κριτήριο επιλογής δημάρχου καθορίζεται φέτος πολύ από τις λίστες των συμβούλων. Δεν ακούς τόσο πολύ το θα ψηφίσω τον τάδε δήμαρχο, αλλά θα ψηφίσω τον Γιωργάκη της Κωσταλέκενας, τον φούρναρη που μου δίνει και γλυκάκι με το ψωμί, τον Νικολάκη γιατί πέρασε 3 μαθήματα στη σχολή και πάει λέγοντας. Πολλές φορές οι υποψήφιοι δε μένουν καν στη πόλη που κατεβαίνουν. Δεν υποτιμάμε κανέναν, αλλά πολλές φορές απαιτείται εμπειρία και γνώση για να διαχειριστείς κάποια πράγματα. Χάνονται κατά πολύ τα αντικειμενικά κριτήρια και στο τέλος μαζεύεται ένας θίασος στα δημοτικά συμβούλια, χωρίς ουσία και μετά αναρωτιόμαστε γιατί κάνουμε ύπτιο μες τα σκουπίδια και θαυμάζουμε τις ταμπέλες με τα έργα που θα... γίνουν. Εδώ να επισημάνω και το πρόβλημα να είναι υποψήφιοι οι γείτονές σου! Με το που πας να βγεις από το σπίτι λες και βαράει αλάρμ! Δε πα να βιάζεσαι, θα ακούσεις ότι έχει να σου πει για να σε ψήσει να τον ψηφίσεις! Οι ζητιάνοι στο τρένο λιγότερο επιμένουν να πάρεις στυλό και αναπτήρα!

Σε σχέση με τη προβολή που λέγαμε πριν, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό το πατιρντί με τα φυλλάδια. Αν και φέτος ξεπέρασαν τον εαυτό τους! Εκτός από τα κλασικά φυλλάδια που μοιράζουν σε υπερβολικά μεγέθη και πολυσέλιδα που τα δέντρα του Αμαζονίου κλαίνε για αυτά, υπήρχαν πολλές πρωτοτυπίες φέτος! Σημαιάκια στις κεραίες των αυτοκινήτων, καρφίτσες, λευκώματα, καπέλα κι ότι τραβάει η διάθεσή σου! Μόνο στη πλάτη δεν στα κολλάνε και να τα πετάνε από το δρόμο στα μπαλκόνια! Νομίζω ένα φυλλάδιο με όλους τους υποψήφιους του κάθε δημάρχου θα ήταν υπέρ αρκετό! Κάθε φορά οι δρόμοι είναι γεμάτοι χαρτούρα λες και ντελαπάρισε φορτηγό με προσπέκτους. Οι πόρτες εισόδου στις πολυκατοικίες μπουκώνουν, στο τέλος δε θα μπορούμε ούτε να μπούμε

Τέλος να επισημάνω οτι σε αυτές τις εκλογές, οι δημοτικοί σύμβουλοι παρουσιάζονται πιο μεσσίες από ποτέ! Ξαφνικά βγαίνουν και τάζουν από το να ανοίξουν διαστημικό σταθμό και να βολέψουν όλους τους άνεργους, μέχρι να σκίσουν το μνημόνιο! Εντάξει είπαμε, σημαντική η διαχείριση μιας πόλης αλλά λίγο ρεαλισμό! Αν και θα έψηνα ένα διαστημικό σταθμό στη πόλη! Βασικά έτσι θα μειωνόταν και η ανεργία... βρε λες να έχουν δίκιο???!

Παραλήρημα λοιπόν φέτος. Υπάρχουν ορισμένοι λογικοί, υπάρχουν και φιδέμποροι! Ότι θέλει κανείς διαλέγει! Καλή ψήφο!

By Stam

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι καρναβαλικές παρελάσεις ετοιμάζονται και παρουσιάζονται στο κόσμο, με σκοπό να ψυχαγωγήσουν αλλά και να διακωμωδήσουν καταστάσεις. Παρατηρώντας τις παρελάσεις αυτές είτε από κοντά, είτε από την τηλεόραση κυρίως, διαπιστώνω πως κάποια πράγματα παραμένουν σταθερές αξίες! Και να ποια είναι αυτά!

Οι σφυριχτροδηλώσεις: Πάντα, σε κάθε παρέλαση, θα περνάνε μπροστά από την κάμερα μια μερίδα ατόμων από ένα γκρουπ, με σφυρίχτρες στο στόμα, κι αφού στα ζαλίσουν σαν τροχονόμοι, θα αρχίσουν να φωνάζουν από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι λες και ζητάνε εισιτήριο στα ΚΤΕΛ. Ορισμένοι μπορεί να εμπλουτίσουν τη πρόταση τους σε στυλ "Είμαστε από την Κέρκυρα και περνάμε καλά!" ή  "Ξάνθη!! Και όλα είναι σούπερ!" για να μην ανησυχεί το κοινό ότι δε διασκεδάζουν.

Οι λιωμένες μουσικές: Κάθε χρόνο ακούσματα τύπου lambada και μακαρένα, θα μπαίνουν στο repeat για να ακούγονται από τα ηχεία του δρόμου που γίνεται η παρέλαση. Είναι τα αντίστοιχα last christmas τραγούδια του μήνα. Οτιδήποτε έχει γρήγορες κιθάρες, τρομπέτες ή έχει το λατινικό στοιχείο μέσα του, βαφτίζεται αποκριάτικο και βαράει όλη μέρα λες και είσαι σε παιδικό πάρτι. Η μαγεία είναι ότι λόγω της περιόδου, προκαλούν την ίδια εύθυμη αίσθηση όπως όταν τα ακούς πρώτη φορά. Προφανώς γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να τα βάλεις σε άλλη περίοδο του χρόνου και κάπου τα έχεις πεθυμήσει.

Οι βαριέμαι τη ζωή μου: Εδώ αναφέρομαι σε 2 κατηγορίες. Οι πρώτοι βαριέμαι τη ζωή μου παρατηρούνται ανάμεσα στο κόσμο των γκρουπ κι είναι φάτσες που φαίνεται οτι δε θελαν να έρθουν αλλά τους τράβηξε η παρέα. Απλά περπατάνε ντυμένοι ή τους σέρνουν οι υπόλοιποι. Οι άλλοι βαριέμαι τη ζωή μου είναι οι παρουσιαστές των παρελάσεων για την τηλεόραση. Επειδή τράβηξαν το μικρότερο ξυλάκι από το επιτελείο είναι αναγκασμένοι να παρουσιάσουν τη παρέλαση, αν θέλουν να τους ανανεωθεί το συμβόλαιο για του χρόνου. Γυροφέρνουν σε ένα σημείο και σπάνε το κεφάλι τους τι θα ρωτήσουν από μια πλούσια επιλογή του "περνάτε καλά?" και "από που είστε?" κάτι που γίνεται αυτόματα όπως είπαμε παραπάνω. Αν προκύψει χαρούμενος παρουσιαστής είναι γιατί μάλλον είχε εξαφανιστεί από τα τηλεοπτικά δρώμενα και του πέταξαν ένα καρβέλι ψωμί.

Τα καροτσάκια με τα μωρά: Πάντα σε αρκετά γκρουπ, θα υπάρχουν στους συμμετέχοντες και γονείς με καροτσάκια με μωρά. Φυσικά προσαρμοσμένα στη θεματολογία του γκρουπ και παράλληλα με τη προσπάθεια των γονιών να τα τσουλάνε και να χορεύουν μαζί. Για κάποιους έχει και ευρύτερη πρακτικότητα γιατί πετάνε μέσα στα καρότσια τσάντες, κάμερες, πορτοφόλια, γυαλιά κι είναι και πιο άνετοι.

Το άγχος: Συνήθως τα πρώτα πληρώματα που βγαίνουν στη παρέλαση είναι χαλαροί κι ωραίοι! Χορεύουν, κάνουν κωλοτούμπες, πλέκουν αργαλειό, τα πάντα! Καμιά πίεση. Για αυτό το λόγο όσο περνάει η ώρα τα πληρώματα προς το τέλος αλλάζουν ρυθμό και σταδιακά ο χορός κι η άνεση γίνεται γρήγορο βάδην και τρεχάλα σε σημείο να νομίζεις πως το τελευταίο γκρουπ ντύθηκε Κεντέρης.

Η ηχητική παράνοια: Αρχικά δε το καταλαβαίνεις, αλλά μετά αρχίζει και χτίζεται. Το τσουνάμι θορύβων που ακούς όταν είσαι στο κοινό, έρχεται και σε πνίγει χωρίς να το καταλάβεις. Ο συνδυασμός της επαναλαμβανόμενης μουσικής, από ηχεία που είχαν ανακοίνωση την απελευθέρωσή μας από τους Γερμανούς, σε συνδυασμό με καραμούζες, παιδάκια που κλαίνε, συγγενείς που φωνάζουν τους γνωστούς τους στα πληρώματα και οι γνωστοί που φωνάζουν στους συγγενείς λες και φεύγουν μετανάστες είναι λόγοι να τσιμεντώσεις τα αυτιά σου και να ανάψεις κόκκινη φωτοβολίδα να έρθουν να σε σώσουν!

Το βραζιλιάνικο κομβόι: Τέλος, κάθε χρόνο, θα μαζέψουν οτι βραζιλιάνα υπάρχει και δεν υπάρχει σε κάθε νομό και θα τη βάλουν να χορεύει ασταμάτητα. Δέκα κιλά πούπουλα η καθεμιά, κούρδισμα και έτοιμη. Αφού δεν πάμε Ρίο θα έρθει το Ρίο σε εμάς. Το που θα ξεπεταχτεί κάθε μια είναι κουτουρού. Δε πα να περνάει ένα γκρουπ ντυμένο αστροναύτες, πάρε και μια βραζιλιάνα να χτυπιέται κάπου εκεί ανάμεσα. Άρμα με θέμα το μνημόνιο, ποτέ σκέτο. Και μια βραζιλιάνα να χορεύει πάνω. Πας να ξεπαρκάρεις να φύγεις, μια βραζιλιάνα που χορεύει πάνω στο καπό. Είναι παντού γιατί είναι απόκριες!

Αυτά για φέτος! Άντε και καλά κούλουμα!

By Stam