Κακά τα ψέματα, αφεντικά συναντάμε σε κάθε δουλειά! Πάντα θα υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος στον οποίο θα είμαστε υπόλογοι για το τι κάνουμε και πώς το κάνουμε.Παρά όμως το γεγονός ότι αυτή η σκέψη έχει ωριμάσει στο μυαλό μας, εν τούτοις ποτέ δε θα συνηθίσουμε τα πρόσωπα αυτά και φυσικά, κατά 99%, ούτε θα τα συμπαθίσουμε! Το να μην το συνηθίσει κάποιος, είναι λογικό. Ποιος θέλει άλλον πάνω από το κεφάλι του να τον ζαλίζει. Το να μη τους συμπαθίσουμε όμως, είναι δικό τους θέμα. Έτσι, υπάρχουν λογιών λογιών αφεντικά! Παρακάτω γίνεται μια προσπάθεια ταξινόμησης σε ορισμένες γενικές κατηγορίες, τις οποίες λίγο πολύ, όλοι όσοι έχουμε δουλέψει, συναντήσαμε κατά καιρούς! Ας δούμε λοιπόν τι έχουμε!
Ο "νευρασθενικός": Φυσικά θα ξεκινήσω από την πιο στάνταρ κατηγορία! Ο νευρασθενικός! Τουλάχιστον τα μισά αφεντικά ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία. Καταρχάς κάθε μέρα τον καταλαβαίνεις σαν βουητό τρένου που έρχεται στο σταθμό. Η μουρμούρα αρχίζει από την είσοδο του κτιρίου (αν νωρίτερα δε σε έχει πάρει 200 τηλέφωνα), και δυναμώνει όσο πλησιάζει στο γραφείο του, σταματάει για λίγο όταν μπει μέσα (κλείνοντας την πόρτα του λες κι είναι γκαραζόπορτα), ξανασκάει μύτη για 2 λεπτά στο καπάκι να πει ότι του' ρθει, και ξανά μέσα. Για την μισή ή και όλη την υπόλοιπη μέρα, θα σου μιλάει σε ένταση ξεχασμένου δυναμωμένου ραδιοφώνου στο αμάξι ύστερα από επιστροφή νυχτερινής εξόρμησης! Κατά διαστήματα ηρεμεί, αλλά πολύ γρήγορα θα βρει λόγους να επανέλθει στην οργή. Άλλοτε σοβαρούς, άλλοτε γιατί ξέχασες μια τελεία σε ένα κείμενο. Φυσικά δεν ενδείκνυται να παραθέσεις αντίλογο απέναντί του, θα πάει άκλαυτος. Θα υπερπηδήσει κάθε πιθανό ύψος της φωνής σου, θα σε βγάλει λάθος σε όλα και θα πορωθεί σαν οπαδός σε γήπεδο! Η μόνη λογική εξήγηση που δίνεις για αυτόν, είναι ότι ήπιε μια κολυμπήθρα καφέ πριν έρθει, και του έκλεισε ποντικοπαγίδα στο πόδι όταν βγήκε από το μπάνιο. Σε τέτοια περίπτωση, συνιστάται υπομονή. Τον αφήνουμε να ξεδώσει, και όταν η μπαταρία του φτάσει στο 2% τότε του λέμε αυτά που θέλουμε, σίγουροι ότι θα σωθούν τα αυτιά μας!
Ο "πολυπράγμων": Στη περίπτωση αυτή, θα βόλευε να είχε ανακαλυφθεί το blanco, μυαλού ή η στιγμιαία κλωνοποίηση προκειμένου να ανταπεξέλθεις. Οι αποφάσεις που παίρνει αλλάζουν τόσο γρήγορα όσο οι συνδυασμοί κωδικών σε μια μεγάλη τράπεζα! Ώσπου, όχι απλά να ξεκινήσεις, αλλά να συνειδητοποιήσεις, τι σου ζήτησε αρχικά, σου έχει αναθέσει άλλες χίλιες υποχρεώσεις, με 20 υποκατηγορίες η καθεμία αλλά κοινή προθεσμία εκπλήρωσης! Αν ήσουν ηλεκτρικό κύκλωμα θα είχες καεί. Οι εξελίξεις τρέχουν και πρέπει να τις προλάβει όλες... ή απλά ξεχνάει. Εκείνη την ώρα είναι σαν σκάνερ. Όποιος πέσει πρώτος στο πεδίο οράσεως του, θα φάει τις περισσότερες πάσες. Εκεί κράτα χαρτί και στυλό, γιατί θα τα πει μια φορά, αλλά θα θυμάται να τα απαιτήσει. Κάθε περατζάδα που κάνει από δίπλα σου, ή κάθε πέρασμα που κάνεις εσύ δίπλα του ή έξω από το γραφείο του, σηματοδοτεί και μια νέα υποχρέωση. Στο τέλος της εργασιακής ημέρας θα είσαι τυχερός αν έχεις καταφέρει να θυμηθείς να κάνεις τις 3 από τις 100. Φυσικά εκεί δε θέλει πανικό! Την ίδια μανούρα θα ακούσεις όσα θελήματα κι αν καταφέρεις να εκπληρώσεις. Το ενδεχόμενο φυσικά να τα κάνεις όλα, μη το σκεφτείς καν. Ακόμα κι αν με πολύ προσπάθεια κάτι τέτοιο συμβεί, υπόγραψες τη καταδίκη σου. Θα θεωρεί ότι μπορείς να ολοκληρώσεις ακόμα περισσότερα, οπότε ετοιμάσου να χτυπάς 24άωρα και να βγάζεις δουλειά ενός έτους. Άλλο να είσαι αποδοτικός κι ενίοτε υπερβατικός, κι άλλο αυτόματο μηχάνημα!
Ο "απαθής": Καλά, εδώ δέσαμε! Ο απαθής, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα, είναι ικανός να σε φέρει σε τελικό σημείο έκρηξης! Η στάση του όταν τον συναντάς ή πας να του μιλήσεις είναι ανάλογη με αυτή όταν κάθεσαι σε καφετέρια και σου έρχεται από δίπλα ένας πλανόδιος να σου πουλήσει ντουντούκα! Σε περίπτωση γραφείου, ότι κι αν του πεις θα είναι καρφωμένος στην οθόνη του, θα σου απαντάει μόνο με ένα "μμχμμ" και στο ΄τελος θα σου πει "καλά, καλά θύμισε το μου κι αύριο" (που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και αργία). Σε άλλη περίπτωση απλά θα απασχολείται με κάτι. Είναι ικανός να θεωρεί ακόμα και το να βλέπει το τσιγάρο του να καίγεται, πιο σημαντικό από το να σου μιλήσει. Αν στις κουβέντες σου δε κρύβονται λέξεις που να του ξυπνήσουν το προσωπικό συμφέρων, ούτε βλέμμα δε θα σου ρίξει. Σε ειδικές περιπτώσεις μάλιστα που θα θες να συζητήσετε θέματα ασφάλισης, αύξησης, άδειας ή κάτι ανάλογο, μην εκπλαγείς αν έχει ειδικό κουμπί που ανοίγει καταπακτή κάτω από σένα και σε βγάζει στο χώρο με τα σκουπίδια! Ακόμα κι αν του πεις το πρόγραμμα της ημέρας ή την μέχρι τώρα πρόοδο, δε θα κουνήσει ούτε βλέφαρο. Είναι αφεντικό και δε θέλει και πολλά! Λεφτά να μπαίνουν κι όλα καλά. Θα λιώνει στο γραφείο του, θα κόβει άσκοπες βόλτες, θα μιλάει ακατάπαυστα στο κινητό και θα χαζεύει από το τζάμι. Κατανόηση στα επιμέρους προσωπικά σου προβλήματα δε θα βρεις. Φοιτητική άδεια θες γιατί δίνεις το τελευταίο σου μάθημα? Σώπα ρε συ! Και να χάσεις το πάσο? Όλα αυτά βέβαια, δε σημαίνουν απαραίτητα ότι είναι τεμπέλης ή ανίκανος, αλλά η έλλειψη επικοινωνίας με τους υπαλλήλους του μάλλον δε θα του βγει! Οπότε το φιλοσοφείς και σκέφτεσαι, σιγά μη κάθομαι να ενοχλώ τις συντεταγμένες των ματιών του που είναι προσηλωμένες αλλού! Κάνω το πρόγραμμά μου και κομπλέ! Κι αν πεταχτώ να πληρώσω τη ΔΕΗ, μήπως θα θυμάται που κάθομαι? Χαλαρά!
Ο "γκρινιάρης": Εδώ έχουμε ένα διυλισμένο προϊόν του νευρασθενή. Θες γιατί η μέρα του ξεκίνησε στραβά, θες γιατί έχει τρελαθεί με αυτά που βλέπει στην τηλεόραση ή απλά το κάνει από χόμπι, ο γκρινιάρης είναι φτιαγμένος για κριτής σε reality! Δεν υπάρχει κάτι να μην του φταίει. Από το να μην έγινε μια παραγγελία μέχρι το να είναι στραβός ένας πίνακας, το επίπεδο γκρίνιας του δεν αλλάζει! Και φυσικά, βρήκε ένα ζευγάρι αυτιά να βγάλει το πόνο του! Ναι, αλλά δυστυχώς τα δικά σου αυτιά! Τι κι αν σε φώναξε από το γραφείο του, κι άργησες να πας 1 δευτερόλεπτο, θα ακούσεις γκρίνια. Τι κι αν δε πλήρωσες ένα λογαριασμό γιατί δε σου έδωσε λεφτά... θα ακούσεις γκρίνια! Η γκρίνια τον θρέφει. Αν δε κάνει 20 επιπλήξεις, 30 παράπονα και 40 επισημάνσεις την ημέρα, πέφτει σε κατάθλιψη! Εκεί όμως που νιώθεις ότι έφαγες αναισθητικό βέλος στο σβέρκο και μένεις αποσβολωμένος, είναι όταν ένα λεπτό πριν αράδιαζε γκρίνια και φωνές εκτάσεως εγκυκλοπαίδειας, με το που τον ζητάει στο τηλέφωνο πελάτης, πίνει το σιρόπι χαράς και του μιλάει σε τόσο φιλικό και γλυκό τόνο που νομίζεις ότι πέρασες σε παράλληλη-αντίθετη διάσταση! Το καλύτερο. Όταν κλείνει το τηλέφωνο και νομίζεις ότι μπορείς να του πεις κάτι σε φυσιολογικό επίπεδο, ξαναπιάνει την αύρα γκρίνιας εκεί που την είχε αφήσει ακριβώς! Ακόμα κι αν του πεις ότι έχει δίκιο (έχει-δεν έχει) πάλι θα σου πει "ε, έχω δίκιο αλλά τι κάνεις για αυτό? ή κάτι ανάλογο. Συμπέρασμα? Κανένα. Δε θα βγάλεις ποτέ άκρη! Κάτσε και απόλαυσε την ευρηματικότητα του, να γκρινιάζει με το καθετί, και δωστου βραβείο ημέρας για το πιο άκυρο θέμα που παραπονέθηκε σήμερα! Θα δεις ότι έχει ενδιαφέρων τελικά!
Ο "Εσύ!": Όχι, δεν αναφερόμαστε στο νοσοκομείο! Ο "Εσύ" αφεντικό ξέρει να κάνει ένα πράγμα πάρα πού καλά... να ξεχωρίζει έναν έναν τους υπαλλήλους του.... για λάθος λόγο! Η κατηγορία αυτή το μόνο που σίγουρα δε θέλει, είναι να μην μπορεί να αποδώσει μια κατάσταση σε κάποιον. Κάτι σαν τα παλιά κουίζ που αντιστοιχούσαμε απαντήσεις ενώνοντας τις τελίτσες με μια γραμμή! Η κατάσταση αυτή λοιπόν είναι προβληματική σε κάθε πιθανό σενάριο. Έρχεται και σε συγχαίρει για ένα καλό αποτέλεσμα? (που δούλεψε όλη η ομάδα σε αυτό), σε στραβοκοιτάνε όλοι οι άλλοι! Συγχαίρει κάποιον άλλον? Τον στραβοκοιτάς εσύ! Πιο συνηθισμένο όμως είναι να μοιράζει ευθύνες για αρνητικά γεγονότα! "Γιώργο γιατί δεν έστειλες το mail?", "Άννα που είναι ο καφές μου?", "Νίκο και Μαρία, γιατί οι κούτες είναι ακόμα κλειστές?" και πάει λέγοντας! Δεν έχει σημασία αν η ευθύνη είναι συλλογική, ατομική ακόμα κι εσένα που ακούς τους ψαλμούς! Εκείνος θέλει ένα όνομα στα χείλια όταν θα ασκήσει τις κατηγορίες! Φυσικά κάθε φορά το επικρατέστερο πρόσωπο είναι αυτό που βλέπει πρώτο! Έτσι τι κι αν γύρισες από διακοπές 2 μηνών, αν μπει και δει ότι οι παραγγελίες δεν έχουν γίνει και σηκώνοντας το βλέμμα από το pc αντικρίσει εσένα, εσύ θα τα ακούσεις! Οπότε τσάμπα έφερες και το σουβενίρ για γλείψιμο, παίζει να το έχει στο γραφείο του μέσα στο περιτύλιγμα και ένα χρόνο σερί! Αναλαμπές για το που να ρίξει ευθύνες μπορούν να επέλθουν με πολλούς τρόπους! Κοιτάζοντας το κινητό του και βλέποντα το όνομά σου, να ακούει ράδιο και η φωνή του εκφωνητή να του θυμίζει τη δικιά σου, ακόμα και η μύτη από το παπούτσι σου να φαίνεται από την πόρτα του... ετοιμάσου για μελωδίες! Φυσικά ότι λέει είναι σαν έγγραφο υπεύθυνης δήλωσης που απλά συμπληρώνει το όνομα στα κενά. πχ " Σου έχω πει άπειρες φορές .......Κώστα........ να μην αφήνεις ανοικτό το ντουλάπι όταν φεύγεις! Το κατάλαβες .....Κώστα..... ? " ή κάτι τέτοιο! Οπότε εν προκειμένω νιώσε μοναδικός/ή! Ξεχωρίζεις για τα καλά και τα άσχημα! Είσαι ένα αστέρι του δευτερολέπτου... για αρκετά δευτερόλεπτα την μέρα!
Ο "αγχώδης": Ο αγχώδης θα μπορούσε να συνεργάζεται άνετα και με φαρμακεία, καθώς σε οδηγεί πολύ εύκολα στη λήψη ψυχοφαρμάκων. Είναι ο άνθρωπος που δεν ηρεμεί ούτε μια στιγμή! Έγινε το ένα, έκανες το άλλο, πήγες εκεί, ήρθε εδώ, και πάει λέγοντας! Θα σε ρωτήσει το ίδιο πράγμα 1.000 φορές μέχρι να το εμπεδώσει ότι όντως κάτι έγινε, και θα σου υπενθυμίσει άλλες 1.000 φορές μια υποχρέωση! Χειμώνα, καλοκαίρι είναι ιδρωμένος και γυαλίζει όλος, καθώς βρίσκεται σε μια κατάσταση πανικού. Ο τρόπος που μιλάει, κινείται κι αντιδρά, σου μεταδίδει αντίστοιχα κι εσένα έναν πανικό, και στο τέλος προκύπτει ο εργασιακός χώρος να είναι σαν κλουβί με μαϊμούδες που πηγαινοέρχονατι! Το πρόβλημα διογκώνεται όταν ενώ έχεις βρει μια μέθοδο πιο αποδοτική και πιο σίγουρη γενικά, επειδή εκείνου δε του κάθεται καλά στις συνήθειές του, θα την απορρίψει και θα σου δώσει κατευθυντήριες γραμμές πολύ πιο σύνθετες, πολύ πιο χρονοβόρες κι ενίοτε πολύ πιο δαπανηρές στο να κάνεις κάτι! Ο αγχώδης μπορεί να δημιουργηθεί είτε γιατί παίρνει πολύ σοβαρά τη δουλειά του και τα θέλει όλα τέλεια, είτε γιατί φυτεύτηκε σε αυτή τη θέση (διαδοχή πατέρα, θείου κτλ *γκουχ*). Σε πιθανό μεταξύ σας διάλογο πολλές φορές νιώθεις ότι μιλάς με άνθρωπο που έπαθε εγκεφαλικό πριν από τροχαίο, καθώς σκέφτεται άπειρα πράγματα και δεν έχει ειρμό στο τι θέλει να πει! Εκεί ξεκινάς να παίζεις και παντομίμα! Μόλις βρεις τη λέξη, πιάνεις και δουλειά! Γενικά αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι μαζεύεις τα μαλλιά σου με σκούπα και φαράσι από το πάτωμα, που πέσαν από το άγχος, κατά τα άλλα όλος αυτός ο πανικός κάνει την ώρα να περάσει νερό μέχρι να σχολάσεις, όπου επέρχεται κι η λύτρωση!
Ο "καλός": Τέλος, μια μικρή νύξη στο καλό αφεντικό! Το καλό αφεντικό είναι αυτό που μας αφήνει να κάνουμε ήσυχα και σωστά τη δουλειά μας, μας αφουγκράζεται, θέλει το καλό μας και παράλληλα δουλεύει κι εκείνο σε βαθμό έμπνευσης και συγκίνησης. Ιδεατό αρκετά, αλλά υπάρχουν κι αυτές οι λαμπρές εξαιρέσεις. Το μόνο ίσως κακό που μπορεί να προκύψει σε αυτό, είναι να γίνει εκμεταλλεύσιμη αυτή η καλοσύνη από... ανακατωσούριδες. Κατά τα άλλα, είναι να εύχεσαι να σου φέρει έναν τέτοιον ο νονός σου στη λαμπάδα.
Κάθε αφεντικό είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα! Βέβαια πολλοί συνδυάζουν και πάνω από μια, από τις παραπάνω κατηγορίες! Όπως και να έχει άνθρωποι είναι κι αυτοί, και σίγουρα με αρκετές ευθύνες στην πλάτη! Λογικό είναι να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο πάντα. Ας είμαστε επιεικείς καμιά φορά μαζί τους, κι όταν τα πράγματα ζορίζουν ας το παίρνουμε στην πλάκα. Όλοι το αποτέλεσμα κυνηγάμε! Καλή δουλειά!
By Stam
