ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι καρναβαλικές παρελάσεις ετοιμάζονται και παρουσιάζονται στο κόσμο, με σκοπό να ψυχαγωγήσουν αλλά και να διακωμωδήσουν καταστάσεις. Παρατηρώντας τις παρελάσεις αυτές είτε από κοντά, είτε από την τηλεόραση κυρίως, διαπιστώνω πως κάποια πράγματα παραμένουν σταθερές αξίες! Και να ποια είναι αυτά!

Οι σφυριχτροδηλώσεις: Πάντα, σε κάθε παρέλαση, θα περνάνε μπροστά από την κάμερα μια μερίδα ατόμων από ένα γκρουπ, με σφυρίχτρες στο στόμα, κι αφού στα ζαλίσουν σαν τροχονόμοι, θα αρχίσουν να φωνάζουν από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι λες και ζητάνε εισιτήριο στα ΚΤΕΛ. Ορισμένοι μπορεί να εμπλουτίσουν τη πρόταση τους σε στυλ "Είμαστε από την Κέρκυρα και περνάμε καλά!" ή  "Ξάνθη!! Και όλα είναι σούπερ!" για να μην ανησυχεί το κοινό ότι δε διασκεδάζουν.

Οι λιωμένες μουσικές: Κάθε χρόνο ακούσματα τύπου lambada και μακαρένα, θα μπαίνουν στο repeat για να ακούγονται από τα ηχεία του δρόμου που γίνεται η παρέλαση. Είναι τα αντίστοιχα last christmas τραγούδια του μήνα. Οτιδήποτε έχει γρήγορες κιθάρες, τρομπέτες ή έχει το λατινικό στοιχείο μέσα του, βαφτίζεται αποκριάτικο και βαράει όλη μέρα λες και είσαι σε παιδικό πάρτι. Η μαγεία είναι ότι λόγω της περιόδου, προκαλούν την ίδια εύθυμη αίσθηση όπως όταν τα ακούς πρώτη φορά. Προφανώς γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να τα βάλεις σε άλλη περίοδο του χρόνου και κάπου τα έχεις πεθυμήσει.

Οι βαριέμαι τη ζωή μου: Εδώ αναφέρομαι σε 2 κατηγορίες. Οι πρώτοι βαριέμαι τη ζωή μου παρατηρούνται ανάμεσα στο κόσμο των γκρουπ κι είναι φάτσες που φαίνεται οτι δε θελαν να έρθουν αλλά τους τράβηξε η παρέα. Απλά περπατάνε ντυμένοι ή τους σέρνουν οι υπόλοιποι. Οι άλλοι βαριέμαι τη ζωή μου είναι οι παρουσιαστές των παρελάσεων για την τηλεόραση. Επειδή τράβηξαν το μικρότερο ξυλάκι από το επιτελείο είναι αναγκασμένοι να παρουσιάσουν τη παρέλαση, αν θέλουν να τους ανανεωθεί το συμβόλαιο για του χρόνου. Γυροφέρνουν σε ένα σημείο και σπάνε το κεφάλι τους τι θα ρωτήσουν από μια πλούσια επιλογή του "περνάτε καλά?" και "από που είστε?" κάτι που γίνεται αυτόματα όπως είπαμε παραπάνω. Αν προκύψει χαρούμενος παρουσιαστής είναι γιατί μάλλον είχε εξαφανιστεί από τα τηλεοπτικά δρώμενα και του πέταξαν ένα καρβέλι ψωμί.

Τα καροτσάκια με τα μωρά: Πάντα σε αρκετά γκρουπ, θα υπάρχουν στους συμμετέχοντες και γονείς με καροτσάκια με μωρά. Φυσικά προσαρμοσμένα στη θεματολογία του γκρουπ και παράλληλα με τη προσπάθεια των γονιών να τα τσουλάνε και να χορεύουν μαζί. Για κάποιους έχει και ευρύτερη πρακτικότητα γιατί πετάνε μέσα στα καρότσια τσάντες, κάμερες, πορτοφόλια, γυαλιά κι είναι και πιο άνετοι.

Το άγχος: Συνήθως τα πρώτα πληρώματα που βγαίνουν στη παρέλαση είναι χαλαροί κι ωραίοι! Χορεύουν, κάνουν κωλοτούμπες, πλέκουν αργαλειό, τα πάντα! Καμιά πίεση. Για αυτό το λόγο όσο περνάει η ώρα τα πληρώματα προς το τέλος αλλάζουν ρυθμό και σταδιακά ο χορός κι η άνεση γίνεται γρήγορο βάδην και τρεχάλα σε σημείο να νομίζεις πως το τελευταίο γκρουπ ντύθηκε Κεντέρης.

Η ηχητική παράνοια: Αρχικά δε το καταλαβαίνεις, αλλά μετά αρχίζει και χτίζεται. Το τσουνάμι θορύβων που ακούς όταν είσαι στο κοινό, έρχεται και σε πνίγει χωρίς να το καταλάβεις. Ο συνδυασμός της επαναλαμβανόμενης μουσικής, από ηχεία που είχαν ανακοίνωση την απελευθέρωσή μας από τους Γερμανούς, σε συνδυασμό με καραμούζες, παιδάκια που κλαίνε, συγγενείς που φωνάζουν τους γνωστούς τους στα πληρώματα και οι γνωστοί που φωνάζουν στους συγγενείς λες και φεύγουν μετανάστες είναι λόγοι να τσιμεντώσεις τα αυτιά σου και να ανάψεις κόκκινη φωτοβολίδα να έρθουν να σε σώσουν!

Το βραζιλιάνικο κομβόι: Τέλος, κάθε χρόνο, θα μαζέψουν οτι βραζιλιάνα υπάρχει και δεν υπάρχει σε κάθε νομό και θα τη βάλουν να χορεύει ασταμάτητα. Δέκα κιλά πούπουλα η καθεμιά, κούρδισμα και έτοιμη. Αφού δεν πάμε Ρίο θα έρθει το Ρίο σε εμάς. Το που θα ξεπεταχτεί κάθε μια είναι κουτουρού. Δε πα να περνάει ένα γκρουπ ντυμένο αστροναύτες, πάρε και μια βραζιλιάνα να χτυπιέται κάπου εκεί ανάμεσα. Άρμα με θέμα το μνημόνιο, ποτέ σκέτο. Και μια βραζιλιάνα να χορεύει πάνω. Πας να ξεπαρκάρεις να φύγεις, μια βραζιλιάνα που χορεύει πάνω στο καπό. Είναι παντού γιατί είναι απόκριες!

Αυτά για φέτος! Άντε και καλά κούλουμα!

By Stam

ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΣΤΟΛΙΣΜΟΙ!

Κάθε χρόνο Χριστούγεννα, όπως και φέτος, ο στολισμός σπιτιών, μπαλκονιών, δρόμων, δέντρων, τέντες, γούρνες κτλ είναι θεσμός! Στη διάρκεια όμως των χρόνων κάποιοι στολισμοί έχουν φτάσει το επίπεδο να είναι cult και πάντα αδημονούμε να τους δούμε! Και να ποιοι είναι αυτοί!

1) Ο Αη-Βασίλης που σκαρφαλώνει! Το πλέον στάνταρ που θα δεις σε πάρα πολλά μπαλκόνια είναι ο γνωστός Αη-Βασίλης που σκαρφαλώνει. Όταν πρωτοέκανε την εμφάνισή του, τα τηλέφωνα της αστυνομίας δε σταματούσαν να χτυπάνε καθώς όλοι νόμιζαν οτι ήταν κλέφτης. Ανούσιο στολίδι, που προκαλεί πρωινά καρδιακά σε όποιον ανοίγει το τζάμι και παράλληλα σπάει και το θεσμό οτι ο Άγιος μπαίνει μόνο από καμινάδες, τελικά τα τελευταία χρόνια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του στολισμού! Μάλιστα και οι ίδιοι που το βάζουν βαριούνται να το επεξεργαστούν και το βάζουν όπως είναι από τη κούτα, με σκόνες, τούλια, χώματα κι ότι είχε η κούτα που το φύλαγαν. Ε, αφού το πήραν να το πετάξουν?

2) Μπαλκόνια γήπεδα! Είναι τα μπαλκόνια ή και ολόκληρα σπίτια, που έχουν καλύψει κάθε επιφάνεια

με λαμπιόνια σαν προβολείς γηπέδου! Εκεί που περπατάς σε μια γειτονιά ξαφνικά σου έρχεται ένα διάχυτο φως λες και κατεβαίνουν χερουβείμ να σε κρίνουν ή εξωγήινοι να σε απαγάγουν. Το φως που παράγεται είναι ικανό να τροφοδοτήσει 1 στρέμμα φωτοβολταϊκά! Συνήθως δεν έχουν κάποια συνοχή ή θέμα κι απλά είναι προσαρτημένα όπου είχε χώρο να πιάσει η ταινία. Η αντίθεση με άλλα μπαλκόνια που έχουν ένα τυπικό στολισμό, σε κάνει να νομίζεις ότι στα άλλα διαμερίσματα μένουν μουτζούφλιδες!

3) Λαμπάκια φωλιές. Πάντα, κυρίως σε δημόσιους χώρους αλλά και σε πολλές αυλές θα παρατηρηθεί να στολίζονται και τα δέντρα μιας πλατείας ή ενός κήπου. Χαρακτηριστικό είναι τα άσπρα συνήθως λαμπάκια που είναι σαν να τα ρίξανε από αεροπλάνο κι όπου κάτσουν. Χωρίς ιδιαίτερη συμμετρία, είναι σαν να πήρε ο αέρας τα στολισμένα φωτάκια από ένα μπαλκόνι και γραπώθηκαν πάνω στα φύλλα.

4) Η ζάχαρη άχνη στα τζάμια! Αναφέρομαι στα σχήματα που κάνουν με αυτή την άσπρη σκόνη στα τζάμια, συνήθως σε εισόδους πολυκατοικίας. Κλασικό στόλισμα κι αυτό, πάντα προκαλεί ενδιαφέρον αρκεί να γίνεται σωστά κι όχι σαν να χύθηκε ταψί με κουραμπιέδες όπως έβγαινες.

5) Τα δέντρα καλώδια! Εντάξει, έγινε στην Αθήνα για να πουλήσει μούρη, ένα τεράστιο δέντρο από φωτάκια, και σιγά το έκθεμα. Από τότε όλο και σε κάποια πλατεία, θα παρατηρηθεί μια απόπειρα, να φτιαχτεί ένα δέντρο μόνο από φωτάκια, αλλά επειδή το μπάτζετ είναι μικρό, μοιάζει με σκηνή ινδιάνου. 4 καλώδια με λαμπάκια δεμένα σε ένα στύλο κι άστα κάτω σαν πλεξούδες. Φοβερό στόλισμα. Μερικοί είναι και μερακλήδες και βάζουν και χρωματιστά λαμπάκια ενδιάμεσα.

6) Τα μπαλκόνια ζαλάδα! Είναι όλα αυτά τα μπαλκόνια, που έχουν ξεχάσει να κλείσουν την εκενυριστική μουσική που βγάζουν τα λαμπάκια που αγόρασαν. Είτε έχουν φύγει, είτε δεν το ακούν, συνήθως θα υπάρχει σε κάποια γειτονιά κάποιος που δεν έχει απενεργοποιήσει τη μουσική, με αποτέλεσμα να ακούς το τραγούδι από τα κάλαντα σε ψυχεδελικές νότες και να μη μπορείς να κοιμηθείς!

7) Τα ότι να'ναι κηροπήγια! Περνάω σε πιο ειδική διακόσμηση αλλά να το πούμε κι αυτό. Στα πλαίσια του θεσμού, ότι έχει πάνω του έστω κι ένα μόνο στοιχείο των ημερών, βαφτίζεται χριστουγεννιάτικο. Έτσι λοιπόν σε ένα τραπέζι μπορεί να δεις κηροπήγια και άλλα διάφορα διακοσμητικά όπως Αη-Βασίληδες να κρατάνε τρίαινες, αρνιά με κόκκινα σκουφιά, μια μπανάνα με ένα τριγωνάκι και άλλα πολλά. Το μάτι πιάνει αυτό που θέλει να δει και τι σημασία έχει το υπόλοιπο.

                                                   ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!

By Stam

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ!

Το γυμναστήριο είναι λίγο πολύ στο πρόγραμμα αρκετών ανθρώπων καθημερινά. Άλλοι το επισκέπτονται συχνά κι άλλοι όχι και τόσο (κακά τα ψέματα, χίλιες φορές να αράξεις για καφέ!). Άσχετα όμως από τη συχνότητα, οι εξέχουσες προσωπικότητες που κυκλοφορούν γίνονται αντιληπτές από όλους. Ας τις δούμε:

Ο "ποζεράς": Η πιο κλασική φιγούρα στο χώρο. Ο ποζεράς κινείται στο χώρο σαν πορτιέρης, με τα χέρια ανοιχτά σαν να στεγνώνει τις μασχάλες ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η υπερβολή σε όλα. Σηκώνει βάρη και ανεβοκατεβάζει τροχαλίες σαν να προσπαθεί να βγάλει πετρέλαιο από το έδαφος ή να ξεριζώσει δέντρα. Παίρνει εκφράσεις λες και έφαγε καυτερά και κάποιες φορές βγάζει κραυγές ή ξεφυσάει λες και του έριξες τσιμεντόλιθο στο πόδι. Πάντα κοιτιέται στους καθρέφτες, ακόμα κι αν δένει τα κορδόνια του για να αυτοθαυμαστεί, αλλά με το πρόσχημα "κοιτάζω για να κάνω σωστά την άσκηση". Ναι, πρόσεχε, μη τρίψεις το μάτι σου με λάθος δάχτυλο. Χαρακτηριστική περιβολή, το ραντάκι φανελάκι που μαζεύει στην πλάτη, ή το κολλητό μπλουζάκι που τον κάνει να μοιάζει με φρούτα που τύλιξαν σε σελοφάν.

Ο "χομπίστας": Ο χομπίστας είναι αυτός που φέρνει άπειρα πράγματα μαζί του, προκειμένου να μη βαρεθεί. Έτσι στα 20 λεπτά που θα κάτσει να κάνει ποδήλατο, θα έχει καταφέρει να ακούσει όλες τις εκπομπές στο ράδιο, να διαβάσει ποίηση, μαγειρική, ζώδια και να κόψει και τα κουπόνια από τις εφημερίδες, να πάρει τηλέφωνο όλο το κατάλογο του κινητού του και άμα μείνει χρόνος, να πλέξει στον αργαλειό και ένα κουβερτάκι. Για αυτόν είναι ψιλοαγγαρεία, αλλά είτε πρέπει να διατηρηθεί, είτε πλήρωσε ολόκληρο χρόνο και κάπως πρέπει να το αποσβέσει. Ο χομπίστας, αμα του τελειώσουν τα εφόδια θα βρει άλλους τρόπους να απασχοληθεί, όπως να χαζέψει στη τηλεόραση, να πίνει όλη την ώρα από τον ψύκτη και να τακτοποιεί τα βάρη.

Ο "μαθητής": Ο μαθητής είναι αυτός που γυμνάζεται με τη λογική της φώκιας, που περιμένει ψάρι για επιβράβευση. Είναι με το πρόγραμμα στο χέρι, κι ακολουθεί όλη την ώρα τους γυμναστές. Σκοπός είναι να του πούνε οτι κάνει σωστά την άσκηση και να ακούει συνέχει σε τι τον βοηθάει αυτή. Δε δέχεται συμβουλές από άλλους κι είναι απόλυτος με τους χρόνους και τη ροή. Συνήθως είναι οι αρχάριοι αυτοί, και μάλιστα είναι οι τύποι που νομίζουν οτι επειδή πιάστηκαν λίγο την πρώτη μέρα, είναι έτοιμοι για φωτογράφιση αντηλιακού.

Η 'Βασίλισσα του γυμναστηρίου": Πάντα θα υπάρχει μια λεπτεπίλεπτη παρουσία, που σκοπό έχει να γυμναστεί με χάρη. Χρησιμοποιεί όλα τα όργανα με χαριτωμένο τρόπο, ντύνεται αθλητικά μεν, αλλά πάει έτσι και για καφέ, φοράει άπειρο μακιγιάζ λες και τη περιμένει τραπέζι στον Κιάμο μετά και κάνει υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην ιδρώσει ούτε λίγο. Αλλά και αυτό δεν την ανησυχεί, καθώς έχει φροντίσει να βαφτίσει τον εαυτό της μέσα σε κολυμπήθρα με αρώματα, κάνοντας το γύρω χώρο της να ανθίζουν λουλούδια. Είναι των 2 άκρων, ή σνομπ και μιλάει μόνο με τους γυμναστές, ή προσπαθεί να τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω της, προκειμένου όλοι οι κινγκ κονγκ του χώρου να εξηγήσουν πως πρέπει να σηκώνει το βαράκι.

Ο "pr": Ο pr ή αλλιώς personal trainer, είναι από τις κουραστικές και συνήθως γλοιώδης παρουσίες. Είναι ο τύπος που συνδυάζει τη γυμναστική με την υπερβολική κοινωνικοποίηση. Μιλάει σε όλους σαν να τους ξέρει από το σχολείο. Πολλές φορές θα πάρει και τον ρόλο του γυμναστή και θα αρχίσει να σου λέει τι κάνεις λάθος, ή να ενισχύει το κουράγιο σου φωνάζοντας ¨ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ...ΠΑΜΕ!" όπου αυτόματα νομίζεις οτι είσαι νεοφερμένος σε εκπαίδευση ΟΥΚ. Σίγουρα θα έχει μόνιμα ένα ντουλαπάκι με το όνομά του στα αποδυτήρια, θα πιάνει κουβέντα με τους γυμναστές σε φάση "τι τρελό παρεάκι είμαστε" και θα συστήνεται σε κάθε νέα φάτσα που βλέπει. Κολλημένο χαμόγελο και έκφραση "είμαι καλό παιδί εγώ" είναι τα κύρια γνωρίσματά του, καθώς και οι "ψαγμένες" μπλούζες που θεωρεί οτι σπάνε τον πάγο.. όταν δε σπάει άλλα αυτός.

Η "κρεατοσακούλα": Ακριβώς. Είναι αυτός που ζει για να βλέπει πάνω του φλέβες και ένα κολλάζ από μυς. Είναι οι τετράγωνες φιγούρες, που αρέσκονται να σηκώνουν μόνο βάρη και τίποτα άλλο. Έτσι συνήθως βλέπεις μια ντουλάπα, με πόδια πιγκουίνου και συνήθως στη πορεία κάπου χάνεται και ο σβέρκος. Δε θα προκαλούσε έκπληξη αντι για βάρη να κράταγαν μια τραμπάλα με 2 άτομα πάνω. Δεν έχουν όριο και δεν τους είναι ποτέ αρκετό το αποτέλεσμα. Οι μεταξύ τους συζητήσεις περιορίζονται στο πόσες πολυκατοικίες σηκώσανε το πρωί κι αν έπηξε το τσιμέντο στο μυαλό τους. Αν εντοπίζεται αυτή η κατηγορία κοντά στα βάρη, μη περιμένεις να πάρεις σειρά ποτέ, κι ας θέλεις τα ανθρώπινα μεγέθη.

Ο "αντικοινωνικός": Κλειστός τύπος, δε μιλάει με κανέναν κι ούτε θέλει. Δικτυώνεται στο mp3 του, κι αυτό του φτάνει. Σκυφτός, ούτε καν κοιτάει τους άλλους, κοιτάει να ξεπετάξει τις ασκήσεις που έχει να κάνει και να φύγει, γιατί πνίγεται μέσα εκεί. Αν σκεφτείς να ζητήσεις να κάνεις κάποια άσκηση εναλλάξ, σου έχει πετάξει ήδη το όχι πριν καν τον πλησιάσεις. Δε θέλει επαφές και σίγουρα δε θέλει να τον διακόπτουν. Το να ρωτάει τους γυμναστές είναι ήδη μεγάλη υπέρβαση!

Ο "πλανόδιος": Η κατηγορία αυτή συναντάται κυρίως στα αποδυτήρια. Είναι ο τύπος που έχει καλύψει όλους του λειτουργικούς χώρους με τα πράγματά του. Πάγκοι, καρέκλες, ντουλάπια, όλα έχουν και κάτι δικό του λες και στήνει παζάρι. Πεταμένες πετσέτες, παπούτσια, κάλτσες, τσάντες, μπουκάλια συνθέτουν αυτό το πλούσιο σκηνικό. Ψάχνεις να βρεις λίγο χώρο να κάτσεις να βάλεις ένα παπούτσι, κι ακούς ήχους από πλαστικά και άλλα συμπράγκαλα που πάτησες. Η εικόνα σου δίνει την αίσθηση οτι η τσάντα του είναι έτοιμη να εκραγεί από τόσα πράγματα και όταν φτάνει με το που ανοίγει το φερμουάρ πετάγονται σαν κομφετί σε εγκαίνια.

Το "παρεάκι": Το παρεάκι είναι οι φίλοι που γράφτηκαν μαζί ή σχημάτισαν εκεί παρέα. Πάντα είναι πάνω από ένα όργανο όλο το μπούγιο, με αποτέλεσμα να το κρατάνε 30 ώρες μέχρι να τελειώσουν. Σε κάθε διάλειμμα άσκησης πιάνουν τη κουβέντα για πάντα και ξεχνάνε να το αφήσουν, ακόμα κι αν έχουν τελειώσει. Κλείνουν διαδρόμους και κάθε πιθανή πρόσβαση σε κάποιο σημείο που θες να πας και η αριθμητική παρουσία τους καμιά φορά θυμίζει διαδήλωση. Το περισσότερο χρόνο τους τον τρώνε σε κουβεντολόι που θα λέγαν σε έναν απλό καφέ και θα οργανώσουν όλο το πρόγραμμά τους για την υπόλοιπη βδομάδα, μέχρι να το ξανά αναλύσουν την επόμενη μέρα.

Ο "συντριβάνης": Εντάξει γυμναστήριο είναι, λογικό να ιδρώσεις. Είναι όμως μερικές περιπτώσεις που είναι σαν να βγήκαν από το ντουζ. Μια μόνιμη γυαλάδα πάνω τους, μπορείς να τους εντοπίσεις από το υγρό ίχνος που αφήνουν στο πάτωμα σαν σαλιγκάρια. Τα μηχανήματα και οι πάγκοι έχουν σίγουρα το σημάδι τους, μια τεράστια υγρή στάμπα σαν να έσταζε το νταβάνι. Αν περάσουν από δίπλα σου και σε ακουμπήσουν λίγο, αυτομάτως ενυδατώνεσαι και δε χρειάζεται να πιεις νερό. Ο ψύκτης, είναι το αρχηγείο τους, καθώς πίνουν ένα βυτίο ο καθένας, μέχρι να τους ξαναρίξει κάποιος στη θάλασσα, να κολυμπήσουν μακρυά.

O "φασαρίας": Ο φασαρίας όπως λέει και το όνομά του, κάνει αισθητή τη παρουσία του σε κάθε άσκηση. Οι 2 πιο συνηθισμένοι ήχοι είναι η φωνή ταρζάν και ο ήχος σαν να είναι τσαγιέρα κι οτι έβρασε. Κάθε φορά ακούς έναν παράξενο θόρυβο και κοιτάς να δεις ποιον πλάκωσαν τα βάρη. Είναι εφικτό να τον ακούσεις ακόμα κι από διαφορετικό όροφο! Υπάρχει παράλληλα μια αόρατη σύνδεση κιλών με ένταση ήχου. Έτσι όσο ανεβαίνει το επίπεδο δυσκολίας, ανεβαίνουν και τα ντεσιμπέλ. Μόνη λύση να του σφηνώσεις ένα μπαλάκι τένις στο στόμα όταν πάει να φωνάξει.

Ο "πέφτουλας": Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, είναι και η πέφτουλας. Είναι τα άτομα που κάνουν οτι να' ναι ασκήσεις, προκειμένου να βρεθούν κοντά στον στόχο που θέλουν να φλερτάρουν. Συνήθως ξεκινάνε τη προσέγγιση με μια απλή συμβουλή σε μια άσκηση ή με την κλασική ερώτηση "θες να κάνουμε εναλλάξ τις ασκήσεις? Με λένε τάδε". Το αστείο έρχεται οτι προσπαθούν να συνδυάσουν την άσκηση μαζί με ομιλία. Έτσι βλέπεις να μιλάνε σαν να τεντώνονται μετά από ύπνο και με κομμένη ανάσα. Ειδικά οι πέφτουλες στο διάδρομο είναι απορίας άξιο που δε λιποθυμάνε από την έλλειψη οξυγόνου καθώς τρέχουν και μιλάνε μαζί!

Ο "κλάιμ μάιν γυμναστής": Υπάρχουν οι γυμναστές που είναι σε ετοιμότητα να σε δουν αν κάνεις μια λάθος άσκηση, ώστε να σε προλάβουν πριν καταλήξεις ανάσκελα να σφαδάζεις. Υπάρχουν όμως κι οι χαλαρεεεεές περιπτώσεις. Καφεδάκι, όλη την ώρα με το κινητό να μπαίνουν facebook, κουβεντολόι με όποιον να' ναι, καμιά ματιά στην τηλεόραση αν έχει και κάνα ματσάκι και βγήκε το μεροκάματο. Αν πας να ζητήσεις βοήθεια για μια άσκηση τσεκάρει πόσο μακρυά πρέπει να πάει από τη θέση που είναι, κι αποφασίζει αν θα στην εξηγήσει προφορικά ή πρακτικά. Όπου και πρακτικά ίσα ίσα να πλησιάσει το όργανο. Πάλι προφορικά θα την εξηγήσει. Είναι ένα είδος δημόσιου υπάλληλου λίγο πολύ. Αν είναι τυχερός θα πείσει κανέναν μουσκουλιάρη πελάτη να κάνει αυτός τη δουλειά του κι εκείνος να πάει να αράξει σε κάνα καναπεδάκι να περάσει η ώρα. Αν ποτέ σου δώσει καμιά συμβουλή είναι είτε μπήκε για λίγο το αφεντικό είτε γιατί βαριέται τόσο που είναι ένα βήμα πριν κοιμηθεί στο στρώμα των κοιλιακών. Ενός λεπτού σιγή για όλους εκείνους που γυρνώντας σπίτι δίπλωσαν στα δυο και γκάρισαν από τον πόνο ξαφνικά, γιατί ποτέ δε τους είπαν τι κάναν λάθος!

Ο "λιποθυμίας": Τέλος είναι ο άνθρωπος συμφορά. Είναι αυτός που νομίζεις οτι οι σκουπιδιάρηδες απεργούν κάνα μήνα σε μια πόλη που τρώνε μόνο ψάρια! Μυρωδιά που λιποθυμάς και κατακλύζει το 80% του γυμναστηρίου! Σε ένα άκρως επικίνδυνο σενάριο που πρέπει να γυμναστείς δίπλα σε αυτή τη κατηγορία, δοκιμάζεις τον εαυτό σου πόσο μπορεί να κρατήσει την ανάσα του. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η κατηγορία αυτή πιστεύει πως αφού πάει σε γυμναστήριο, τι σημασία έχει η καθαριότητα. Μπράβο, πολύ σοφό! Σβήσε και τη φωτιά με οινόπνευμα. Η ατμόσφαιρα είναι ήδη αποπνικτική, μαζί με αυτό, πλέον έρχεσαι με μάσκα οξυγόνου και βάζεις το χώρο σε καραντίνα!

By Stam

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑΣ!

Επιστροφή! Μετά από συνεχή επίσκεψη καφετεριών προκειμένου να αποδεχθώ το γεγονός οτι διακοπές τέλος, πραγματοποιήθηκε η εξής μελέτη!

Κατηγορίες από εξέχουσες προσωπικότητες σε μια καφετέρια:

Ο μπουρδοκεφάτος: Κλασική περίπτωση θαμώνα. Μια παρέα και ένας από όλους αυτούς ο πλακατζής. Έχει πάντα την πιο δυνατή φωνή και ξεχειλώνει κάθε αστείο, μέχρι να γελάσουν όλοι και να ηρεμήσει. Κάθε τι που περιγράφει, στη προσπάθεια να βγει και αστείος, συνοδεύεται από άπειρες και έντονες χειρονομίες λες και του τη πέφτουν καμία 10αριά μύγες να τον δείρουν. Γελάει δυνατά με τα αστεία του, χτυπάει τα μπούτια του λες και μαλακώνει μπριζόλα και σέρνει τη καρέκλα μπρος-πίσω γιατί δεν αντέχει την ένταση του "φοβερού" αστείου του. Σε κάθε κουβέντα κάποιου άλλου της παρέας θα υπάρξει "αστεία" παρεμβολή, διακωμμωδώντας τα πάντα. Καλά άμα ακούσει κάνα σαρδάμ, τέλος, το αστείο αυτό θα επαναλαμβάνεται περισσότερο κι από καλοκαιρινές επαναλήψεις στην τηλεόραση. Το πρόβλημα είναι οτι αυτή η κατηγορία δε χαμπαριάζει από μέρος. Όσο ησυχία και να έχει τριγύρω, θα νιώθει άνετα.

Ο λιωμένος: Ο λιωμένος είναι αυτός που έχει χτυπήσει χαλαρά 8αωράκι στη καφετέρια. Κύρια χαρακτηριστικά του μπορεί να είναι το οτι έχει χυθεί στην καρέκλα του και την έχει κάνει σχεδόν ξαπλώστρα, το οτι έχει το γυαλάκι (rayban συνήθως) μαγκωμένο στο μπλουζάκι ενώ έχουν περάσει 2-3 ώρες από τότε που έπεσε ο ήλιος ή μια τεράστια στάμπα ιδρώτα στη πλάτη ή στο παντελόνι, γιατί δεν έχει κουνηθεί από εκεί. Ο λιωμένος χτυπάει κάρτα κανονικά και αν δούλευε σε περιοδικό θα έγραφε κριτική για το πόσο άνετες είναι οι θέσεις του μέρους. Γενικά δεν ενοχλεί, εκτός αν απαιτείται να κινηθεί για να περάσεις από κάποιο σημείο γύρω από αυτόν. Α, και οι μύγες που μαζεύονται από τον φρέντο μπετόν που έχει ξεραθεί στο ποτήρι κι επισκέπτονται και τα γύρο τραπέζια.

Οι νέρντουλες: Αν και εδώ ανήκουν διάφορες περιπτώσεις, θα επικεντρωθώ στην πιο βασική. Τη παρέα, που αποφάσισε να οργανωθεί για καφέ, ώστε εκεί να παίζουν με τα κινητά τους. Η μόνη περίπτωση που σηκώνουν το κεφάλι είναι για να χαιρετίσουν όποιο νέο μέλος προστεθεί, για να ζητήσουν νερό ή να πετάξουν καμιά πληροφορία για το νέο i-phone που έχει και μαγνητάκι για να κολλάει στο ψυγείο. Σε γενικές γραμμές δε συζητάνε τίποτα άλλο πέραν του οτιδήποτε τεχνολογικό, την ώρα του καφέ μιλάνε με τους φίλους τους στο facebook ή κάνουν τσεκ-ιν γουστάροντας τη φάση παρέα και μούγκα, και διαβάζουν όλα τα forum μήπως βρουν θέμα συζήτησης. Είναι ήσυχο τραπέζι, μέχρι να πετάξει κάποιος τη διαφωνία του πάνω σε κάποιο νέο γκάτζετ όπου αρχίζει η αρένα.

Ο περιπτεράς: Ο περιπτεράς είναι ο τύπος που σκάει στο τραπέζι με ένα κιβώτιο πράματα. Τσιγάρα, καπνό, φιλτράκια, αναπτήρα, κινητά, εφημερίδα, κομπολόι κι ότι άλλο φανταστείς! Κάνει μια ώρα να καθίσει μέχρι να ξεφορτώσει κι άλλο τόσο μέχρι να φύγει. Ο σερβιτόρος ψάχνει χώρο να ακουμπήσει τους καφέδες ενώ η υπόλοιπη παρέα ασκεί ακροβατικά μη ρίξει κάθε φορά κάνα ποτήρι που έχει στριμωχτεί αυτόματα στη γωνιά του τραπεζιού. Είναι τόσα πολλά αυτά που κουβαλάει που οι πλανόδιοι δε θυμούνται τι άφησαν για δείγμα αν θες να αγοράσεις. Το καλό είναι οτι μπορείς να του ζητήσεις ότι θες, θα το έχει σίγουρα.

Οι Σοπράνος: Είναι η κλασική κοριτσοπαρέα, που μιλάνε όλες μαζί και προσπαθώντας να πει καθεμιά τα νέα της πριν τις άλλες έχουν φτάσει τον τόνο της φωνής τους να σπάει γυαλί και η ταχύτητα ομιλίας τους να τινάζει τα ραντάρ της τροχαίας. Είναι σε κλειστό σχηματισμό να μην τις ενοχλεί κανείς, αποκομμένες από το τριγύρω περιβάλλον που δε πα να' χει πιάσει και φωτιά, και συντονίζουν τέλεια τις γουλιές τους με το πότε θα μιλήσουν. Η εναλλαγή των θεμάτων είναι όπως όταν κολλάει το κουμπί στο τηλεκοντρόλ την ώρα που έκανες ζάπινγκ και αλλάζει τα κανάλια αέρα ενώ παλεύεις να το ξεσφηνώσεις. Οι μόνες στιγμές χαλάρωσης είναι όταν παραγγέλνουν κι όταν πληρώνουν.

Ο παράξενος: Πάντα θα υπάρχει και ο παράξενος. Μοναχικός, ήσυχος, συνήθως με μια εφημερίδα και γυαλί αν είναι πρωί. Ο παράξενος δεν είναι απλά ο τύπος που θέλει να πιει έξω έναν καφέ όσο διαβάζει τα νέα ή κλείνει μια δουλειά. Ο παράξενος έχει αποστολή να σε κάνει να απορείς γιατί είναι εκεί. Δε περιμένει ποτέ κανέναν και το βλέμμα άλλοτε είναι απλανές και απροσδιόριστο που κοιτάει κι άλλοτε πολύ απλά..πάνω σου!! Πολλές φορές τον συνοδεύει και ένα ανεξήγητο χαμόγελο ή ένα σιωπηλό παραμιλητό, που όλα αυτά μαζί συνδυαστικά σε κάνουν να πεις "τώρα θα σκάσει τους δυναμίτες που είναι ζωσμένος".

Οι κοζαδόροι: Οι κοζαδόροι έχουν ένα και μόνο λόγο να βρίσκονται στη καφετέρια. Το να κοζάρουν. Από την αρχή που θα κάτσουν θα αρχίσουν να αναλύουν το κόσμο και να τον επεξεργάζονται. Από τον πιο χωμένο θαμώνα μέχρι τη σερβιτόρα, οι κοζαδόροι (συνήθως άντρες) θα συντάξουν μια κριτική για αυτό που βλέπουν. Κάθονται χαλαροί, σε στάση "μετράω άσχημα", ανακατεύουν κάθε 3 λεπτά τον καφέ με το καλαμάκι και δε μιλάνε σχεδόν καθόλου. Το ντύσιμο είναι επιτηδευμένο, με ότι μάρκα είχαν στη ντουλάπα, οι κουβέντες αν δε συνοδεύονται από τα κλασικά "φφφφ", "κοίτα, κοιταα!!", "πωω ρε φίλεε" είναι κοφτές για να μη χάσουν κάποιο στόχο ή αλλοιώσουν την ατσαλάκωτη εικόνα τους και το κεφάλι σε ρόλο περισκοπίου για ανίχνευση. Οι κοζαδόροι θα εγκαταλείψουν τον χώρο, μόνο όταν ο κόσμος δεν αποτελεί πια ενδιαφέρων ή τους κόψει η πείνα

Ο φασαριόζος: Μια άλλη βερσιόν του μπουρδοκεφάτου, είναι ο φασαριόζος. Παθιασμένος με αυτό που κάνει και λέει, δημιουργεί την απόλυτη φασαρία στη καφετέρια. Αν ασχολείται με αθλητικά, παλεύεται. Αν όμως έχει καταπιαστεί με κάνα τάβλι, έρχεται το τέλος. Φωνές όλη την ώρα, χτυπάει πούλια, τραπέζια, πόδια, ποτήρια και τα πάντα. Κάποιες φορές διανύει μικρές στιγμές ηρεμίας, κι εκεί που λες θα ησυχάσω, σκάει τη γαϊδουροφωνή λες και του κάρφωσες πιρούνι στο γόνατο! Ακόμα και μετά το παιχνίδι αν έχει κερδίσει, θα συνεχίσει στον ίδιο τόνο φωνής να χλευάζει τον αντίπαλό του και να γελάει χωρίς λόγο εξίσου δυνατά ή αν έχει χάσει θα υπενθυμίζει σε όλο το μαγαζί θέλοντας και μη τι ζάρι άπιαστο είχε ο άλλος. Δεν έχει μέτρο και πολλές φορές θέλει προσοχή όταν κάθεσαι κοντά του για τυχόν αγκωνιές ή πλατιές (της καρέκλας) που θα φας. Αν η καφετέρια δε, είναι και στέκι του, μην μπεις καν. Η άνεση που νιώθει μέσα, του δίνει το θάρρος από την άλλη άκρη της καφετέριας να φωνάξει κάθε φίλο του που μόλις μπήκε ή περνάει απ' έξω!

By Stam