Ταινίες υπάρχουν λογιών λογιών! Η εξέλιξη του κινηματογράφου διαπιστώνεται εύκολα στα σύγχρονα σενάρια και στις ευφάνταστες σκηνοθεσίες, ενώ ταυτόχρονα η χρήση σύγχρονων τεχνολογιών έχει διευκολύνει πολύ το έργο των δημιουργών και μας προσφέρει μια ακόμα πιο απολαυστική αίσθηση κατά την προβολή! Παρά τη δημιουργία πιο σύνθετων ταινιών, πάντα υπάρχει μια γενική κατηγοριοποίηση, όπως δράση, θρίλερ, κωμωδία κτλ. Σε κάθε κατηγορία όμως, κάποια κλισέ στιγμιότυπα και ατάκες είναι δεδομένα! Δε μπορείς να φύγεις από αυτά κι ούτε αυτά σε αφήνουν, καθώς για κάποιο λόγο όσο αναμενόμενα κι αν είναι θες να τα δεις μέσα στην ταινία και ενδεχομένως να είναι σε ένα βαθμό τα σωσίβια του δημιουργού να προχωρήσει σεναριακά! Έτσι λοιπόν ξεκινάω μια νέα ενότητα με όλα τα στάνταρ στιγμιότυπα που λίγο πολύ υπάρχει σε κάθε είδος ταινιών. Και φυσικά θα ξεκινήσω με μια αγαπημένη κατηγορία, τα κλασικά θρίλερ!
Κλισέ 1: Όλα γίνονται εκεί που δεν θα πήγαινε ποτέ κανείς!
Σάπια σπίτια, ολοσκότεινα δωμάτια, δάση και κατοικίες εκατό χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από τον πολιτισμό! Στα περισσότερα θρίλερ η μισή ή όλη η ταινία πραγματοποιείται σε μέρη που φυσικά βολεύει να σε εγκλωβίσουν! Παρέες νεαρών θα αποφασίσουν πως ήρθε η στιγμή να περάσουν τέλεια, σε ένα σπίτι χωμένο μέσα στο δάσος, που τα σανίδια τρίζουν, τα έπιπλα έχουν πιο πολύ σκόνη κι από οικοδομή και οι περισσότερες παροχές, φως, νερό, τηλέφωνο, είναι κομμένες! Εντάξει δεν πάει το μυαλό σου να σου σκάσει φάντασμα που το πέταξαν όταν ζούσε στο νερό και θέλει να σε εκδικηθεί πνίγοντας σε στη μπανιέρα. Υπάρχουν άλλοι τόσοι λόγοι να μην πας (αρκούδες, πυρκαγιά, τέτανος, τρομοκράτες με καλάσνικοφ)! Αλλά όχι είναι τόσο τέλεια εκεί! Θα πάμε παρέα, θα ανάψουμε το τζάκι, θα τυλιχτούμε με κουβέρτες και ναι! θα πεθάνουμε με τυχαία σειρά. Ονειρεμένες διακοπές! Νόμιζα πως πας κάπου διακοπές όπου θα έχει κάνα μπαράκι να βγεις ή κάνα ταβερνάκι να φας. Δε σκέφτηκαν ότι για κάποιο λόγο η ταμπέλα λέει "Καλώς ήρθατε στην εξωτική Δολοφονιά".
Κλισέ 2: 'Ας χωριστούμε, θα είναι καλύτερα"!
Πόσες και πόσες φορές μείναμε με την απορία όταν οι πρωταγωνιστές αποφασίζουν να χωριστούν τη στιγμή που κορυφώνεται η δράση και η ένταση και να αναλάβουν δράση μόνοι τους! Χωρίς κανένα λόγο, εκεί που όλα είναι σε οριακή κατάσταση, το πιο στρατηγικό και μεγαλόπνοο σχέδιο που έχουν είναι φυσικά να χωριστούν! Μπράβο παιδιά! Έτσι, άνευ λόγου και αιτίας βλέπεις τον καθένα να βαδίζει μόνος του, με 100 κιλά άγχος και στον παραμικρό θόρυβο να φωνάζει τα ονόματα των άλλων! Αφού σκιάζεσαι ακόμα κι αν ακούσεις την ανάσα σου, γιατί χωρίστηκες ανθρωπέ μου? Γιατί δεν έμεινες με έστω άλλον έναν να έχετε καλύτερες πιθανότητες! Πάντα αυτό το γιατί. Και το ακόμα καλύτερο. Χωρίστηκαν που χωρίστηκαν, δε ψάχνουν να βρουν μια διέξοδο αλλά χώνονται όλο και περισσότερο στο κακό!
Κλισέ 3: Ξαφνιάσματα!
Υπάρχουν τα θρίλερ που θα σε κάνουν να σκιαχτείς ψυχολογικά και μόνο στην ιδέα οτι αυτό που βλέπεις μπορεί να σου συμβεί στα αλήθεια και αυτά που πολύ φτηνιάρικα θα προσπαθήσουν απλά να σε πιάσουν στον ύπνο και να σε ξαφνιάσουν. Το πιο κλασικό είναι όταν μετά από ένα μικρό διάστημα απόλυτης ησυχίας, ξαφνικά ακούς ντραμς, πιατίνια και κλαρίνα! Ο ήχος συνήθως συνοδεύεται και από το πέταγμα ενός αντικειμένου, ζώου, χαρτοπετσέτες ή οτι άλλο. Εκεί που έχεις ησυχάσει και ο ηθοποιός πλησιάζει προς ένα μέρος, ξαφνικά ακούγονται ήχοι λες και είσαι πρωί στο Σύνταγμα. Η πιο γελοία εφαρμογή του ξαφνιάσματος είναι όταν κάποιος περιμένει κι έρχεται απότομα να του μιλήσει ο γνωστός του λες και έχει πάθει νευρικό κλονισμό και δεν μπορεί να ελέγξει την ένταση και τη ροή της φωνής του! Στα ξαφνιάσματα να προσθέσω και τα παιδάκια που είναι πλάτη και παίζουν με παιχνίδια κι όταν πλησιάσει η κάμερα γυρίζουν το κεφάλι και ποιος ξέρει τι θα δεις! Α είναι και η φάτσα του δολοφόνου στο καθρεφτάκι του μπάνιου όταν κλείνει...
Κλισέ 4: Η περιέργεια
Τα μισά και περισσότερα γεγονότα συμβαίνουν γιατί απλά κάποιος είναι περίεργος!Φυσικά για κάποιο ιδανικό λόγο, η περιέργεια ξυπνάει όταν θα είναι νύχτα, φώτα δε θα υπάρχουν καθόλου και θα σε έχουν προειδοποιήσει και καμιά 30αρια άλλοι. Επίσης η περιέργεια θα εξελιχθεί σε μέρη που δε μπορείς να φύγεις εύκολα και ενδεχομένως δεν τα έχει ο χάρτης. Και όμως ο πρωταγωνιστής θέλει να ανακαλύψει το τίποτα στο τίποτα. Μια λάμψη σε ένα παράθυρο ή ένα τρίξιμο πίσω από την πόρτα είναι ικανό να του ξυπνήσει τον εξερευνητή μέσα του! Και ενώ όλα τριγύρω φωνάζουν φύγε, αυτός θα συνεχίσει.
Κλισέ 5: Με το πάσο του!
Στις ταινίες με θέμα τους serial killers, κυριαρχεί πάντα ένα πολύ βασικό γεγονός! Το οτι όσο και να τρέξει ο πρωταγωνιστής, όσο μακρυά και να φτάσει, όσο κι αν κρυφτεί, στα επόμενα 2 δευτερόλεπτα ο φονιάς θα τον βρει. Υπάρχει ένας άτυπος σύντομος δρόμος που επιτρέπει σε αυτούς που κυνηγούν τα θύματα να φτάνουν χωρίς να ιδρώνουν εκεί που θέλουν, γρήγορα και άνετα. Κι ενώ βλέπεις τον πρωταγωνιστή να τρέχει να ξεφύγει, πηδώντας γέφυρες, διασχίζοντας δάση και βουτώντας σε καταρράκτη από τον διώκτη του (ο οποίος κατευθύνεται περπατώντας να τονίσω), στο τέλος μόλις γυρίσει την πλάτη θα τον δει πίσω του. Εκεί υπάρχει η άλλη άνεση πάλι οτι δε σκοτώνουν κανένα θύμα αν δε γυρίσει πρώτα να τους δει. Μη χάσουν και τη δόξα του ποιος το έκανε. Γενικά είναι πολύ άνετοι τύποι. Δεν αγχώνονται καθόλου. Περπατάνε χαλαρά, δε λένε πολλές λέξεις, βρίσκουν πάντα τον δρόμο τους και δε κάνουν και θόρυβο! Όλα αυτά βέβαια μόνο με τον πρωταγωνιστή, καθώς χρειάστηκαν 2 λεπτά να εξολοθρεύσουν 10 άτομα, στον ήρωα θα πάρουν το χρόνο τους για τα επόμενα 90 λεπτά καθώς θα τον χτυπήσουν, θα τον φυλακίσουν, θα τον κυνηγήσουν αλλά ποτέ δε θα τον σκοτώσουν! Τουλάχιστον όχι αμέσως!
Κλισέ 6: Στανταράκι κερδίσαμε
Κλασική περίπτωση! Ο πρωταγωνιστής αντιμετωπίζει ένα τέρας ή κάποιον δολοφόνο που του έχει βγάλει την ψυχή να το καταφέρει. Μελέτησε βιβλία, έστησε παγίδες, στη πορεία έχασε και πολλούς φίλους του. Τελικά, μετά από αρκετή προσπάθεια και κυνηγητό βγαίνει νικητής. Και βέβαια όπως πάντα δε χρειάζεται ποτέ να επαληθεύσει ότι όντως εξόντωσε αυτό που τον κυνηγούσε. "Α, έπεσε κάτω. Άρα κέρδισα". Χμ... για να σκεφτώ τι ακολουθεί μετά. Μα ναι! Υπόνοιες ή και σαφές πλάνο ότι ζει ακόμα. Ίσως την άλλη φορά θελήσει να σιγουρευτεί λίγο καλύτερα, πριν γυρίσει σπίτι του λες και ήταν μια καθημερινή ημέρα.
Κλισέ 7: Τα σπάω!
Αναφέρομαι κυρίως στον πρωταγωνιστή αλλά ενίοτε συμβαίνει και σε περισσότερους. Εκεί λοιπόν που τον βλέπεις σε όλη τη ταινία να ουρλιάζει από φόβο, να τρέχει σαν λαγός να κρυφτεί και να ρίχνει μαύρο κλάμα, ο σκηνοθέτης του φωνάζει οτι σε 20 λεπτά τελειώνει η ταινία. Και τι πιο φυσιολογικό. Ο πρωταγωνιστής ξαφνικά γίνεται βαράω και δέρνω. Αποκτάει μια τέλεια αυτοπεποίθηση, φτιάχνει μια αρμαθιά όπλα και φυλαχτά και κοιτάει τον κίνδυνο στα μάτια λες κι είναι το επάγγελμά του. Γίνεται πολεμική μηχανή που ξέρει καράτε και έχει τέλειο σημάδι! Και εκεί σκέφτεσαι, τι άλλαξε και την είδε αλλιώς τώρα.
Κλισέ 8: Τίποτα δεν δουλεύει!
Τι κι αν πήρες το πιο καλό σπορ αυτοκίνητο μαζί σου, τι κι αν κουβαλάς το ακριβότερο κινητό τελευταίας τεχνολογίας που πιάνει σήμα και στο φεγγάρι, τι κι αν έχεις ένα λαπ τοπ με ίντερνετ που δε χάνει το δίκτυο ποτέ... την ώρα που κάποιο από αυτά θα χρειαστείς δε θα δουλέψει ποτέ! Ξαφνικά τα δίκτυα πεθαίνουν, οι οθόνες δεν ανοίγουν και το ντεπόζιτο είναι άδειο λες κι ήταν τρύπιο. Ρημάδι αμάξι, έκανε που έκανε προσπάθεια το θύμα να βρει τα κλειδιά κι ας τα άφησε σε προφανές σημείο χθες, ξαφνικά είπες να μην πάρεις μπρος και να αφήσεις το δολοφόνο να κάνει τη δουλειά του χαλαρά! Ίσως για αυτό τελικά είχε τόσα χρόνια εγγύηση. Κι εσύ κινητό, τι θα έλεγες να μπορέσεις να κάνεις έστω και μια κλήση έκτακτου ανάγκης?? Α,ναι ξέχασα. Θα το κάνεις αφού σωθεί ο πρωταγωνιστής! Το λέει καθαρά στο συμβόλαιο της εταιρίας!
Κλισέ 9: Οι αβοήθητοι κομπάρσοι!
Με μαθηματική ακρίβεια οι δευτεραγωνιστές της ταινίες δε πρόκειται να αντισταθούν ποτέ. Περιμένουν καρτερικά και αβοήθητοι την ώρα που θα έρθει ο δολοφόνος και θα τους καθαρίσει. Ε μα, εντάξει. Όταν κάποιος φτάνει στο τέλος του, αναμένεις τουλάχιστον να μοιράσει καμιά μπουνιά και όχι να περιμένει να προσγειωθεί το πριόνι πάνω του καθώς αυτός ουρλιάζει. Αλλά είναι σαφές ότι δε πρέπει να αποτραβηχτεί η δόξα από τον πρωταγωνιστή, ο οποίος είναι ο μόνος που θα κάνει το προφανές!
Κλισέ 10: Γκαβομάρα!
1 στους 3 ήρωες τουλάχιστον, είναι σίγουρο οτι θα σκοντάψει την ώρα κάποιου κυνηγητού! Είτε δεν έδεσε τα κορδόνια του, είτε σκόνταψε σε κάποιο κλαδί ή σε κάποιο σανίδι, το πέσιμο είναι στάνταρ! Πλειοψηφικά αυτό το παθαίνουν γυναίκες θύματα με αποτέλεσμα να κάνει τον ευαίσθητο πρωταγωνιστή να γυρίσει να βοηθήσει και έτσι να μεγαλώσει η ένταση. Παράδοξο είναι οτι το απλό πέσιμο πχ από μια πετρούλα, δημιουργεί ένα εγκλωβισμό λες και πιάστηκε το πόδι σε αρκουδοπαγίδα και δε μπορεί να βγει! Και σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί το οτι δε θα προσπαθήσει μετά να σηκωθεί και να τρέξει αλλά θα συνεχίσει σερνόμενη σαν κροκόδειλος.
Κλισέ 11: Ο γνώστης!
Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα δώσει πολλές λεπτομέρειες στον πρωταγωνιστή για αυτό που αντιμετωπίζει και θα βρεθεί την κατάλληλη στιγμή! Το ερώτημα είναι πως ξέρει τόσα πολλά και ακόμα ζει και επιπλέον, αν ξέρει τόσα πολλά γιατί δεν προσπάθησε ποτέ να το τελειώσει αυτός, παρά κουρνιάζει σε μια ξύλινη παράγκα και ειδοποιεί όποιον βλέπει! Συνταξιούχος συμβουλάτορας!
Κλισέ 12: Ποτέ δεν σε πιστεύουν!
Η αμφισβήτηση είναι στο αίμα των ανθρώπων! Λογικό να μη πιστέψουν ποτέ οτι είδες ένα φάντασμα στη σοφίτα. Πόσο μάλλον αν είσαι ένα 6χρονο παιδάκι, ελαφρώς αντικοινωνικό και με ζωηρή φαντασία! Ο φανταστικός φίλος που προσπαθείς να περιγράψεις δεν είναι και τόσο φανταστικός και μάλλον δεν είναι και τόσο φίλος. Εν τούτοις το καλύτερο που θα καταφέρουν να πουν οι γονείς είναι "καλά, καλά πήγαινε για ύπνο τώρα!". Πόσο θα εύχονταν όμως στα επόμενα 10 λεπτά να το ψάχνανε λίγο παραπάνω!
Κλισέ 13: Αν ζευγαρώσεις, τελείωσες!
Είναι παράδοση πια! Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα έρθουν πιο κοντά σε ένα θρίλερ, μετράνε αντίστροφα τον χαμό τους. Ο ματάκιας δολοφόνος θα καραδοκεί κάπου εκεί, κρυμμένος σε ένα θάμνο ή στη σκεπή του αυτοκινήτου. Κι ενώ το ζευγάρι θα διαλέξει το πιο απομονωμένο μέρος να ξεμοναχιαστεί συνάμα ο άντρας θα αγνοήσει κάθε ανησυχία της κοπέλας για κάτι που είδε ή άκουσε εκεί κοντά! Τα παρακάτω είναι γνωστά! Φωνές και μετά λιγότερες φωνές...
Κλισέ 14: Αποτυχημένες ενισχύσεις!
Βοήθεια 2 ταχυτήτων και αναφέρομαι κυρίως στους αστυνομικούς! Εκεί λοιπόν που έχεις δει μια αστυνομική σειρά και σε έχει πείσει πως με την παραμικρή υποψία, είναι ικανοί να αναλύσουν τα σωματίδια από τη χθεσινή ανάσα του ενόχου ή να πάρουν αποτύπωμα από την ψυχή του θύματος πριν μπει στο δωμάτιο, έρχονται οι αστυνομικοί των θρίλερ και τα ανατρέπουν. Καλώντας το θύμα στο τμήμα αφού του κάνουν χιλιάδες ερωτήσεις όσο εκείνο κυνηγιέται, στο τέλος θα στείλουν έναν, ναι έναν αστυνομικό να δει τι συμβαίνει και μάλιστα αυτόν που για λίγο το IQ του δεν έπιασε μηδέν στα τεστ. Φυσικά αφού τον εξολοθρεύσουν, οι υπόλοιπες δυνάμεις θα φανερωθούν βαριά οπλισμένες στο τέλος όπου όλα θα έχουν πάρει αίσια τροπή, να σκεπάσουν με κουβέρτες όσους επέζησαν.
Κλισέ 15: Ο άφθαρτος!
Τέλος, έχουμε τον άφθαρτο δολοφόνο. Θα υπάρξουν αρκετές σκηνές στις οποίες θα φάει σφαίρες, θα του σπάσουν πάνω του καρεκλοπόδαρα και πόρτες ίσως τον πετάξουν κι από κανένα μπαλκόνι. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν θα τον επηρεάσει! Ατσαλάκωτος θα συνεχίσει και μάλιστα δε θα βγάλει ούτε κιχ. Δε με νοιάζει αν κυριεύτηκε από κάποιο πανίσχυρο πνεύμα ή στη φυλακή γυμναζόταν και σήκωνε για βάρη το κελί του, οφείλει σε ένα έστω χτύπημα τουλάχιστον να πονέσει! Ας σεβαστεί τη προσπάθεια του πρωταγωνιστή να επιβιώσει!
Ευπρόσδεκτη κάθε συμπλήρωση σε όσα ξέχασα που σίγουρα θα είναι αρκετά να φτιάξουν και 2ο μέρος! Καλές προβολές!
By Stam
