ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΠ' ΕΞΩ;

Η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα, έφερε στο φως τις αδυναμίες του πολιτικού συστήματος. Αδυναμίες οι οποίες σήμερα εκφράζονται με την πολυδιάσπαση και των τριών πολιτικών χώρων για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση.

Είναι γεγονός, ότι πλέον υπάρχει μία πληθώρα πολιτικών κομμάτων στο χώρο της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς. Αυτή η πολυδιάσπαση του πολιτικού κόσμου οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Ένα βασικός παράγοντας, είναι η “μνημονιακή” πολιτική. Η πίεση των εταίρων για την υπογραφή των Μνημονίων, με όλα τα επώδυνα μέτρα, που το συνόδευαν για τον ελληνικό λαό στάθηκε αφορμή για την πρώτη αντίδραση. Πέρα από αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, είχαμε αντιδράσεις προσώπων που ήταν “αντιμνημονικακοί” και εκ του κυβερνώντος κόμματος.

Η διάσπαση ενός πολιτικού χώρου, δεν μπορεί παρά να σημαίνει ουσιαστική ιδεολογική διαφορά. Φυσικά για κάποιους η ιδεολογία δεν υπήρχε καν στο λεξικό, διότι με ποια ιδεολογία, τα προηγούμενα χρόνια το κράτος λειτουργούσε σε κεκαλυμμένες συνθήκες ανομίας? Ο πολιτικός κόσμος ζούσε σε καθεστώς ατιμωρησίας, εκμεταλλευόμενος με όποιον τρόπο μπορούσε το δημόσιο χρήμα και όχι μόνο. Όλα έβαιναν καλώς εφόσον όλοι απολάμβαναν τα οφέλη. Πλέον οι ιδεολογικές διαφορές (ή η έλλειψη αυτών) φαίνονται ξεκάθαρα. Ίσως υπήρχαν από πριν, τώρα όμως μέσα σε αυτήν την κρίσιμη κατάσταση βρήκαν την ευκαιρία να αναδυθούν.

Ωστόσο, μήπως αυτές οι διαφορές ιδεολογίας κρύβουν τελικά... την έλλειψη ιδεολογίας;

Διότι παρατηρείται ακόμη το φαινόμενο μετακίνησης πολιτικών προσώπων όχι μόνο στον ίδιο πολιτικό χώρο, αλλά και σε διαφορετικό χώρο. Για παράδειγμα από τη δεξιά στην αριστερά ή και το αντίστροφο. Έλλειψη ιδεολογίας δεν είναι αυτό; Μήπως τελικά είναι τα συμφέροντα αυτά που οδηγούν στην επιλογή του πολιτικού χώρου;

Απόλυτη αναξιοπιστία. Αυτό είναι το μήνυμα που έχει καταφέρει ο πολιτικός κόσμος να περάσει στον ελληνικό λαό. Η μεταπήδηση από τον ένα χώρο στον άλλο, εκφράζει την ανικανότητα των πολιτικών προσώπων να υποστηρίξουν ακόμη και την ιδεολογία τους. Γίνεται λοιπόν λόγος για κρίση αποτελεσματικότητας των πολιτικών προσώπων αλλά ακόμη περισσότερο είναι κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος. Τέτοιου είδους κρίσεις, ενέχουν τον κίνδυνο η κοινωνία να απορρίψει την πολιτική, και να υπάρξει εξέγερση και χάος. Η κοινωνία αναζητά είτε νέες πολιτικές προσωπικότητες είτε νέα πολιτικά κινήματα.

Αναζητά νέους ανθρώπους, ικανούς, δυναμικούς, επαγγελματικά επιτυχημένους οι οποίοι θα αναδείξουν την Ελλάδα, και δεν θα την υποβαθμίσουν όπως οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έχουν κάνει. Θα κάνουν ξανά τον ελληνικό λαό περήφανο για τον τόπο του και για τον πολιτισμό του. Η μείωση κύρους που έχει υποστεί η χώρα μας απαιτεί δυναμισμό για να το επανακτήσει. Το πρόβλημα εστιάζεται, στο ότι πολλοί νέοι ή χαρισματικοί άνθρωποι ήδη απορρίπτουν την πολιτική, διότι θεωρούν το πολιτικό σύστημα ένα κατεστημένο, που μένει ίδιο και δεν εξελίσσεται. Η ιστορία έχει δείξει ότι στις βαθιές πολιτικές κρίσεις, πάντα αναδύεται μία προσωπικότητα ή ένα κίνημα το οποίο βγάζει το λαό από το βούρκο του και το καθοδηγεί στην αναγέννηση.

Έως ότου όμως το όνειρο γίνει πραγματικότητα, οι πολιτικές λύσεις είναι εδώ. Είναι απλές και λογικές. Η πολιτική συνεννόηση και συνεργασία μακριά από δήθεν ιδεολογίες και τα μικροκομματικά παιχνίδια είναι ικανές να αλλάξουν το τοπίο. Το ρευστό πολιτικό τοπίο έχει τη δυνατότητα να σταθεροποιηθεί. Φυσικά πρέπει να μπορέσει να δει κι ο καθένας από εμάς, το σύνολο κι όχι τον εαυτό του, πριν σκεφτεί που να μοιράσει εξουσία. Αυτή η μεταβατική πορεία του πολιτικού συστήματος πρέπει να οδηγήσει στην ενίσχυση της δημοκρατικότητας και όχι στην εκμηδένιση και περαιτέρω ισοπέδωση της έννοιας δημοκρατία, από τη χώρα μάλιστα που τη γέννησε!

Κλείνοντας να αναφέρουμε και τη μεγάλη ζημιά που κάναν και συνεχίζουν να κάνουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο χειραγωγούμενος τρόπος ενημέρωσης και ο προπαγανδισμός, λόγω συμφερόντων και προσωπικής ωφέλειας έχουν συντελέσει σε πολύ μεγάλο βαθμό στη δημιουργία της σημερινής κατάστασης. Και είναι κρίμα όταν σε άλλες χώρες αγωνίζονται για την ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης, εδώ να γίνεται κατάχρηση αυτής!

By S.F.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ!

Κάποια έθιμα και συνήθειες, όπως έχει αποδειχθεί, παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο! Ως σύγχρονος "λαογράφος" λοιπόν, στα πλαίσια της Πασχαλινής περιόδου, θα καταγράψω τι θα δούμε για άλλη μια φορά την ημέρα της Ανάστασης! Μιλάμε για επαναλαμβανόμενα σκηνικά, που όσα χρόνια κι αν περάσουν δε θα ξεθωριάσουν ποτέ! Κι όσο κι αν μας κακοφαίνονται κάποια από αυτά, στο τέλος συνειδητοποιούμε πως ίσως τελικά κάπου τα προσδοκούμε! Έτσι λοιπόν και φέτος:

1) Θα δούμε τους αγαπητούς "τελευταία στιγμή". Οι "τελευταία στιγμή" είναι όλοι εκείνοι που είτε δεν θέλουν να στηθούν από νωρίς στην εκκλησία, ή απλά ξεχάστηκαν βλέποντας στην τηλεόραση τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, και σκάνε μύτη 12 παρά, ίσα ίσα να ακούσουν 5 συλλαβές, να πάρουν το άγιο φως και να γυρίσουν να φάνε μαγειρίτσα. Ο πανικόβλητος βηματισμός και η αίσθηση ότι "να, προλάβαμε", είναι τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Ακόμα κι αν έχουν ετοιμαστεί από τις 7, δε σπάνε το έθιμο, αλλά προσπαθούν κάθε χρόνο να έρχονται και ένα λεπτό νωρίτερα, νιώθοντας ηθική ικανοποίηση!

2) Προβολές. Η τηλεόραση εκτός από ταινίες βασισμένες στη Βίβλο, θα ξεθάψει κι ότι Ρωμαϊκό έργο βρει. Η προφανής λογική τους, ότι αφού όλα διαδραματίστηκαν επί ρωμαϊκής περιόδου, το πρόγραμμα θα πρέπει να είναι ανάλογο, τους καθιστά ικανούς να σου βάλουν ακόμα και Αστερίξ κι Οβελίξ να δεις! Οι κόπιες κοντεύουν να λιώσουν, ο ήχος είναι σαν να είναι από βυθό, εν τούτοις για κάποιο ανεξήγητο λόγο, κάποιες από αυτές θες να τις βλέπεις κάθε χρόνο (κάτι που πρέπει να απασχολεί τους σύγχρονους κινηματογραφιστές).

3) Ο βομβαρδισμός. Πολύ καλά καταλάβατε, αναφέρομαι τη στιγμή που το ρολόι λέει 12 (αν και τελευταία δε κρατιούνται!!! Από τις 11 κοπανάνε!). Με το που πάει ακριβώς, βάζεις κράνος, αλεξίσφαιρο και βρίσκεις ένα βράχο να κρυφτείς. Μόλις πει ο παπάς Χριστός Ανέστη, ακολουθεί μια μικρή αναπαράσταση του Βιετνάμ. Ότι κοντέινερ ήρθε από την Κίνα με πυροτεχνήματα, σκάει ολόγυρά σου. Αν καταφέρεις να διαφύγεις, θες άλλη μισή ώρα να βρεις την ακοή σου. Φωτοβολίδες, γουρούνες, μινερβάκια ακόμα και σκορδάκια (τα θυμάστε?) σκάνε παντού. Η διαφυγή από την εκκλησία είναι εφάμιλλη με τη διάσωση του στρατιώτη Ράιαν! Το εκπληκτικό είναι ότι δε τα πετάνε μόνο πιτσιρικάδες. Κι εκεί που ψάχνεις το μπόμπιρα που σου έσκασε τη κροτίδα κοντά στο πόδι και δεν τον βρίσκεις, συνειδητοποιείς ότι στην έριξε ο παππούς που κουτσαίνει!

4) Μπουζούκια. Μετά το Ρωμαϊκό έπος, τα κανάλια έχουν καβατζώσει διάφορα προγράμματα από πίστες. Λογικό. Ολόκληρη βδομάδα ζορίστηκε ο Έλληνας να μη διασκεδάζει, να μη το ρίξει λίγο έξω? Όλη τη βδομάδα μοιρολόι του έρχεται βαρύ... Κάποιος μπέρδεψε την Ανάσταση με την Πρωτοχρονιά κι από τότε πάει σερί. Κι όχι μόνο τα δείχνει η τηλεόραση, αλλά έχουν κλείσει ήδη και τραπέζι κάποιοι! Μεγάλη καταπίεση.

5) Η αναζήτηση του Φωτός! Η έντρομη στιγμή που σε κάποιους σβήνει το κερί και πρέπει οπωσδήποτε να βρουν κάποιον να το ξανανάψουν. Κατά την αναζήτηση στα πρόσωπα διακρίνονται σημάδια πανικού και ανησυχίας. Μόλις όμως το ανάψουν, κυριαρχεί γαλήνη κι αρχίζουν οι ευχές: "Χριστός Ανέστη, ότι επιθυμείτε". Βέβαια αν το κερί ξανασβήσει στο καπάκι από τον αέρα, πάλι επανέρχεται το έντρομο ύφος! Έτσι δημιουργείται μια σκυταλοδρομία μέχρι να καταλήξει τουλάχιστον ένας με το Φως στο σπίτι.

6) Οι διάφορες πατέντες προκειμένου να συγκρατήσουν το κερί που στάζει. Τα πιο συνηθισμένα είναι τα κυπελλάκια και τα χαρτονάκια. Αλλά φυσικά κάπου εκεί θα ξεχωρίσει και το κερί με τα 10 κιλά αλουμινόχαρτο τυλιγμένο, λες και θα ψήσει κρέας! Το ύψος μάλιστα μπορεί να ξεπερνάει και το κεφάλι του βαστάζοντα, μη περάσει κάνας τυφώνας και το σβήσει!

Ελπίζουμε και φέτος να μη λείψουν όλα αυτά τα έθιμα! 

Καλό Πάσχα και καλή φώτιση να έχουμε!!

By Stam

Ellinara-xtos 10: Εκλογική...αναπηρία!

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΕΣΥ ΚΙ Η ΤΥΧΗ ΣΟΥ...ΓΕΛΑΕΙ!

Ωραίο πράγμα ο ύπνος! Ας το παραδεχτούμε! Σε ξεκουράζει, σου παγώνει όλα τα προβλήματα και σε γιατρεύει από πολλά! Πέρα όμως από τα ευεργετικά στοιχεία του, όπως πολλοί έχουμε παρατηρήσει, έχει και ορισμένα αστεία στιγμιότυπα με μικρές δόσεις αμηχανίας ως και ενόχλησης! Λίγο πολύ αποτελούν κοινό τόπο για όλους και κάθε φορά προκαλούν την ίδια αντίδραση όσες φορές και να επαναληφθούν. Παρακάτω λοιπό παραθέτω τα πιο συνηθισμένα, κατά τη γνώμη μου, από αυτά! Ταυτιστείτε μαζί!

Το τίναγμα ή ηλεκτροσόκ: Αυτό το πράγμα δεν υπάρχει! Εκεί που έχει στρώσει ο ύπνος, ξαφνικά σαν τρελός τινάζεσαι σαν να γίναν εκρήξεις στα άκρα σου, και ξυπνάς με ένα χαμένο βλέμμα, λες και σου κάναν λοβοτομή και δε θυμάσαι τίποτα! Αυτή η κατάσταση σχεδόν πάντα, συνδέεται με το αν δούμε ότι πέφτουμε από γκρεμό, ταράτσα, γέφυρα και γενικά ότι μας τοποθετεί σε ψηλά σημεία. Οπότε με τον καιρό υποσυνείδητα, άπ' αξ κι αρχίσει να οδηγείται ένα όνειρο προς τέτοια μέρη, την ψιλιάζεσαι τη δουλειά! Όταν το βλέπεις σε άλλον, αρχικά θες να φέρεις παπά γιατί νομίζεις δαιμονίστηκε, αλλά μετά τα 5 πρώτα αμήχανα δευτερόλεπτα, γελάς. Εκεί που έβλεπες έναν ήσυχο άνθρωπο να κοιμάται, χωρίς λόγο μπαίνει στην πρίζα. Αντίθετα όταν το παθαίνεις εσύ, εκτός του ότι σου χαλάει τη ροή του ύπνου, η πρώτη σκέψη των νευρώνων σου είναι η χλεύη που θα φας αν είναι κάποιος γύρω σου. Προσοχή θέλει όταν κοιμάσαι δίπλα σε άλλο πρόσωπο. Προκαλεί τραυματισμούς και μπορεί να βρεθεί από το κρεβάτι σε άλλο δωμάτιο!

Το ροχαλητάκι: Ένας πρόχειρος παραλληλισμός θα ήταν ότι αποτελεί το λόξυγγα του ύπνου. Το ροχαλητάκι είναι μικρής διάρκειας, ένα σύντομο "χρρ" ίσα ίσα να σε αφυπνίσει. Συνήθως συμβαίνει στο πολύ αρχικό στάδιο ύπνου που δεν είχες προγραμματίσει! Τώρα ο ρόλος του είναι μεικτός. Αν δεν ήθελες να κοιμηθείς αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις σου, μπορεί να λειτουργήσει ως ξυπνητήρι. Μόλις κλήσεις τα μάτια, στην 3η-4η ανάσα σκάει μύτη, σε ξυπνάει και πανηγυρίζεις που δεν έχασες την υπόλοιπη μέρα! Αν τώρα το έπαιζες μάγκας "όχι δε θα κοιμηθώ, απλά ξεκουράζομαι", το ροχαλητάκι σε δίνει στεγνά στον άλλον. Χαρακτηριστικό είναι ότι με το που σκάει το ροχαλητάκι, πρώτη κίνηση που κάνεις είναι να δεις αν σε άκουσε κάποιος τριγύρω. Για κάποιο λόγο αυτός ο ήχος είναι προσωπική                                               υπόθεση!

Το χέρι κασκόλ: Το χέρι κασκόλ είναι ένα κακόγουστο αστείο του ύπνου σε συνεργασία με το σώμα. Είναι άπειρες οι φορές που θα κοιμηθούμε και ένα από τα χέρια μας θα πάρει τη τολμηρή απόφαση να κινηθεί λίγο πάνω από το κεφάλι. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα να μην έχει ροή το αίμα και φυσικά μουδιάζει! Έτσι για λίγα λεπτά έχεις για σουβενίρ ένα χέρι που δε μπορεί να κινηθεί και πρέπει να το κοντρολάρεις με το άλλο. Είναι τόσο άβουλο, που μπορείς να το πιάσεις από την άκρη του και να το πετάξεις σαν κασκόλ, γύρω από το λαιμό σου! Εξού κι η ονομασία. Θυμίζει κάπως τις μπάλες που δέναν στους φυλακισμένους να μη δραπετεύουν! Η φάρσα βέβαια δε σταματάει όταν αρχίσει να ξανακυλά το αίμα, διότι για κάνα λεπτό ακόμα το χέρι θα μοιάζει με πυρηνικό αντιδραστήρα που θα ανατιναχθεί. Αν και λίγο σκιαχτικό στην αρχή, γιατί ψάχνεις το άλλο χέρι σου όταν ξυπνάς, εν τούτοις το σώμα προνοεί και σου μουδιάζει μόνο το ένα. Ανθρωπιά!

Μιλάω μόνος μου: Είναι τα πολύ γνωστά, μονόπρακτα του ύπνου! Ο συνδυασμός του τι βλέπεις, με το πόσο κουρασμένος είσαι σε κάνει ραδιόφωνο την ώρα που κοιμάσαι. Το τι θα πεις δεν είναι στάνταρ και για την ακρίβεια δεν είναι πάντα κατανοητό. Ξεκινάς με μια λέξη και το υπόλοιπο είναι μια μίξη αραβολατινικών και θορύβους! Η μόνη περίπτωση που επηρεάζεται αυτός που κοιμάται είναι όταν αρχίσει να κάνει αποκαλύψεις και μες το παραμιλητό του είναι σαν να του κάναν τον ορρό της αλήθειας. Κατά τα άλλα, οι συνέπειες βρίσκουν τους γύρω του. Η κλασική παγίδα είναι το να ξεκινήσεις και διάλογο με κάποιον που παραμιλάει. Μάλιστα παρεξηγιέσαι κι όλας γιατί εσύ του απαντάς κανονικά κι αυτός αλλάζει θέμα! Μέχρι που γυρνάς και κοιτάς ότι έχει κλειστά τα μάτια. Γιατί αν είναι ανοικτά και παραμιλάει, ετοιμάσου να σου γραπωθεί και στο νταβάνι! Το παραμιλητό φυσικά παίζει και να σε ξυπνήσει. Εκεί ξυπνάς με ένα ξινισμένο ύφος που ο "συνομιλητής" σου έφυγε χωρίς να πει γεια!

Τι είδα τώρα: Όσο εκνευριστική είναι αυτή η κατάσταση, άλλο τόσο ενδιαφέρον προκαλεί! Είναι η περίπτωση που μες τον ύπνο σου είδες μια αλληλουχία πραγμάτων άκρως ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά που εκείνη την ώρα βγάζαν το απόλυτο νόημα! Για παράδειγμα " Περπατάς σε ένα δρόμο, κι ενώ κάνεις στάση για να αγοράσεις ένα υποβρύχιο από το παγωτατζίδικο, ξαφνικά ένα ρομπότ με γαλόνια σου ζητάει να χορέψετε πάνω στον πάγο με σανδάλια" ή "ανοίγεις την πόρτα να βγεις, κι αφού το ασανσέρ σε αφήσει στη ταράτσα είσαι έτοιμος να αρχίσεις τον αγώνα τένις με μια αρκούδα που φοράει σακάκι και μιλάει Αγγλικά". Απλές καθημερινές εικόνες! Με αυτόν τον τρόπο ξυπνάς με ένα κεφάλι, σαν να έλυνες μαθηματικές εξισώσεις! Προσπαθείς να θυμηθείς όλα αυτά τα διάσπαρτα κομμάτια, και ακόμα καλύτερα, προσπαθείς να βγάλεις το νόημα πίσω από αυτά! Επιπλέον απόγνωση υπάρχει όταν στο σενάριο περιλαμβάνεται και ανάγνωση! Στο 99% των περιπτώσεων δε μπορείς να διαβάσεις κανένα κείμενο σε ένα όνειρο! Παρόλα αυτά είσαι σίγουρος πως το διάβασες και προσπαθείς να φέρεις τις λέξεις στο μυαλό! Το αποτέλεσμα το πιθανότερο θα είναι να θυμηθείς μια ξεχασμένη σημείωση που είχες κρατήσει να πάρεις φέτα από το μάρκετ.

Φλιπεράκι: Για όσους δε θυμούνται τα φλιπεράκια (γιατί τα πήρε η μπάλα μαζί με τα φρουτάκια) μπορούν να το παρομοιάσουν με συγκρουόμενα. Το φλιπεράκι σου κάνει πολύ άσχημο παιχνίδι. Κάθε αλλαγή στάσης στον ύπνο μπορεί να σε βρει να χτυπάς τοίχους, να ρίχνεις κορνίζες, μπουκάλια, μπιμπελό, να κοπανάς το διπλανό σου κτλ. Για κάποιο λόγο, δε μας χωράει ο τόπος. Δεν υπάρχει συναίσθηση του χώρου και κοπανιόμαστε σαν τρελοί. Προσπαθούμε να βολέψουμε τα σκεπάσματα και κλοτσάμε τα πάντα. Τα πρώτα χτυπήματα δε πειράζουν, όσο όμως παίζεις ντέφι με τα έπιπλα και τα πράγματα γύρω σου, αργά ή γρήγορα οδηγείσαι στο να ξυπνήσεις! Συνήθως είμαστε έτοιμοι να ξυπνήσουμε εκείνη την ώρα, και για αυτά τα τελευταία πολύτιμα λεπτά ύπνου, ψάχνουμε τη μυθική θέση που θα μας χαρίσει την υπέρτατη ξεκούραση (κάτι που δεν έκανε όλος ο υπόλοιπος ύπνος). Για αυτό και θα υπάρξουν απώλειες από το σκηνικό!

Η κράμπα: Αν μπορούσε να προσομοιωθεί σε βασανιστήριο, αυτή τη στιγμή δε θα υπήρχαν μυστικά από κανέναν! Η πρωινή κράμπα στα πόδια! Η διαδικασία είναι απλή. Ξυπνάς, αρχίζεις να τεντώνεσαι και πάνω στην απόλαυση... σουβλιά στο πόδι και κατά πλειοψηφία στην γάμπα! Ο πόνος σου δίνει τέτοιο πέταγμα ικανό να σε σηκώσει από το κρεβάτι να φτιάξεις καφέ και να παίξεις ένα ματσάκι στη μπασκέτα, χωρίς να έχεις ούτε 1 δευτερόλεπτο που ξύπνησες. Η στιγμή πόνου είναι μοναδική και φυσικά..διαρκεί! Για κάνα λεπτό το πόδι έχει κλειδώσει, τα νεύρα παίζουν ντραμς και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να το σταματήσεις! Απλά υπομένεις. Το 1 λεπτό φαντάζει αιώνας. Εκείνη την ώρα σκέφτεσαι θα γίνω καλύτερος άνθρωπος, δε θα ξανακάνω τίποτα κι άλλα τέτοια, αρκεί να σταματήσει! Και εκτός όλων αυτών σε αφήνει και με την επιφύλαξη να ξανατεντωθείς μη σου σκάσει και 2ο γύρο. Δύσκολες καταστάσεις.

Η μπλόφα: Θα κλείσω με κάτι που δε σχετίζεται άμεσα με τον ύπνο, αλλά συμβαίνει στη διάρκεια αυτού. Θα αναφερθώ στο άτιμο ρολόι. Όχι όμως γενικά. Μιλάω για εκείνη την άκαρδη στιγμή που είσαι μισοξύπνιος πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι και σκέφτεσαι να δεις τι ώρα είναι. Εκεί τώρα είναι τζόγος. Αν έχεις σηκωθεί, μισή ώρα και πάνω νωρίτερα από το προβλεπόμενο ξύπνημα, ξανακοιμάσαι με ένα διάπλατο χαμόγελο γιατί έχεις περιθώριο. Υπάρχει όμως κι εκείνη η σαδιστική στιγμή που έχεις σηκωθεί πολύ κοντά στην ώρα που θα ξύπναγες κι όλα τότε είναι μάταια. Από τη μια μένεις ξαπλωμένος, κι από την άλλη δε κοιμάσαι. Ο χρόνος κυλάει βασανιστικά και αυτά τα 5 λεπτά σε κάνουν να νομίζεις ότι είναι η αιτία που θα είσαι κουρασμένος την υπόλοιπη μέρα κι ας κοιμήθηκες 8 ώρες! Φυσικά αυτό το φαινόμενο έχει τις παραπάνω παρενέργειες μόνο αν έχεις να σηκωθείς για δουλειά ή κάποια υποχρέωση!


Ελπίζω πως κάποιοι εκεί έξω συμμερίζονται τις παραπάνω καταστάσεις! Αλλιώς υπάρχει πρόβλημα!


By Stam