ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ?!

Κάθε χρόνο πολλά παιδιά περιμένουν τις μέρες που θα βγουν να πουν τα κάλαντα στον κόσμο, προκειμένου να δώσουν ένα τόνο χαράς στα πλαίσια των ημερών, αλλά και να μπορέσουν να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι να πάρουν κάνα παιχνιδάκι ή κάνα κούτσουρο για τη σόμπα. Τα πράγματα φυσικά δεν είναι πάντα ρόδινα! Πίσω από κάθε πιθανή πόρτα υπάρχει και μια άλλη προσωπικότητα. Τις παραθέτω όπως τις θυμάμαι και εγώ από τότε που έβγαινα για κάλαντα μες την πόλη.

Ο "καλοσυνάτος": Ο καλοσυνάτος ήταν η περίπτωση που θέλαμε όλοι να μας τύχει! Είναι σε αναμονή για τα παιδιά που θα έρθουν να τα πουν, έχει ετοιμάσει 2 μέρες πριν τα ψιλά του σε ένα βαζάκι, σε ισόποσα ποσά για να μην κακοκαρδίσει κανένα παιδί, και δεν έχει πρόβλημα να ανοίγει την πόρτα μέχρι το βράδυ! Είναι πάντα ευγενικός, καμιά φορά φωνάζει κι όλη την οικογένεια στη πόρτα λες και πάνε στην όπερα κι ίσως προσφέρει και κάνα μελομακάρονο!

Ο "τσιγκούνης": Ο τσιγκούνης είναι και μεγάλος ψυχοβγάλτης! Δεν του αρκεί να πεις το στάνταρ κομμάτι των καλάντων. Θέλει όλο το τραγούδι μέχρι και τον πιο κρυφό στίχο που είναι καταγεγραμμένος στα υπόγεια του Βατικανού, χωρίς να κάνεις λάθος και παύσεις για να σου δώσει ότι πιάσει η φόδρα της τσέπης του. Μάλιστα το ζητάει και με καλά ευγενικό ύφος "το παρακάτω παιδιά δε το έχετε μάθει?", και καλά για εσάς πιο πολύ να το ξέρετε! Είναι ο λόγος που η μια τσέπη είναι τεράστια και κουδουνάει σαν τρένο. Σε γεμίζει ψιλά και φραγκοδίφραγκα και δεν είναι απίθανο να βρεις και κάνα κουμπί στην χούφτα. Συντονίζει το χέρι του όταν πληρώνει με το κλείσιμο της πόρτας για να μην επηρεαστεί από τις αντιδράσεις. Ασύμφορος και σπατάλη χρόνου! Ο χρόνος είναι χρήμα αλλά απροσδιορίστου ποσού.

Ο "κόφτης": Ο κόφτης σε γενικές γραμμές σου ανοίγει, αλλά ποτέ δε θα σε αφήσει να ολοκληρώσεις το τραγούδι. Είτε βαριέται είτε έχει δουλειές θα σε κόψει γρήγορα. Μόλις ξεκινήσεις "Αρχιμηνιά κι αρχιχρ.." μπαπ, τέλος! Πάρτε το κέρμα και του χρόνου παιδιά! Το καλό είναι ότι πληρώνει καλά και από τη βαρεμάρα μπορεί να δώσει και κάνα χαρτονόμισμα. Άμα μάλιστα έχει αντιληφθεί οτι υπάρχουν καλαντόπαιδα στην πολυκατοικία, είναι έτοιμος με το κέρμα στο χέρι, να ανοίξει να το δώσει και τέλος. Παίζει να μη προλάβεις ούτε κουδούνι να χτυπήσεις.

Ο "βιαστικός": Η καλύτερη κατηγορία. Είναι αυτός που βγαίνει από το σπίτι την ώρα που πας να πεις τα κάλαντα και πρέπει να φύγει ή δε θέλει να ξυπνήσεις κάποιον από μέσα. Ψιθυριστά σου λέει να μη χτυπήσεις κουδούνι και σου δίνει ένα καλό πουρμπουάρ για αυτό και σου εύχεται και του χρόνου. Από τη βιασύνη καμιά φορά δε ξέρει και τι σου δίνει, οπότε η συγκομιδή είναι καλή! Ο κώδικας των καλάντων, λέει να το σεβαστείς και να πας σε άλλο διαμέρισμα...αλλά πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις.

Ο "γρουσούζης": Ο γρουσούζης είναι η χειρότερη κατηγορία (προφανώς). Είναι αυτός που όταν χτυπήσεις κουδούνι είτε θα κάνει απόλυτη ησυχία να μοιάζει οτι λείπει, ενώ ακούς το ράδιο από μέσα ή θα φωνάξει από μέσα τη γνωστή πεταμένη ατάκα "μας τα'πανε"! Τι μας τα'πανε ανθρωπέ μου, συνέντευξη για δουλειά κάνεις? Άντε άνοιξε στα παιδιά και δώσε στους ένα δεκαρικάκι. Μερικοί μάλιστα το φωνάζουν και στο θυροτηλέφωνο "μας τα είπανε παιδιά, πηγαίνετε αλλού"! Νομίζω πως μια πολυκατοικία 7 ορόφων μπορεί να κοιμάται ήσυχα που έδιωξες τα μικρά                                         καθάρματα με τα τριγωνάκια! 

Ο "κουβαρντάς-να'ταν έτσι ο γιος μου": Πολύ γαλαντόμα προσωπικότητα! Ανοίγει την πόρτα και χαίρεται με αυτό που βλέπει. Κατευθείαν φωνάζει το παιδί του να δει τα παιδιά που τραγουδάνε, ενώ το δικό του λιώνει στο PC. Μόλις τελειώσει το τραγούδι σκάει μια χούφτα κέρματα ή 2 καλά χαρτονομίσματα δείχνοντας πως τέτοιες προσπάθειες ανταμείβονται σωστά! Συνήθως με το κλείσιμο της πόρτας ακολουθεί και μια ηχώ από μέσα "τα είδες Κωστάκη, τα άλλα παιδιά πάνε για κάλαντα! Μείνε να παίζεις εσύ" και καπάκι η μάνα που υπερασπίζεται το παιδί!

Ο "αναπολιάρης": Ο αναπολίαρης είναι αυτός που την ώρα των καλάντων περνάει όλη η ζωή από μπροστά του και θυμάται πως έλεγε εκείνος τα κάλαντα μικρός. Μιλάει πάνω στο τραγούδι και παραλληλίζει κάθε στιγμή και στίχο με κάτι δικό του. Μόλις τελειώσει και λίγο πριν σε πληρώσει σου αρχίζει μια ιστορία μισής ώρας, κρατώντας το κέρμα βασανιστικά για το πότε θα το πάρεις! Ενδεχομένως αυτά που λέει υπό άλλες συνθήκες να είχαν ενδιαφέρων, αλλά η μέρα είναι μικ΄ρη και τα έσοδα λίγα προς το παρών!

Ο "τσαντίλας": Τέλος είναι ο τσαντίλας. Ο άνθρωπος που την ώρα που χτυπάς το κουδούνι ασχολείται με κάτι που του έχει βγάλει το λάδι, φτιάχνει καμιά μπρίζα, σηκώνει έπιπλα κτλ και έχει τιγκάρει οργή! Έχει άπειρα νεύρα αλλά παράλληλα θέλει να μείνει στο κλίμα των ημερών και να μην αποπάρει τα παιδιά. Ξεκινάει με ένα ηχηρό "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Γ... ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ??" πίσω από την πόρτα. Στη συνέχεια στην ερώτηση "να τα πούμε?" απαντάει με το βροντερά κοφτό "ΝΑΙ!" κάνοντας υπεράνθρωπη προσπάθεια να γελάσει και ολοκληρώνει με ένα υψηλής έντασης "ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!" και μπαμ κλείνει πόρτα. Δεν είναι κακός, απλά τον πετυχαίνεις σε κακή στιγμή. Κάποιες φορές συνεχίζει λίγο τη δουλειά που έκανε μέχρι να τελειώσει το τραγούδι. Οπότε ακούς τριγωνάκια και σφυριές ή πριονιές σε έπιπλα.

Ευχαριστώ πολύ την φίλη μου Κατερίνα για την ιδέα του άρθρου! Καλη χρονιά σε όλους και δώστε στα παιδιά λίγη χαρά αν δε κοιμάστε κι ακούσετε κάνα κουδούνι!




By Stam

ΗΡΩΙΚΑ ΞΥΠΝΗΜΑΤΑ!

Οι σημερινοί ρυθμοί είναι έντονοι! Το ξέρουμε αυτό και δε μπορεί κανείς να πει το αντίθετο. Τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Οι 24 ώρες μοιάζουν με δείγμα αναψυκτικού που μοιράζουν στον δρόμο. Που θέλω να καταλήξω με αυτό. Μα φυσικά το πόσο κουρασμένοι είμαστε! Τι να αντέξει κι αυτός ο οργανισμός! Κάνει υπερωρίες ζωής! Και προκειμένου να τα προλάβουμε όλα, αλλά να αφιερώσουμε και λίγο χρόνο στον εαυτό μας τι "σοφό" κάνουμε? Κόβουμε ώρες από τον ύπνο. Έτσι λοιπόν έρχεται η μέρα, που τα αποθέματα ενέργειας έχουν εξαντληθεί, τα βλέφαρα ζυγίζουν όσο μια νταλίκα, το κεφάλι χορεύει ροκ, και είσαι έτοιμος να σωριαστείς και με το σπρώξιμο μιας μύγας!

Στα χρονικά είναι αμέτρητες οι φορές που προσπαθήσαμε να μείνουμε ξύπνιοι! Από το σχολείο, και το Πανεπιστήμιο μέχρι την δουλειά μας ή σε μια απλή συνεύρεση! Εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι οκ, ξαφνικά θολούρα παντού, ο ήχος χάνεται και η εικόνα που είχες αντικαθίσταται με ένα κοντινό ζουμ στο τραπέζι! Πόσο εκνευριστικό είναι αλήθεια να θες να μείνεις ξύπνιος και να μη μπορείς! Λες και σου κλείνουν τον διακόπτη! Κατά καιρούς λοιπόν χρησιμοποιήθηκαν ποικίλες τακτικές να κρατηθούμε ξύπνιοι και να παραμείνουμε ατσαλάκωτοι στα μάτια των άλλων! Έτσι έχουν καταγραφεί οι εξής:

Η "αποτρίχωση": Παλιά, καλή, δοκιμασμένη συνταγή! Με το που έρθει η πρώτη υπνηλία αρχίζει και το τράβηγμα στις τρίχες του χεριού! Αρχικά είναι χαλαρό, νομίζεις ότι αρκεί για να ξυπνήσεις, μέχρι να καταλάβεις ότι αν δε μαζέψεις μια περούκα στο γραφείο δε θα ξυπνήσεις ποτέ! Το δύσκολο είναι να μείνει σε αφύπνιση το χέρι που τραβάει! Είναι ο τελευταίος στρατιώτης στο ανάχωμα! Μαζί με αυτό πέφτει και το οχυρό και τότε όνειρα γλυκά!

Ο "χορός": Συνήθως δεν πετυχαίνει, αλλά η απόπειρα γίνεται. Η περίπτωση αυτή εφαρμόζεται όταν καθόμαστε σε κάποιο γραφείο που δε φαίνονται τα πόδια. Ενώ το υπόλοιπο σώμα φαίνεται ακίνητο, από κάτω γίνεται πανηγύρι. Τα πόδια κουνιούνται λες και πατάνε σταφύλια ή σαν να χορεύουν νησιώτικα! Όσο πιο μεγάλη η νύστα τόσο πιο έντονη η κίνηση! Αν υπήρχε ραπτομηχανή εκεί κοντά θα ράβονταν σεντόνια με τόσο πάτημα. Το πρόβλημα είναι ότι κάποια στιγμή η νύστα κυριαρχεί και η κίνηση γίνεται μηχανικά και ανεξέλεγκτα, με συνέπεια να κοπανιούνται έπιπλα και τρίζουν οι σόλες, κάνοντάς σε να γίνεσαι ενοχλητικός και να βλέπουν ότι κοιμάσαι!

Οι "μώλωπες": Η απελπισμένη προσπάθεια να μείνεις ξύπνιος απαιτεί δραστικά μέτρα! Οπότε τι κάνεις? Κοπανιέσαι! Χτυπιέσαι στα μπούτια, στα μπράτσα και στα μάγουλα με ένα διακριτικό αθόρυβο τρόπο ώστε να ενεργοποιηθείς από τον πόνο! Η μέθοδος αυτή έχει λίγο μοναξιά, καθώς σε περνάνε για τρελό ή αλκοολικό και δε σε πλησιάζει κανείς κοντά!

Ο "λίγος ύπνος": Δίκοπο μαχαίρι μέθοδος και για πολύ έμπειρους! Εδώ επικρατεί η λογική ότι αν κλείσω λίγο τα μάτια μου θα ξυπνήσω μετά, σαν να έκανα έναν μικρό ύπνο! Στη περίπτωση αυτή κάνεις ότι τρίβεις μια ώρα τα μάτια σου λες και μπήκαν χαλίκια μέσα ή πιάνεις το μέτωπό σου σαν να σκέφτεσαι ενώ είναι σαν να έπαθες εγκεφαλικό ή απλά κοιτάς χαμηλά! Είναι πολύ πιθανό όμως στα επόμενα 3 δευτερόλεπτα να ακουστεί ροχαλητό ή να σηκωθείς με καρούμπαλο που έσκασε το κεφάλι σου στο γραφείο! Λίγοι τα βάλανε με την νύστα και κερδίσανε!

Ο "αντιπερισπασμός": Ύπουλο κόλπο και καλό. Εδώ γίνεται μια προσπάθεια να ξεγελαστεί το γλάρωμα με άσχετες ενέργειες! Σε αυτές μπορεί να είναι από το να παρατηρείς τι γράφει ένα στυλό πάνω μέχρι τι αυλάκια σχηματίζει το δακτυλικό σου αποτύπωμα. Πολλές φορές καταφεύγουμε και στην γραφή, όπου σημειώνουμε είτε σχετικά με την περίσταση που βρισκόμαστε θέματα είτε ποια τραγούδια να θυμηθώ να ψάξω ποιος τα λέει. Εκεί βέβαια μπορεί να ξεκινήσεις να γράφεις κανονικά αλλά κάποια στιγμή να σε κυριεύσει πάλι ο λήθαργος και να αρχίσεις να σχεδιάζεις ένα τεράστιο ιερογλυφικό μακαρόνι στο χαρτί σου!

Οι "ανάσες": Αυτό συνήθως είναι υποσυνείδητη αντίδραση αλλά καμιά φορά την κρατάμε ενσυνείδητα και παραπάνω. Μόλις συνέλθουμε από την πρώτη επίθεση ύπνου αρχίζουμε και αναπνέουμε βαθιά και γρήγορα σαν τρελοί! Ενδεχομένως είναι αποτελεσματικό αφού οξυγονώνεται ο εγκέφαλος! Εκεί όμως δεν θέλει και υπερβολή γιατί καταλήγεις να ακούγεσαι σαν δύτης στον βυθό και παίζει να καλέσουν και ασθενοφόρο αν νομίζουν ότι σε έπιασε άσθμα!

Ο "συνθέτης": Τέλος είναι η στιγμή που ξυπνάει ο συνθέτης μέσα μας! Η μουσική θα μας σώσει. Ξεκινάμε και φέρνουμε όλα τα ρυθμικά τραγούδια στο μυαλό μας, τα δακτυλά μας γίνονται μπακέτες και το γραφείο ντράμς, τα γόνατα τουμπερλέκι κι αρχίζουμε να αναπαράγουμε τα τραγούδια με ήχους από ανάσες ή με τα χείλια μας, σαν να μας τρέχει το σάλιο μετά από λύσσα. Ενδεχομένως η επιτυχία είναι πιθανή, αρκέι να υπάρχει συναίσθηση της έντασης και να μη νομίζουμε οτι είμαστε στα Mtv live.


Η μάχη είναι άνιση! Ας το παραδεχτούμε! Και με νερό στα μούτρα και με ένα κατρούτσο καφέ, πάλι οι πιθανότητες να χάσουμε είναι μεγάλες! Για αυτό θα επανέλθω με τακτικές κρυφού ύπνου! Πρακτικό κι ωφέλιμο! Ως τότε, ξυπνάτε! Μας βλέπουν!


By Stam

Χρυσόστομος Τσουρέκιας 1

Το Ellinara-zontas, υποδέχεται έναν νέο φίλο, τον Χρυσόστομο Τσουρέκια! Σε τυχαίο χρόνο, ο Χρυσόστομος, αγανακτεί με πολλά που βλέπει γύρω του και ψάχνει τρόπο όχι μόνο να τα σχολιάσει, αλλά να προτείνει και λύσεις! Διότι εύκολα κρίνεις, δύσκολα προτείνεις! Ήρθε η ώρα λοιπόν για πολλά...τσουρέκια!

Μικρές πρωτοβουλίες από μικρές ομάδες!

Κάτι σαν τα τέλη κυκλοφορίας!

Πολιτισμός κι εκεί που δεν το περιμένεις!

Μαρίνα γράφει, όχι WC!

Ο μπλε κάδος δεν σημαίνει δε χωράνε όλα στον γκρι!

~Χρ.Τσουρέκιας~

ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ...ΣΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΟΥ!!!

Όταν ο καιρός το επιτρέπει κι υπάρχει φυσικά όρεξη, ένας καλός περίπατος είναι και μια ευχάριστη δραστηριότητα και πολύ ωφέλιμη. Παρ'ολα αυτά όμως έχω την αίσθηση ότι δε το συμμερίζονται όλοι με αποτέλεσμα κάτι τόσο απλό να απαιτεί στρατηγικές ικανότητες και γατίσια αντανακλαστικά προκειμένου να το φέρεις εις πέρας! Που θέλω να καταλήξω? Είδη περπατητών που συναντάς σε μια βόλτα. Καλώς σας βρήκα λοιπόν κι αρχίζω:

1) Το "φράγμα" : Το φράγμα ή αλλιώς τσιγκελοπερπάτημα (αφού παει με το τσιγκέλι)! Περπατάς, και φυσικά δεν έχεις άλλη διέξοδο παρα μόνο την ευθεία. Εκεί λοιπόν θα σου τύχει ο Σπαρτιάτης που φυλάει τις Θερμοπύλες. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο θα είναι κάποιος που παει με -10 ταχύτητα και ενώ σε έχει δει, μένει πιστός στο πόστο του και δε σε αφήνει να περάσεις. Ακόμα και χώρο να έχει να περπατήσει λίγο πιο άκρη τα ζώδια του έγραψαν να μείνει στη μέση. Βιάζεσαι δε βιάζεσαι θα αγανακτήσεις γιατί αν απλά δε περιμένεις να αλλάξει ο χρόνος στο πεζοδρόμιο είναι λογικό να θες να περπατήσεις πιο γρήγορα. Αν καταφέρεις μάλιστα με κάποιο ελιγμό να περάσεις τελικά μπρος του, σε κοιτάει είτε με μια απορία "προς τι τόση βιασύνη" καθώς φαντάζεις πύραυλος μπροστά του, είτε με μια ενόχληση ότι του έκλεισες το δρόμο και πως θα περάσει. Σε περίπτωση που δε βρεις άνοιγμα, βγάλε τον αργαλειό κι άρχισε να φτιάχνεις χαλιά, κι ειδικά αν σου τύχει πάνω από ένας.

2) Ο "αποφάσισε": Ο αποφάσισε είναι μια αγχωτική κατηγορία. Το καταλαβαίνεις ότι σου έρχεται όπως περπατάς και τον βλέπεις στην ίδια ευθεία με εσένα μέχρι να βρεθείτε στα 3 εκατοστά. Εκεί ξεκινάει το τσίρκο. Πας δεξιά να περάσει, είχε την έμπνευση να πάει αριστερά, πας αριστερά αυτός θα πάει δεξιά. Οπότε για λίγα δευτερόλεπτα ο ένας κλείνει τον άλλο λες και τρπλάρουν την μπάλα, κάνουν μικρά φρεναρισματάκια κι ακούς μικροήχους αγανάκτησης και ξεφουσκώματος. Κανείς δεν αποφασίζει φυσικά να σταματήσει λίγο να δει πρόθεση από τον άλλον. Ο χαμός γίνεται αν κρατάει και τσάντες με ψώνια, σκύλο, παιδάκι, καρότσι λαϊκής κτλ. Πρέπει να προβλέψεις και που θέλει να πάει και τη φυσική ροή του ότι κρατάει! Αν καταφέρεις όμως να περάσεις με τη μια από τη σωστή μεριά η ικανοποίηση είναι μεγάλη!


3) Ο "κόντρας": Ο "κόντρας είναι ο πεζός ραλίστας. Έτσι όπως περπατάς, αποφασίζεις να περάσεις κάποιον λίγο πιο γρήγορα διότι απλά θεωρείς οτι σε κλείνει και θες να ανοίξεις λίγο το βήμα σου! Όχι φίλε! Έκανες το λάθος να θεσεις μια προκληση σε λειτουργια! Με το που αντιληφθει ο κοντρας ότι πας να τον περάσεις, θα επιταχύνει κι αυτός! Είναι ο πιο γρήγορος του πεζοδρομίου και πρεπει να τιμήσει το ονομα του! Θα αυξησει ταχυτητα λοιπον και θα προσπαθησει να μπει και μπροστα σου! Όσο αυξάνεις εσυ, το 2πλασιο αυξάνει εκείνος. Το σπουδαιότερο που θέλει χειροκρότημα? Αν καταφέρει να ξαναμπεί μπροστά σου θα σταματήσει και θα συνεχίσει κανονικά με το προηγούμενο ρυθμό σε φάση "που είχαμε μείνει?" Καμιά βιασύνη σου δεν είναι πιο                                                               σημαντική από τη δικιά του προτεραιότητα!

4) Ο "αναλαμπής": Ο αναλαμπής είναι αυτός που περπατάει (πάντα μπροστά σου) και τρώει φλασιες να κάνει κάτι! Εκεί που έχεις ένα ρυθμό και τον έχεις σε μια Χ απόσταση, ξαφνικά θα σταματήσει να μιλήσει στο κινητό, να ανάψει ένα τσιγάρο, να βάλει το κορδονι του μες το παπουτσι ή απλά να κατσει να θυμηθει κατι. Κατα πασα πιθανοτητα εχεις πεσει πανω του. Αποτομο φρεναρισμα χωρις ελεγχο και σε τυχαια στιγμη... βεβαιο τρακαρισμα. Το φαινομενο αυτο λειτουργει ιδιαιτερα εκνευριστηκα σε πολυσυχναστους δρομους (κι ειδικα με μαγαζια) καθως βρισκεσαι να εισαι σαν μπιλια σε φλιπερακι και να σκοραρεις βαθμους στις πλατες των αλλων.

5) Ο "μονοκομματος": Ειμαι κοντα στο να καταληξω πως αυτη η κατηγορια προκειται για ρομποτ. Ειναι αυτος που θα περασει απο διπλα σου χωρις να μαζεψει το σωμα του ουτε μια μοιρα! Περπαταει σε μια ευθεια, ακινητα χερια, εχει βλεμμα σαν να βλεπει οραμα και σου παιρνει τον μισο ωμο πακετακι σπιτι του! Ειτε εχει χωρο ειτε οχι θα επιδιωξει χτυπημα ραγκμπι πανω σου! Μαλλον εμφυτευει μικροτσιπ ελεγχου με τον ωμο, δεν εξηγειται αλλιως. Εννοειται δεν θα ζητησει συγγνωμη, καθως τολμησες να βρισκεσαι στην τελεια ευθεια που εχει προγραμματισει στο νου του να διανυσει απο οταν βγηκε απο το σπιτι. Δε χρειαζεται να βιαζεται για να συμβει, πολυ απλα εχει χαλασει το τιμονι. Αν εισαι τυχερος οι αισθησεις σου θα δουλεψουν εγκαιρα και θα προλαβεις να μαζεψεις το σωμα σου πριν σε σκουντηξει, αλλιως γραπωσου πανω του μπας και σε πεταξει ως το σπιτι σου!

6) Ο "αβολος": Ο άβολος ειναι μια αθωα κατηγορια ομολογω, αλλα συμβαινει! Ειναι εκεινος με τον οποιο θα τυχει να συντονιστει το βημα κι η ταχυτητα σου μαζι του. Εκει αρχιζουν τα λεπτα αμηχανιας καθως περπατατε παραλληλα προς την ιδια κατευθυνση λες κι ειστε παρεακι. Εκει υπαρχουν διαφοροι συνδυασμοι αμηχανιας, οπως να μη μπορεις να συνεχισεις μια συζητηση που εκανες με ενα φιλο σου γιατι δε θες να ακουει μεχρι να σε παρεξηγησει και να νομιζει τον ακολουθεις. Υπαρχουν και φορες που ο άβολος είναι παρέα από άβολους και μάλιστα τέτοια που δε θες να νομιζουν οτι εισαι μαζί τους. Για αυτό και στέκεσαι λίγα λεπτά να ξεχωρίσεις. Υπομονή, καποια στιγμή θα ξεμακρύνεις!

7) Ο "αψυχολόγητος": Τέλος ονομάτησα έτσι αυτή την κατηγορία προκειμένου να περικλείσει όλες τις άκυρες συμπεριφορές κοντινής απόστασης, ανθρώπων που συναντάς όταν περπατάς. Περιστατικά λοιπόν που έχουν συμβεί είναι να γυρίσει και να φταρνιστεί στο πλάι αυτός που πας να προσπεράσεις, προσφεροντάς σου ένα ωραιότατο ντουζάκι αηδίας, να φωνάξει ξαφνικά έναν γνωστό του που είδε κάπου απέναντι, γκρεμιζοντάς σου το κάποτε καλά τυμπανό σου, μέχρι να του έρθει ιδέα να περάσει γρήγορα το απέναντι φανάρι ή να προλάβει το λεωφορείο κάνοντας ένα σπρίντ μπροστά σου και πάνω από τα πόδια σου! Τι να κάνουμε δε μπορείς να τα προβλέψεις όλα!



Δε μασάμε όμως! Συνεχίζουμε τις βόλτες μας ακάθεκτοι και φυσικά προσπαθούμε να μην ανήκουμε εμείς σε αυτή την κατηγορία!


By Stam