Κάθε χρόνο πολλά παιδιά περιμένουν τις μέρες που θα βγουν να πουν τα κάλαντα στον κόσμο, προκειμένου να δώσουν ένα τόνο χαράς στα πλαίσια των ημερών, αλλά και να μπορέσουν να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι να πάρουν κάνα παιχνιδάκι ή κάνα κούτσουρο για τη σόμπα. Τα πράγματα φυσικά δεν είναι πάντα ρόδινα! Πίσω από κάθε πιθανή πόρτα υπάρχει και μια άλλη προσωπικότητα. Τις παραθέτω όπως τις θυμάμαι και εγώ από τότε που έβγαινα για κάλαντα μες την πόλη.
Ο
"καλοσυνάτος": Ο καλοσυνάτος ήταν η περίπτωση που θέλαμε όλοι να μας τύχει! Είναι σε αναμονή για τα παιδιά που θα έρθουν να τα πουν, έχει ετοιμάσει 2 μέρες πριν τα ψιλά του σε ένα βαζάκι, σε ισόποσα ποσά για να μην κακοκαρδίσει κανένα παιδί, και δεν έχει πρόβλημα να ανοίγει την πόρτα μέχρι το βράδυ! Είναι πάντα ευγενικός, καμιά φορά φωνάζει κι όλη την οικογένεια στη πόρτα λες και πάνε στην όπερα κι ίσως προσφέρει και κάνα μελομακάρονο!
Ο
"τσιγκούνης": Ο τσιγκούνης είναι και μεγάλος ψυχοβγάλτης! Δεν του αρκεί να πεις το στάνταρ κομμάτι των καλάντων. Θέλει όλο το τραγούδι μέχρι και τον πιο κρυφό στίχο που είναι καταγεγραμμένος στα υπόγεια του Βατικανού, χωρίς να κάνεις λάθος και παύσεις για να σου δώσει ότι πιάσει η φόδρα της τσέπης του. Μάλιστα το ζητάει και με καλά ευγενικό ύφος "το παρακάτω παιδιά δε το έχετε μάθει?", και καλά για εσάς πιο πολύ να το ξέρετε! Είναι ο λόγος που η μια τσέπη είναι τεράστια και κουδουνάει σαν τρένο. Σε γεμίζει ψιλά και φραγκοδίφραγκα και δεν είναι απίθανο να βρεις και κάνα κουμπί στην χούφτα. Συντονίζει το χέρι του όταν πληρώνει με το κλείσιμο της πόρτας για να μην επηρεαστεί από τις αντιδράσεις. Ασύμφορος και σπατάλη χρόνου! Ο χρόνος είναι χρήμα αλλά απροσδιορίστου ποσού.
Ο
"κόφτης": Ο κόφτης σε γενικές γραμμές σου ανοίγει, αλλά ποτέ δε θα σε αφήσει να ολοκληρώσεις το τραγούδι. Είτε βαριέται είτε έχει δουλειές θα σε κόψει γρήγορα. Μόλις ξεκινήσεις "Αρχιμηνιά κι αρχιχρ.." μπαπ, τέλος! Πάρτε το κέρμα και του χρόνου παιδιά! Το καλό είναι ότι πληρώνει καλά και από τη βαρεμάρα μπορεί να δώσει και κάνα χαρτονόμισμα. Άμα μάλιστα έχει αντιληφθεί οτι υπάρχουν καλαντόπαιδα στην πολυκατοικία, είναι έτοιμος με το κέρμα στο χέρι, να ανοίξει να το δώσει και τέλος. Παίζει να μη προλάβεις ούτε κουδούνι να χτυπήσεις.
Ο
"βιαστικός": Η καλύτερη κατηγορία. Είναι αυτός που βγαίνει από το σπίτι την ώρα που πας να πεις τα κάλαντα και πρέπει να φύγει ή δε θέλει να ξυπνήσεις κάποιον από μέσα. Ψιθυριστά σου λέει να μη χτυπήσεις κουδούνι και σου δίνει ένα καλό πουρμπουάρ για αυτό και σου εύχεται και του χρόνου. Από τη βιασύνη καμιά φορά δε ξέρει και τι σου δίνει, οπότε η συγκομιδή είναι καλή! Ο κώδικας των καλάντων, λέει να το σεβαστείς και να πας σε άλλο διαμέρισμα...αλλά πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις.
Ο
"γρουσούζης": Ο γρουσούζης είναι η χειρότερη κατηγορία (προφανώς). Είναι αυτός που όταν χτυπήσεις κουδούνι είτε θα κάνει απόλυτη ησυχία να μοιάζει οτι λείπει, ενώ ακούς το ράδιο από μέσα ή θα φωνάξει από μέσα τη γνωστή πεταμένη ατάκα "μας τα'πανε"! Τι μας τα'πανε ανθρωπέ μου, συνέντευξη για δουλειά κάνεις? Άντε άνοιξε στα παιδιά και δώσε στους ένα δεκαρικάκι. Μερικοί μάλιστα το φωνάζουν και στο θυροτηλέφωνο "μας τα είπανε παιδιά, πηγαίνετε αλλού"! Νομίζω πως μια πολυκατοικία 7 ορόφων μπορεί να κοιμάται ήσυχα που έδιωξες τα μικρά καθάρματα με τα τριγωνάκια!
Ο
"κουβαρντάς-να'ταν έτσι ο γιος μου": Πολύ γαλαντόμα προσωπικότητα! Ανοίγει την πόρτα και χαίρεται με αυτό που βλέπει. Κατευθείαν φωνάζει το παιδί του να δει τα παιδιά που τραγουδάνε, ενώ το δικό του λιώνει στο PC. Μόλις τελειώσει το τραγούδι σκάει μια χούφτα κέρματα ή 2 καλά χαρτονομίσματα δείχνοντας πως τέτοιες προσπάθειες ανταμείβονται σωστά! Συνήθως με το κλείσιμο της πόρτας ακολουθεί και μια ηχώ από μέσα "τα είδες Κωστάκη, τα άλλα παιδιά πάνε για κάλαντα! Μείνε να παίζεις εσύ" και καπάκι η μάνα που υπερασπίζεται το παιδί!
Ο
"αναπολιάρης": Ο αναπολίαρης είναι αυτός που την ώρα των καλάντων περνάει όλη η ζωή από μπροστά του και θυμάται πως έλεγε εκείνος τα κάλαντα μικρός. Μιλάει πάνω στο τραγούδι και παραλληλίζει κάθε στιγμή και στίχο με κάτι δικό του. Μόλις τελειώσει και λίγο πριν σε πληρώσει σου αρχίζει μια ιστορία μισής ώρας, κρατώντας το κέρμα βασανιστικά για το πότε θα το πάρεις! Ενδεχομένως αυτά που λέει υπό άλλες συνθήκες να είχαν ενδιαφέρων, αλλά η μέρα είναι μικ΄ρη και τα έσοδα λίγα προς το παρών!
Ο
"τσαντίλας": Τέλος είναι ο τσαντίλας. Ο άνθρωπος που την ώρα που χτυπάς το κουδούνι ασχολείται με κάτι που του έχει βγάλει το λάδι, φτιάχνει καμιά μπρίζα, σηκώνει έπιπλα κτλ και έχει τιγκάρει οργή! Έχει άπειρα νεύρα αλλά παράλληλα θέλει να μείνει στο κλίμα των ημερών και να μην αποπάρει τα παιδιά. Ξεκινάει με ένα ηχηρό "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Γ... ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ??" πίσω από την πόρτα. Στη συνέχεια στην ερώτηση "να τα πούμε?" απαντάει με το βροντερά κοφτό "ΝΑΙ!" κάνοντας υπεράνθρωπη προσπάθεια να γελάσει και ολοκληρώνει με ένα υψηλής έντασης "ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!" και μπαμ κλείνει πόρτα. Δεν είναι κακός, απλά τον πετυχαίνεις σε κακή στιγμή. Κάποιες φορές συνεχίζει λίγο τη δουλειά που έκανε μέχρι να τελειώσει το τραγούδι. Οπότε ακούς τριγωνάκια και σφυριές ή πριονιές σε έπιπλα.
Ευχαριστώ πολύ την φίλη μου Κατερίνα για την ιδέα του άρθρου! Καλη χρονιά σε όλους και δώστε στα παιδιά λίγη χαρά αν δε κοιμάστε κι ακούσετε κάνα κουδούνι!
By Stam
