ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ...ΣΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΟΥ!!!

Όταν ο καιρός το επιτρέπει κι υπάρχει φυσικά όρεξη, ένας καλός περίπατος είναι και μια ευχάριστη δραστηριότητα και πολύ ωφέλιμη. Παρ'ολα αυτά όμως έχω την αίσθηση ότι δε το συμμερίζονται όλοι με αποτέλεσμα κάτι τόσο απλό να απαιτεί στρατηγικές ικανότητες και γατίσια αντανακλαστικά προκειμένου να το φέρεις εις πέρας! Που θέλω να καταλήξω? Είδη περπατητών που συναντάς σε μια βόλτα. Καλώς σας βρήκα λοιπόν κι αρχίζω:

1) Το "φράγμα" : Το φράγμα ή αλλιώς τσιγκελοπερπάτημα (αφού παει με το τσιγκέλι)! Περπατάς, και φυσικά δεν έχεις άλλη διέξοδο παρα μόνο την ευθεία. Εκεί λοιπόν θα σου τύχει ο Σπαρτιάτης που φυλάει τις Θερμοπύλες. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο θα είναι κάποιος που παει με -10 ταχύτητα και ενώ σε έχει δει, μένει πιστός στο πόστο του και δε σε αφήνει να περάσεις. Ακόμα και χώρο να έχει να περπατήσει λίγο πιο άκρη τα ζώδια του έγραψαν να μείνει στη μέση. Βιάζεσαι δε βιάζεσαι θα αγανακτήσεις γιατί αν απλά δε περιμένεις να αλλάξει ο χρόνος στο πεζοδρόμιο είναι λογικό να θες να περπατήσεις πιο γρήγορα. Αν καταφέρεις μάλιστα με κάποιο ελιγμό να περάσεις τελικά μπρος του, σε κοιτάει είτε με μια απορία "προς τι τόση βιασύνη" καθώς φαντάζεις πύραυλος μπροστά του, είτε με μια ενόχληση ότι του έκλεισες το δρόμο και πως θα περάσει. Σε περίπτωση που δε βρεις άνοιγμα, βγάλε τον αργαλειό κι άρχισε να φτιάχνεις χαλιά, κι ειδικά αν σου τύχει πάνω από ένας.

2) Ο "αποφάσισε": Ο αποφάσισε είναι μια αγχωτική κατηγορία. Το καταλαβαίνεις ότι σου έρχεται όπως περπατάς και τον βλέπεις στην ίδια ευθεία με εσένα μέχρι να βρεθείτε στα 3 εκατοστά. Εκεί ξεκινάει το τσίρκο. Πας δεξιά να περάσει, είχε την έμπνευση να πάει αριστερά, πας αριστερά αυτός θα πάει δεξιά. Οπότε για λίγα δευτερόλεπτα ο ένας κλείνει τον άλλο λες και τρπλάρουν την μπάλα, κάνουν μικρά φρεναρισματάκια κι ακούς μικροήχους αγανάκτησης και ξεφουσκώματος. Κανείς δεν αποφασίζει φυσικά να σταματήσει λίγο να δει πρόθεση από τον άλλον. Ο χαμός γίνεται αν κρατάει και τσάντες με ψώνια, σκύλο, παιδάκι, καρότσι λαϊκής κτλ. Πρέπει να προβλέψεις και που θέλει να πάει και τη φυσική ροή του ότι κρατάει! Αν καταφέρεις όμως να περάσεις με τη μια από τη σωστή μεριά η ικανοποίηση είναι μεγάλη!


3) Ο "κόντρας": Ο "κόντρας είναι ο πεζός ραλίστας. Έτσι όπως περπατάς, αποφασίζεις να περάσεις κάποιον λίγο πιο γρήγορα διότι απλά θεωρείς οτι σε κλείνει και θες να ανοίξεις λίγο το βήμα σου! Όχι φίλε! Έκανες το λάθος να θεσεις μια προκληση σε λειτουργια! Με το που αντιληφθει ο κοντρας ότι πας να τον περάσεις, θα επιταχύνει κι αυτός! Είναι ο πιο γρήγορος του πεζοδρομίου και πρεπει να τιμήσει το ονομα του! Θα αυξησει ταχυτητα λοιπον και θα προσπαθησει να μπει και μπροστα σου! Όσο αυξάνεις εσυ, το 2πλασιο αυξάνει εκείνος. Το σπουδαιότερο που θέλει χειροκρότημα? Αν καταφέρει να ξαναμπεί μπροστά σου θα σταματήσει και θα συνεχίσει κανονικά με το προηγούμενο ρυθμό σε φάση "που είχαμε μείνει?" Καμιά βιασύνη σου δεν είναι πιο                                                               σημαντική από τη δικιά του προτεραιότητα!

4) Ο "αναλαμπής": Ο αναλαμπής είναι αυτός που περπατάει (πάντα μπροστά σου) και τρώει φλασιες να κάνει κάτι! Εκεί που έχεις ένα ρυθμό και τον έχεις σε μια Χ απόσταση, ξαφνικά θα σταματήσει να μιλήσει στο κινητό, να ανάψει ένα τσιγάρο, να βάλει το κορδονι του μες το παπουτσι ή απλά να κατσει να θυμηθει κατι. Κατα πασα πιθανοτητα εχεις πεσει πανω του. Αποτομο φρεναρισμα χωρις ελεγχο και σε τυχαια στιγμη... βεβαιο τρακαρισμα. Το φαινομενο αυτο λειτουργει ιδιαιτερα εκνευριστηκα σε πολυσυχναστους δρομους (κι ειδικα με μαγαζια) καθως βρισκεσαι να εισαι σαν μπιλια σε φλιπερακι και να σκοραρεις βαθμους στις πλατες των αλλων.

5) Ο "μονοκομματος": Ειμαι κοντα στο να καταληξω πως αυτη η κατηγορια προκειται για ρομποτ. Ειναι αυτος που θα περασει απο διπλα σου χωρις να μαζεψει το σωμα του ουτε μια μοιρα! Περπαταει σε μια ευθεια, ακινητα χερια, εχει βλεμμα σαν να βλεπει οραμα και σου παιρνει τον μισο ωμο πακετακι σπιτι του! Ειτε εχει χωρο ειτε οχι θα επιδιωξει χτυπημα ραγκμπι πανω σου! Μαλλον εμφυτευει μικροτσιπ ελεγχου με τον ωμο, δεν εξηγειται αλλιως. Εννοειται δεν θα ζητησει συγγνωμη, καθως τολμησες να βρισκεσαι στην τελεια ευθεια που εχει προγραμματισει στο νου του να διανυσει απο οταν βγηκε απο το σπιτι. Δε χρειαζεται να βιαζεται για να συμβει, πολυ απλα εχει χαλασει το τιμονι. Αν εισαι τυχερος οι αισθησεις σου θα δουλεψουν εγκαιρα και θα προλαβεις να μαζεψεις το σωμα σου πριν σε σκουντηξει, αλλιως γραπωσου πανω του μπας και σε πεταξει ως το σπιτι σου!

6) Ο "αβολος": Ο άβολος ειναι μια αθωα κατηγορια ομολογω, αλλα συμβαινει! Ειναι εκεινος με τον οποιο θα τυχει να συντονιστει το βημα κι η ταχυτητα σου μαζι του. Εκει αρχιζουν τα λεπτα αμηχανιας καθως περπατατε παραλληλα προς την ιδια κατευθυνση λες κι ειστε παρεακι. Εκει υπαρχουν διαφοροι συνδυασμοι αμηχανιας, οπως να μη μπορεις να συνεχισεις μια συζητηση που εκανες με ενα φιλο σου γιατι δε θες να ακουει μεχρι να σε παρεξηγησει και να νομιζει τον ακολουθεις. Υπαρχουν και φορες που ο άβολος είναι παρέα από άβολους και μάλιστα τέτοια που δε θες να νομιζουν οτι εισαι μαζί τους. Για αυτό και στέκεσαι λίγα λεπτά να ξεχωρίσεις. Υπομονή, καποια στιγμή θα ξεμακρύνεις!

7) Ο "αψυχολόγητος": Τέλος ονομάτησα έτσι αυτή την κατηγορία προκειμένου να περικλείσει όλες τις άκυρες συμπεριφορές κοντινής απόστασης, ανθρώπων που συναντάς όταν περπατάς. Περιστατικά λοιπόν που έχουν συμβεί είναι να γυρίσει και να φταρνιστεί στο πλάι αυτός που πας να προσπεράσεις, προσφεροντάς σου ένα ωραιότατο ντουζάκι αηδίας, να φωνάξει ξαφνικά έναν γνωστό του που είδε κάπου απέναντι, γκρεμιζοντάς σου το κάποτε καλά τυμπανό σου, μέχρι να του έρθει ιδέα να περάσει γρήγορα το απέναντι φανάρι ή να προλάβει το λεωφορείο κάνοντας ένα σπρίντ μπροστά σου και πάνω από τα πόδια σου! Τι να κάνουμε δε μπορείς να τα προβλέψεις όλα!



Δε μασάμε όμως! Συνεχίζουμε τις βόλτες μας ακάθεκτοι και φυσικά προσπαθούμε να μην ανήκουμε εμείς σε αυτή την κατηγορία!


By Stam

ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ!

Καλοκαιράκι! Η αγαπημένη εποχή όλων αναμφισβήτητα! Μπορεί να υπάρχουν μέρες που θες να βγεις από το δέρμα σου, λόγω ζέστης, μπορεί όλα να υπολειτουργούν και να μοιάζουν οι πόλεις βομβαρδισμένες αλλά η αίσθηση είναι μοναδική! Να κράταγε μήνες ολόκληρους αν γινόταν! Όταν λοιπόν ακούμε καλοκαίρι, ποια είναι συνήθως η πρώτη σκέψη! Θάλασσα! Ακριβώς! Παραλίες, ξαπλώστρες, βουτιές, καφεδάκια κι όλα τα καλά! Τι πιο ευχάριστο να αράζεις από το πρωί ως το απόγευμα στη θάλασσα! Το θέμα είναι όμως, ότι κάθε χρόνο δε θα σου λείψουν ποτέ ορισμένες προσωπικότητες τις παραλίας! Ποιες είναι αυτές? Ας τις δούμε:

Ο "πλατσουριάρης" : Ο πλατσουριάρης, μέχρι μια ηλικία δικαιολογείται. Με πολύ επιείκεια, μέχρι τα 5-6 του, όχι παραπάνω! Έχει το κλασικό συνήθειο όταν βουτάει ή όταν κολυμπάει, να νομίζει ότι είναι στο μπάνιο του. Καμία συναίσθηση. Περνάει από δίπλα σου σε απόσταση ξυσήματος, κοπανιέται σαν ψάρι χέρια πόδια πετώντας νερά στο κεφάλι σου, βουτάει σαν να τον ρίχνουν άγκυρα καθώς σου στέλνει ένα ντουζάκι νερού πάνω σου κι όταν αναρριχάται φτύνει σαν συντριβάνι πέρα δώθε! Γενικά τα κάνει όλα μούσκεμα. Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να τον αντιληφθείς ώστε να τον αποφύγεις. Μια περίπτωση φανερή είναι αυτοί που μπαίνουν από τη παραλία στη θάλασσα σαν να πήρε φωτιά το μαγιό τους. Αλλιώς το πιθανότερο είναι αυτοί με τα γυαλάκια κατάδυσης που κάνουν δώρο τα δημητριακά, καθώς δεν αντέχουν ούτε οι ίδιοι τα πλατσουρίσματα τους!

Το "κεφάλι": Το κεφάλι είναι μια χρήσιμη κατηγορία. Είναι αυτοί που βουτάνε, κι όταν η στάθμη φτάσει στο λαιμό κοντά, μένουν ακίνητοι και σε ένα σημείο. Δε κάνουν τίποτα μέχρι να ξαναβγούν, απλά κοιτάνε. Συνήθως είναι χρήσιμοι σε περίπτωση που έχεις απομακρυνθεί, να ξαναβρείς την ευθεία σου στο νερό. Βάζεις πχ σημάδι το κεφάλι με το καπέλο, το κεφάλι με τα μούσια κτλ. Το κεφάλι περιστρέφεται μια στο τόσο για να αλλάζει οπτική και παρακολουθεί πάντα τον εγγύτερο κολυμβητή μέχρι να ξαναπομακρυνθεί στα 10 μέτρα. Είναι μια ζωντανή σημαδούρα. Θέλει προσοχή όταν βουτάς μη βγεις μπροστά του ή πάνω του, γκρινιάζει καμιά φορά! Πάνω από 2 κεφάλια κάνουν και πηγαδάκι όσο μένουν ακίνητοι. Κυρίως σε αυτό ανήκουν άνθρωποι λίγο μεγαλύτερης ηλικίας οπότε είναι πλήρως αναγνωρίσιμο!

Ο "αμμοβολής" : Ο αμμοβολής είναι η νεράιδα της παραλίας. Απλά αντί για μαγική σκόνη σου πετάει άμμο. Είτε είσαι ξαπλωμένος χάμω με πετσέτα, είτε σε ξαπλώστρα θα βρει τρόπο να σε φτάσει. Συνήθως αυτό το προκαλούν οι δρασκελιές του που είναι λες και θέλει να ξεκολλήσει τσίχλα από το παπούτσι του. Μεγάλα και ψηλά βήματα, έχοντας φτυαρίσει καλά την άμμο γίνονται αιτία το μαλλί όσο να αντικαταστήσει τη πιτυρίδα με άμμο. Σε πολλές περιπτώσεις συναντάται και ως υδροβολής. Μόλις έχει βγει από το νερό και περνάει από δίπλα σου με κινήσεις χιπ χοπ ή σαν να τινάζεται σκύλος και ξεκινάει το ψέκασμα. Εκεί είναι να σε έχει πάρει λίγο ο ύπνος και να σου έρθει το ξάφνιασμα. Δέσιμο στη μπανάνα και μέσα.

Ο "μπλαστρωμένος": Ο μπλαστρωμένος/η είναι αυτός που είναι λες και του πέταξαν γιαούρτια ή τον κουτσούλισαν 1000 γλάροι ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο! Για κάποιο λόγο του έχει περάσει η αντίληψη πως όσο πιο άσπρος είναι από το αντηλιακό, τόσο καλύτερα προστατεύεται! Αν του ρίξεις κι ένα κύβο κνορ είναι έτοιμος για φούρνο. Με το που μπει στο νερό, μαζεύεται μια άσπρη κηλίδα τριγύρω, ικανή να θορυβήσει τη Green Peace και να στείλει συνεργείο. Αν πάλι κολυμπάει σε παραλία με άσπρους βράχους τον χάνεις. Καλύτερο καμουφλάζ κι από στρατιωτικό φούμο! Παίζει να αντανακλά τον ήλιο πίσω με τόση προστασία!

Η "μετακόμιση": Η μετακόμιση, είναι η γενίκευση του τύπου ορισμένων οικογενειών που πάνε στη παραλία με το μισό σπίτι και με ότι χρειάζεται για να τηρηθεί το σπιτικό πρόγραμμα! Εκτός λοιπόν ότι βλέπεις να κουβαλάνε καρέκλες, ψυγεία, τσάντες, γραμμόφωνα, ντουλάπια, γκαραζόπορτες και δε ξέρω τι, βρίσκονται και σε μια σπιτική άνεση! Η γιαγιά θα πλέκει το πουλόβερ, ενώ ο πατέρας θα ακούει αθλητικά και θα παίζει στοίχημα, όσο η μητέρα θα μπουκώνει το παιδί με κεφτεδάκια από το τάπερ και θα του φωνάζει "τρώγε παιδί μου να χορτάσεις". Όλοι μιλάνε φωνάζοντας λες κι όλοι είναι κουφοί, αφήνουν πίσω τη μισή χωματερή των Λιοσίων, τα παιδιά κλαίνε ακατάπαυστα λες κι έχουν διακόπτη και γενικά αυτό το σημείο αποτελεί μια μικρογραφία ενός πιθανού μπαλκονιού (χωρίς τις γλάστρες).

Ο "στρωματένιος": Όπως λέει και το όνομα του, είναι αυτός που θα μπει μέσα με το στρώμα και εκεί θα μείνει. Μάλλον έχει μαλώσει με το κρεβάτι του κι έχει αρχίσει αλλού τον ύπνο. Παίζει να μείνει ώρες μες το νερό και δεν τον νοιάζει ούτε που πάει! Είναι ικανός να περάσει με το στρώμα πάνω από το κεφάλι σου και να μη κουνηθεί καν. Ένα ακίνητο πράμα που επιπλέει. Ακόμα κι όταν είναι να βγει, θα το φτάσει το στρώμα μέχρι την ακτή, για να σηκωθεί να το μαζέψει!

Οι "ρακετίστες": Οι ρακετίστες είναι τα κανόνια της παραλίας! Με το που δεις 2-3 να περπατάνε με ρακέτες προς το μέρος σου, σήκωσε τοίχο και φόρα κράνος! Σε κλάσματα δευτερολέπτου το σημείο που κάθεσαι θα μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Βαράνε όπου να' ναι, προς όλες τις κατευθύνσεις και με απόσταση 100 χιλιόμετρα ο ένας από τον άλλο. Με μαθηματική ακρίβεια θα φας το μπαλάκι του τένις στο κεφάλι καμιά 30αρια φορές! Για κάποιο λόγο αρέσκονται να παίζουν ακριβώς στο σημείο που είναι ΟΛΟΣ ο κόσμος. Δε πα να' χει μια αλάνα πιο πέρα, εκεί θα παίξουν ανάμεσά σου. Τη μισή μέρα θα τη φας να παρατηρείς πο΄τε θα σου' ρθει κατά πάνω σου. Οπότε μη περιμένεις να χαλαρώσεις. Ειδικά όταν αρχίζουν να βαράνε καρφιά, είναι σαν να χτυπάνε οι ιθαγενείς τα τύμπανα και πρέπει να βγεις από το δάσος! Πολλές φορές στήνουν και μπλόκο από εκεί που πας να μπεις ή να βγεις από το νερό, και βέβαια μη τους χαλάσεις το ρεκόρ, που να σταματήσουν. Λες και περιμένεις να πληρώσεις διόδια για να φύγεις. Παρά τις ελάχιστες εξαιρέσεις παικτών, οι περισσότεροι δεν έχουν καμιά συναίσθηση. Οπότε μη περιμένεις να χαρείς τον ήχο της θάλασσας, συμβιβάσου με τον ήχο σαν να καρφώνουν 10 σε οικοδομή.

Ο "χρήσιμος": Ο χρήσιμος είναι ο κάθε πιθανός μικροπωλητής της παραλίας. Μπορείς να δεις πραμάτειες διαφόρων πραγμάτων. Συνήθως το ταμπλό που κρατάνε κι είναι πάνω τα πράματα είναι ολυμπιακών διαστάσεων, κι ίσα που το σηκώνουν. Αν και δεν υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο να σχολιάσω εδώ, θα σταθώ στο εξής! Γιατί πρέπει να πουλάνε ορισμένοι,τα πιο άχρηστα πράγματα της γης?? Είμαι στην παραλία, με 40 βαθμούς, έχω λιώσει και ναι.. νομίζω πως ένα βραχιόλι για το πόδι είναι ότι χρειάζομαι!!!! Πλάκα μας κάνουν? Πούλα ένα καπέλο, μια ομπρέλα, ένα νερό, κάτι! Αλλά όχι ένας φουσκωτός πίκατσου ή ένα τόξο με βέλη, θα κάνει πιο άνετο το ταξίδι μου στην επιστροφή! Ή μάλλον όχι, λέω να κάνω μια χένα τατουάζ... πάνω στο ιδρωμένο μου μπράτσο!!!!! Με σχέδια ότι τους έβγαλε το google! Σοβαρευτείτε!

Το "ποζέρι": Το ποζέρι συναντάται κυρίως στον αντρικό πληθυσμό της παραλίας (όχι ότι δεν υπάρχουν και γυναίκες, απλά είναι πιο διακριτικές...και καλά!). Το ποζέρι μοστράρεται όλη την ώρα στη παραλία. Έλιωσε πόσους μήνες στα γυμναστήρια και θέλει να μοιραστεί με κάποιον το αποτέλεσμα, και φυσικά αυτός ο κάποιος είναι οι θαμώνες της παραλίας. Στέκεται όρθιος μες τον ήλιο παίρνοντας συνέχεια πόζες μοντέλου, έχει μια τσάντα γεμάτη λάδια για να γυαλίζει και όποτε βγαίνει από το νερό στέκεται σαν να επέστρεψε από υποβρύχιο που έσκασε κι εκείνος επέζησε θριαμβευτικά! Κινείται λες και νομίζει ότι τον φωτογραφίζουν συνέχεια. Στις γυναίκες είναι πιο διακριτική η ποζεριά, με κυριότερο χαρακτηριστικό το παααρα πολύ αργό περπάτημα στην άκρη της παραλίας, με γυαλιά που καλύπτουν το μισό πρόσωπο,  για να προλάβουμε να θαυμάσουμε το καινούργιο επώνυμο μαγιό...αυτής της εβδομάδας!

Καλό καλοκαίρι να έχουμε, με πολλές βουτιές όπου κι αν πάει ο καθένας. Όποιον βλέπετε να μετατρέπει την παραλία σε χωματερή πάρτε ρακέτες κι αρχίστε να παίζετε από πάνω του ασταμάτητα. Αντί για κοχύλια πλέον βρίσκεις γόπες και καπάκια! Δε θέλει μαθηματική εξίσωση να πετάξεις κάτι στον κάδο. Α, και σαμποτάζ στις οργανωμένες. Στο τέλος θα χρεώνουν και την άμμο που πατάς! Κατά τα άλλα, σαν το καλοκαίρι στην Ελλάδα, ε δεν έχει!

By Stam

ΚΕΜΠΑΠ TV!

Νομίζω πως όλοι πλέον έχουμε παρατηρήσει αυτό τον κατακλυσμό ξενόφερτων σειρών κυρίως από την λατρεμένη μας γείτονα χώρα. Και παρόλο που όλοι λένε «εγώ δεν τις βλέπω αυτές τις αηδίες!» αυτές οι σειρές κάνουν τα μηχανάκια της AGB να χτυπάνε κόκκινο. Και για να είμαστε σίγουροι ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα, είναι εκείνες οι σειρές που είναι κυρίως στην απογευματινή- βραδινή ζώνη των καναλιών μιλάνε αυτή την τόσο εύηχη γλώσσα και έχουν σαν θέμα κυρίως κάποια ταπεινή και καταφρονεμένη γυναίκα που την βασανίζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και ο αβάσταχτος ερωτικός της πόνος για κάποιον πλούσιο (απαραιτήτως!) γόνο μεγάλης οικογενείας και από την ανάποδη και πάει ξανά από την αρχή…(Σας θυμίζει κάτι; Φωσκολιάδα!!! Όλοι εμάς μιμούνται!!!)

Και δεν είναι ένα, δεν είναι δυο, είναι η κυριότερη μορφή ψυχαγωγίας στην ελληνική τηλεόραση! Και παρόλο που έχουν μεγάλη απήχηση εγώ δεν μπορώ παρά να ανησυχώ για την όλο και μικρότερη παραγωγή ελληνικών σειρών αλλά κυρίως για αυτή την ξαφνική στροφή των καναλιών στις παραγωγές αυτής της συγκεκριμένης χώρας. Και στο παρελθόν υπήρχε εισαγωγή ξένων παραγωγών στην ελληνική τηλεόραση κυρίως Μεξικάνικης καταγωγής αλλά θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι ακόμα και αυτά τα κατασκευάσματα ήταν πιο χαριτωμένα από τα τωρινά (Μεροληπτώ γιατί είναι της εποχής μου!)

Το φαινόμενο είναι σίγουρο ότι δεν είναι τυχαίο… τώρα για ποιους λόγους… ένας θεός ξέρει! Πάντως δεν οφείλεται μόνο στο χαμηλό budget των τούρκικων παραγωγών. Αν θέλαμε θα βρίσκαμε και από άλλες χώρες! Ούτε είναι τόσο καταπληκτικά καλοφτιαγμένες που να αξίζουν όλο αυτό τον ενθουσιασμό!
Σκηνικά τόσο περίεργα, ρόλοι τόσο προβλέψιμοι, αισθητική πουθενά!… Τόσο Palmolive δεν το αντέχω!
Τουλάχιστον αν είναι να το υποστώ να ακούω την γλώσσα μου βρε αδερφέ και να βλέπω τα μούτρα των Ελλήνων ηθοποιών!

Ας αναρωτηθούμε … αυτοί αγοράζουν τις δικές μας σειρές; …Δεν νομίζω!
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το εμπλουτίζουν το εργάκι με τέτοιες σειρές που κυκλοφορούν σε περιοδικά και δεν προβάλλονται στην τηλεόραση αλλά και με σειρές περιοδικών που σκοπό έχουν να μας μάθουν την Τουρκική ώστε να καταλαβαίνουμε τι λένε οι σειρές και ξανά μανά….. φαύλος κύκλος!
Και σκέφτομαι εγώ τώρα με το ταπεινό και γυναικείο μυαλό μου…μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Μήπως προσπαθούν να μας κάνουν να συνηθίσουμε τον πολιτισμό τους; Ή μάλλον τον α- πολιτισμό τους; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο και έχουν λυσσάξει έτσι;



Ε, Όχι λοιπόν! Καλύτερα μιας ώρας ελληνική TV παρά 500 χρόνια τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή!


Και κλείνοντας έτσι για να σας στείλω λιγάκι… για να θυμηθούμε … Φώσκολος….Λάμψη….Κάποιος αλλάζει πρόσωπο και παίρνει την θέση του γαμπρού του Δράκου, του Ίωνα….Πίσω στο 2011…Εζέλ….
Μήπως είμαστε τόσο μπροστά από την εποχή μας;…Μήπως;;;;





By *Vickie*

ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ...ΣΑΛΠΑΡΟΥΜΕ!

Το τι λάθη γίνονται σε αυτή τη χώρα, δε χρειάζεται να το πω εγώ! Όχι μόνο βγάζουν μάτι, τυφλό σε αφήνουν! Ένα καλάθι να πάρεις, ψωνίζεις λάθη για μια ζωή. Οπότε από όποιο και να πιανόμουν θα ήταν απλά μια από τις πολλές άκρες του κουβαριού. Παρόλα αυτά, καιρό τώρα με απασχολεί μια συγκεκριμένη κατάσταση, η οποία υπό άλλες συνθήκες (αν δηλαδή ήμασταν σοβαροί άνθρωποι κι όχι κανίβαλοι) θα έπαιζε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις παρούσες εξελίξεις και κατ' επέκταση στο μέλλον. Αναφέρομαι στο θέμα της ναυτιλίας. Ένας κλάδος, ταυτόσημος με την Ελλάδα και όμως τόσο ξένος με αυτή σήμερα. Η πρώτη σκέψη που κάνει κάποιος ακούγοντας για ναυτιλία είναι καράβια, λιμάνια ή φορτία. Υπάρχουν και οι λίγο παραλίες που φαντάζονται νησάκια, διακοπές και κότερα. Εγώ όμως το αναφέρω ως σύνολο, από τη ναυτιλιακή μόρφωση και την εμπορική δραστηριότητα, μέχρι την απασχόληση και τις προοπτικές ανάπτυξης! Η ναυτιλία θα μπορούσε να είναι η σανίδα σωτηρίας μας σε πολλά πράγματα! Είναι ένας χώρος πλούσιας δραστηριότητας, παγκόσμιας εμβέλειας και σχετικά σταθερής απόδοσης. Και πως το εκμεταλλευόμαστε εμείς αυτό? Με το σταγονόμετρο! Είμαστε τόσο large λαός που λέμε "έλα μωρέ, ας έχουμε και λίγο ναυτιλία, όχι ότι τη χρειαζόμαστε". Χειροκρότημα! Μετάλλιο απογοήτευσης τόσο σε κρατικούς φορείς, όσο και στους αντιπροσώπους του ναυτιλιακού χώρου! Ας γίνω όμως πιο σαφής και για εκείνους που δεν έχουν όλη την εικόνα του τι θα μπορούσαμε να είμαστε και τι είμαστε! Προειδοποιώ ότι θα μακρηγορήσω λίγο, αλλά δε γίνεται αλλιώς! Θα ξεκινήσω αρχικά από ορισμένα στοιχειώδη (γιατί κατά βάση είναι πάρα πολλά) οφέλη που θα μπορούσε να μας προσφέρει.

1) Αρχικά, πολύ μεγάλα οικονομικά οφέλη! Ακόμα και σε περίοδο κρίσης αποτελεί έναν πολύ ισχυρό τομέα, που η δράση του δεν έχει αισθητή πτώση και φυσικά τα κέρδη είναι τεράστια! Χάρη στη ναυτιλία, ισορροπεί και κάθε άλλο είδος εμπορίου. Προφανώς, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό μεταφοράς πρώτων υλών γίνεται από εκεί.

2) Απασχόληση. Ένας τόσο πλούσιος κλάδος θα μπορούσε να βοηθήσει να απασχολούνται πάρα πολλοί άνθρωποι σε διάφορες θέσεις, και δεν εννοώ μόνο πάνω στα πλοία και τις ναυτιλιακές, αλλά ναυπηγεία, σχολεία κτλ. Έτσι ενδεχομένως θα έδινε χέρι βοηθείας σε ένα ποσοστό ανεργίας.

3) Ανάπτυξη! Πέραν της οικονομικής, θα είχαμε ανάπτυξη και σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, επιστημονικά, προκειμένου να εξελίξουμε τη ναυτιλία θα γινόντουσαν έρευνες οικονομικές και τεχνολογικές. Τα λιμάνια θα εκσυγχρονίζονταν και οι γύρω περιοχές θα αναπτύσσονταν. Μια αλυσιδωτή αντίδραση δηλαδή.

4) Επιρροή! Μια χώρα που θα ήταν ισχυρή εμπορικά και ειδικά σε ναυτιλιακό επίπεδο, καθώς θα έλεγχε βασικό ποσοστό των μεταφερόμενων υλών, θα είχε άλλη διαπραγματευτική ισχύ σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, και θα μπορούσε να διεκδικήσει με καλύτερες συνθήκες τις θέσεις και τα δικαιώματα της.

Κι αυτά είναι μόνο μια γεύση σε συμπυκνωμένο μέγεθος! Και τώρα, παίρνουμε ένα σακουλάκι πατατάκια, καθόμαστε αναπαυτικά στη θέση μας και πάμε να δούμε από το πόσο τα σπάμε στο τι πραγματικά κάνουμε και έχουμε!

1) Η ναυτική εκπαίδευση είναι άκρως υποτυπώδης! Σε επίπεδο πληρωμάτων οι σχολές εμπορικού ναυτικού πάσχουν άπειρα. Καταρχάς στερούνται βασικού εξοπλισμού, όπως πχ. προσομοιωτές ή ναυτικούς χάρτες! Ναι, στον 21ο αιώνα οι χάρτες είναι μια λέξη άγνωστη. Αναλώνονται σε πολλά μαθήματα μικρότερης σημασίας από άλλα πιο ουσιαστικά, και ρίχνουν το βάρος πολύ σε θεωρίες και καθώς πρεπεισμούς παρά πρακτικότητα και ουσία! Οι ναυτιλιακές δε σχολές (σε ακαδημαϊκό επίπεδο) ενώ έχουν τα φόντα να βγάλουν ικανά στελέχη κάνουν ότι μπορούν να υποβαθμίσουν αυτή τη δυνατότητα. Τα προγράμματα σπουδών περιέχουν μαθήματα άνευ σημασίας, οι καθηγητές δεν δείχνουν τον απαραίτητο ζήλο (αν κι αυτό προκύπτει γενικά στην εκπαίδευση) και δεν υπάρχει καμία απολύτως επαφή και σύνδεση σχολών με τον εργασιακό χώρο (εν προκειμένω των ναυτιλιακών εταιρειών ή άλλων χώρων ανάλογης απορρόφησης). Εν ολίγοις, πολύ κακή εκπαίδευση και σπατάλη ανθρώπινου δυναμικού!

2) Η ελληνική σημαία! Το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού στόλου είναι δηλωμένο σε σημαίες άλλων κρατών και φυσικά η δική μας σημαία δεν αποτελεί καν κίνητρο για πλοία εξωτερικού. Το αποτέλεσμα? Χάνονται κέρδη και οφέλη! Ο λόγος είναι γιατί οι όροι της ελληνικής σημαίας στα πλοία δεν είναι όλοι συμφέροντες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η φορολογία. Είναι πολύ υψηλή και υποσκελίζει το κέρδος των πλοιοκτητών. Θα έπρεπε λοιπόν να αναθεωρηθεί ότι ισχύει μέχρι τώρα και να προωθηθούν συνθήκες που θα παρακινήσουν περισσότερα πλοία να είναι εγγεγραμμένα στην ελληνική σημαία. Δεν είναι επιστήμη, είναι λογική! Δε λέω να γίνουμε σημαία όπως είναι κάποιοι φορολογικοί παράδεισοι, αλλά σίγουρα να έχουμε ανταγωνιστικά προνόμια. Γιατί μη γελιόμαστε, όταν παίζονται λεφτά ο πατριωτισμός πάει διακοπές καλώς ή κακώς! Ας μη περιμένουμε λοιπόν την καλή πίστη κι ας γίνουμε ουσιαστικοί!

3) Αλλοδαπά πληρώματα. Το θέμα εδώ δεν είναι ρατσιστικό. Είναι κατανοητό ότι τα αλλοδαπά πληρώματα (όχι όλα) είναι φθηνότερα, αλλά όχι απαραίτητα και ποιοτικά! Εντάξει, το πράγμα έχει ξεφύγει όμως. Είπαμε να κερδηθεί κάνα φράγκο αλλά κοντεύουμε να έχουμε τον ΟΗΕ στα πλοία! Καταρχάς παρότι γίνονται προσπάθειες εκπαιδευτικής εξέλιξης, εν τούτοις πολλά πληρώματα "φθηνών" χωρών πάσχουν από γνώση και εμπειρία. Το αποτέλεσμα είναι να μη γίνονται σωστά οι δουλειές και να μεσολαβούν και κίνδυνοι! Επίσης η επικοινωνία δυσχεραίνεται. Ναι μιλάνε όλοι Αγγλικά, αλλά μιλάμε για διαφορετικές κουλτούρες, συνήθειες και ζωές μεταξύ πόσων ανθρώπων σε μια μακρόστενη λαμαρίνα στα ανοικ΄τα του πελάγους. Όσο μεγαλύτερη ανομοιογένεια, τόσο μεγαλύτερη δυσκαμψία! Πρέπει λοιπόν και εδώ να μελετηθεί τι χρειάζεται ώστε να είναι ευνοϊκές οι συνθήκες να μπαίνουν και Έλληνες ναυτικοί στα πλοία και οι ιδιοκτήτες να μη νιώθουν ότι χάνουν. Αν και για να είμαστε σωστοί, μιλάμε για μια δουλειά με άπειρους κινδύνους (πειρατεία, καιρός, ατυχήματα κτλ), που σε κρατάει καιρό μακρυά από το σπίτι σου, χωρίς τις ανέσεις που έχουμε εμείς και πολλές φορές με εξάμηνα και επτάμηνα άνευ μπάρκου. Επομένως μια τέτοια εργασία δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως νούμερα αλλά ως άνθρωποι! Δε χρειάζεται να υποβαθμιστεί και αυτό το επάγγελμα για να έχουν μερικοί μια Πόρσε παραπάνω. Σε καιρούς υψηλής ανεργίας πολλοί θα μπορούσαν να αναζητήσουν την τύχη τους στα πλοία και να αποτελεί μια διέξοδο για αυτούς!

4) Τα ναυπηγεία. Σε μια τόσο κομβική χώρα και με ναυπηγικές γνώσεις αιώνων, όχι απλά χρόνων, θα περίμενε κανείς τουλάχιστον τα ναυπηγεία της να είναι ένα πολύ δυνατό σημείο της. Όπως είναι αναμενόμενο δεν ισχύει ούτε καν το αντίθετο. Ο λόγος είναι μια σειρά παραγόντων που εμποδίζει μια τέτοια ανάπτυξη. Από τη μια η ανελαστική πολιτική ενός κράτους που θέλει να κερδίζει σε πρώτο χρόνο κι όχι μακροπρόθεσμα ή ολικά, κι από την άλλη οι εσωτερικές ομάδες και συνδικάτα, που δε φιλτράρουν  τα θέλω τους και ασκούν τακτικές και "σαμποτάζ" με σκοπό το "δούναι και λαβείν" να καταλήγει πιο πολύ στο "λαβείν". Τίποτε δε χτίζεται σε μια μέρα. Θέλει προσπάθεια κι αγώνα, πριν αρχίσει κάτι να πετυχαίνει και να αποδίδει. Τα υψηλά κόστη, ο υπερβολικός χρόνος κατασκευής, ξ έλλειψη εξειδικευμένων μηχανημάτων και οι ευμετάβλητες κι αφερέγγυες συμφωνίες, είναι μερικοί από τους λόγους που μειώνουν το κίνητρο για να χτιστούν πλοία εδώ (δεδομένου οτι κατά τα άλλα, τα ναυπηγεία είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα να ξεκινήσουν εργασίες.) Δε λέω να δουλεύουν τα ναυπηγεία σε συνθήκες Κίνας με υπέρμετρα χαμηλούς μισθούς και ελάχιστα δικαιώματα, αλλά ούτε να είμαστε σε μια εγρήγορση σαν να είναι όλα εναντίον μας και να μη κάνουμε καν τη προσπάθεια να εξελίξουμε αυτόν τον τομέα. Στο τέλος τα οφέλη θα μιλήσουν από μόνα τους έτσι κι αλλιώς.

5) Νηογνώμονας. Για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με τον όρο, περιληπτικά να πω ότι είναι αυτός που κάνει ελέγχους ασφαλείας για ένα πλοίο. Στην Ελλάδα λοιπόν πλέον, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια, δεν υπάρχει νηογνώμονας, κι όσο υπήρχε δεν έφερε ουδεμία αξιοπιστία! Η κατεξοχήν λοιπόν ναυτιλιακή χώρα (όπως χαιρόμαστε να λέμε) δεν μπορεί υπεύθυνα να κάνει έλεγχο ασφαλείας και να παρέχει πιστοποίηση! Μοναδικό. Μπορεί το συγκεκριμένο να μην απέδιδε άμεσα οφέλη, αλλά σίγουρα θα ήταν ένας γνώμονας αξιοπιστίας! Από την άλλη με τα μυαλά που έχουμε, είμαστε ικανοί να δίνουμε το ΟΚ σε συρματόπλεγμα να πλεύσει.

6) Λιμάνια και ευρύτερη ζώνη. Τα λιμάνια μας μπορούσαν να είναι ακόμα πιο αποδοτικά και πιο προσαρμοσμένα στις σύγχρονες απαιτήσεις. Το πλεονέκτημα μας είναι η θέση μας. Αλλιώς πολλά από τα πλοία που έρχονται, ούτε για προμήθειες δε θα σταμάταγαν. Φυσικά οι γύρω περιοχές είναι άκρως υποβαθμισμένες και αδικαιολόγητα! Φανταστείτε ένα κρουαζιερόπλοιο που φτάνει στο λιμάνι του Πειραιά. Ο κόσμος που κατεβαίνει τι βλέπει τριγύρω. Κτίρια που λες βομβαρδίστηκαν, μαυρίλα, μικρομάγαζα λες κι είσαι στην Ινδία, έλλειψη φαντασίας και πάει λέγοντας. Επίσης μηδέν συνεκτικότητα. Κοτζάμ σταθμός τρένου και δε μπορούν να το τροποποιήσουν ώστε να μεταφέρει και εμπορεύματα, και με μια κατάλληλη επέκταση να γίνεται και εξαγωγή τους στα Βαλκάνια! Με λίγα λόγια προχειρότητα!

Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για τα πλην και τα συν της ναυτιλίας. Χρόνια τώρα ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε με μεθοδικότητα να σκεφτεί τι κινήσεις πρέπει να γίνουν ώστε η Ελλάδα να είναι πρώτη δύναμη σε αυτό και να αποκομίζει τα ανάλογα οφέλη. Από μεριά κράτους, το θέμα αντιμετωπίζεται επιπόλαια. Δε χαράσσεται πολιτική κι ακόμα όταν είχαμε ξεκάθαρο υπουργείο ναυτιλίας ήταν διακοσμητικό το κτίριο. Ιδέες μηδέν, κουλτούρα μηδέν αλλά θελαν να μπαίνουν φράγκα στο ταμείο από τις μεταφορές που γινόντουσαν. Τι αστοχίες να πρωτοπαρατηρήσει κανείς. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα αυτό που παρουσιάζουν ασύμφορο, το καθιστούν μόνοι τους έτσι! Όπως οι άγονες γραμμές. Τι πάει να πει αυτό. Δηλαδή κάποιοι δεν έχουν δικαίωμα μεταφοράς σε κέντρα με νοσοκομεία? Δεν πρέπει να εφοδιάζονται? Πρέπει να περιμένουν μόνο πότε θα έρθουν τα μεγάλα πλοία του Χ εφοπλιστή? Μια συνεκτικότητα των νησιών θα ήταν και χρήσιμη και ανθρώπινη! Να φορολογούν την ναυτιλία τους ήταν εύκολο, να την αναπτύσσουν όμως θα κούραζαν το μυαλό τους. Το ίδιο συνυπεύθυνοι είναι όμως κι αυτοί που την αντιπροσωπεύουν. Θα μου πεις μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον που θέλει απλά να κερδίζει? Όχι! Αλλά μη μου το παίζει ούτε πατριώτης ούτε ψευτορομαντικός "η θάλασσα είναι η ζωή μου". Η θάλασσα είναι ο κουμπαράς σου μάλλον. Ποτέ δεν πήραν κι αυτοί συνολική πρωτοβουλία. Ότι ήταν, ήταν για ατομικό συμφέρον. Ποτέ δε μαζεύτηκαν σαν σύλλογος να βρουν ιδέες και πόρους να υλοποιήσουν κάτι. Περίμεναν να πέσουν από τον ουρανό τα έργα. Ειδικά μεγάλο μέρος της σημερινής γενιάς εφοπλιστών είναι απαράδεκτη! Βλέπει μόνο νούμερα και τίποτα παραπάνω. Μειώνει συνεχώς τους μισθούς των ναυτικών, προωθεί ξένα πληρώματα, ξεζουμίζει όσους δουλεύουν στα γραφεία στερώντας τους την ελεύθερη σκέψη και δημιουργία καθιστώντας τους παράλληλα ιδιαίτερα αναλώσιμους και κάνει τα πάντα για το κέρδος. Η παλιά γενιά μπορεί να κυνήγαγε το κέρδος αλλά είχε μια πιο ανθρώπινη πλευρά σε πολλές περιπτώσεις, τόσο στις επιχειρήσεις της όσο και σε περιπτώσεις φιλανθρωπικού έργου και ευεργεσίας. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, πολλά συνδικάτα έχουν βάλει κι αυτά ένα λιθαράκι στη στασιμότητα αυτή. Ναι να διεκδικούμε δικαιώματα, ναι να μην υπάρχει εκμετάλλευση, αλλά κάπου να υπάρχει και αποτέλεσμα, με σωστές αντιπροτάσεις! Σε ένα βαθμό δηλαδή τείνει να γίνει και εκβιαστικό το θέμα του να κρατάνε τα κλειδιά της υπόθεσης και να ανοιγοκλείνουν όποτε θέλουν. Πάνω απ' όλα συνεννόηση!

Η ναυτιλία έχει και μπορεί να δώσει. Ειδικά σε μια χώρα που δεν παράγει, είναι η καλύτερη επιπλέον πηγή εισοδήματος. Φυσικά δε λέμε να στραγγίξουμε την κατσίκα. Δούνε και λαβείν. Αν κάνεις έργα για αυτή και την αντιμετωπίσεις πιο σοβαρά, θα σου φέρει κι ανάλογα αποτελέσματα, χωρίς να χρειαστεί να τη μαστιγώνεις για να σου τα ακουμπάει. Κάποτε πρέπει να φύγει η νοοτροπία του παίρνω μόνο και να αρχίσουμε να δίνουμε κι όλας. Είναι απλή μαθηματική εξίσωση. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα πέσουν τα βλέμματα και σε αυτή την "ταπεινή" δραστηριότητα, και θα γίνει σωστή αξιοποίηση μιας δύναμης που ενώ την έχουμε μπροστά μας, της λέμε ότι μας κρύβει τη θέα!

By Stam