Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΗΡΩΙΚΑ ΞΥΠΝΗΜΑΤΑ!




Οι σημερινοί ρυθμοί είναι έντονοι! Το ξέρουμε αυτό και δε μπορεί κανείς να πει το αντίθετο. Τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Οι 24 ώρες μοιάζουν με δείγμα αναψυκτικού που μοιράζουν στον δρόμο. Που θέλω να καταλήξω με αυτό. Μα φυσικά το πόσο κουρασμένοι είμαστε! Τι να αντέξει κι αυτός ο οργανισμός! Κάνει υπερωρίες ζωής! Και προκειμένου να τα προλάβουμε όλα, αλλά να αφιερώσουμε και λίγο χρόνο στον εαυτό μας τι "σοφό" κάνουμε? Κόβουμε ώρες από τον ύπνο. Έτσι λοιπόν έρχεται η μέρα, που τα αποθέματα ενέργειας έχουν εξαντληθεί, τα βλέφαρα ζυγίζουν όσο μια νταλίκα, το κεφάλι χορεύει ροκ, και είσαι έτοιμος να σωριαστείς και με το σπρώξιμο μιας μύγας!

Στα χρονικά είναι αμέτρητες οι φορές που προσπαθήσαμε να μείνουμε ξύπνιοι! Από το σχολείο, και το Πανεπιστήμιο μέχρι την δουλειά μας ή σε μια απλή συνεύρεση! Εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι οκ, ξαφνικά θολούρα παντού, ο ήχος χάνεται και η εικόνα που είχες αντικαθίσταται με ένα κοντινό ζουμ στο τραπέζι! Πόσο εκνευριστικό είναι αλήθεια να θες να μείνεις ξύπνιος και να μη μπορείς! Λες και σου κλείνουν τον διακόπτη! Κατά καιρούς λοιπόν χρησιμοποιήθηκαν ποικίλες τακτικές να κρατηθούμε ξύπνιοι και να παραμείνουμε ατσαλάκωτοι στα μάτια των άλλων! Έτσι έχουν καταγραφεί οι εξής:


Η "αποτρίχωση": Παλιά, καλή, δοκιμασμένη συνταγή! Με το που έρθει η πρώτη υπνηλία αρχίζει και το τράβηγμα στις τρίχες του χεριού! Αρχικά είναι χαλαρό, νομίζεις ότι αρκεί για να ξυπνήσεις, μέχρι να καταλάβεις ότι αν δε μαζέψεις μια περούκα στο γραφείο δε θα ξυπνήσεις ποτέ! Το δύσκολο είναι να μείνει σε αφύπνιση το χέρι που τραβάει! Είναι ο τελευταίος στρατιώτης στο ανάχωμα! Μαζί με αυτό πέφτει και το οχυρό και τότε όνειρα γλυκά!



Ο "χορός": Συνήθως δεν πετυχαίνει, αλλά η απόπειρα γίνεται. Η περίπτωση αυτή εφαρμόζεται όταν καθόμαστε σε κάποιο γραφείο που δε φαίνονται τα πόδια. Ενώ το υπόλοιπο σώμα φαίνεται ακίνητο, από κάτω γίνεται πανηγύρι. Τα πόδια κουνιούνται λες και πατάνε σταφύλια ή σαν να χορεύουν νησιώτικα! Όσο πιο μεγάλη η νύστα τόσο πιο έντονη η κίνηση! Αν υπήρχε ραπτομηχανή εκεί κοντά θα ράβονταν σεντόνια με τόσο πάτημα. Το πρόβλημα είναι ότι κάποια στιγμή η νύστα κυριαρχεί και η κίνηση γίνεται μηχανικά και ανεξέλεγκτα, με συνέπεια να κοπανιούνται έπιπλα και τρίζουν οι σόλες, κάνοντάς σε να γίνεσαι ενοχλητικός και να βλέπουν ότι κοιμάσαι!


Οι "μώλωπες": Η απελπισμένη προσπάθεια να μείνεις ξύπνιος απαιτεί δραστικά μέτρα! Οπότε τι κάνεις? Κοπανιέσαι! Χτυπιέσαι στα μπούτια, στα μπράτσα και στα μάγουλα με ένα διακριτικό αθόρυβο τρόπο ώστε να ενεργοποιηθείς από τον πόνο! Η μέθοδος αυτή έχει λίγο μοναξιά, καθώς σε περνάνε για τρελό ή αλκοολικό και δε σε πλησιάζει κανείς κοντά!




Ο "λίγος ύπνος": Δίκοπο μαχαίρι μέθοδος και για πολύ έμπειρους! Εδώ επικρατεί η λογική ότι αν κλείσω λίγο τα μάτια μου θα ξυπνήσω μετά, σαν να έκανα έναν μικρό ύπνο! Στη περίπτωση αυτή κάνεις ότι τρίβεις μια ώρα τα μάτια σου λες και μπήκαν χαλίκια μέσα ή πιάνεις το μέτωπό σου σαν να σκέφτεσαι ενώ είναι σαν να έπαθες εγκεφαλικό ή απλά κοιτάς χαμηλά! Είναι πολύ πιθανό όμως στα επόμενα 3 δευτερόλεπτα να ακουστεί ροχαλητό ή να σηκωθείς με καρούμπαλο που έσκασε το κεφάλι σου στο γραφείο! Λίγοι τα βάλανε με την νύστα και κερδίσανε!


Ο "αντιπερισπασμός": Ύπουλο κόλπο και καλό. Εδώ γίνεται μια προσπάθεια να ξεγελαστεί το γλάρωμα με άσχετες ενέργειες! Σε αυτές μπορεί να είναι από το να παρατηρείς τι γράφει ένα στυλό πάνω μέχρι τι αυλάκια σχηματίζει το δακτυλικό σου αποτύπωμα. Πολλές φορές καταφεύγουμε και στην γραφή, όπου σημειώνουμε είτε σχετικά με την περίσταση που βρισκόμαστε θέματα είτε ποια τραγούδια να θυμηθώ να ψάξω ποιος τα λέει. Εκεί βέβαια μπορεί να ξεκινήσεις να γράφεις κανονικά αλλά κάποια στιγμή να σε κυριεύσει πάλι ο λήθαργος και να αρχίσεις να σχεδιάζεις ένα τεράστιο ιερογλυφικό μακαρόνι στο χαρτί σου!





Οι "ανάσες": Αυτό συνήθως είναι υποσυνείδητη αντίδραση αλλά καμιά φορά την κρατάμε ενσυνείδητα και παραπάνω. Μόλις συνέλθουμε από την πρώτη επίθεση ύπνου αρχίζουμε και αναπνέουμε βαθιά και γρήγορα σαν τρελοί! Ενδεχομένως είναι αποτελεσματικό αφού οξυγονώνεται ο εγκέφαλος! Εκεί όμως δεν θέλει και υπερβολή γιατί καταλήγεις να ακούγεσαι σαν δύτης στον βυθό και παίζει να καλέσουν και ασθενοφόρο αν νομίζουν ότι σε έπιασε άσθμα!






Ο "συνθέτης": Τέλος είναι η στιγμή που ξυπνάει ο συνθέτης μέσα μας! Η μουσική θα μας σώσει. Ξεκινάμε και φέρνουμε όλα τα ρυθμικά τραγούδια στο μυαλό μας, τα δακτυλά μας γίνονται μπακέτες και το γραφείο ντράμς, τα γόνατα τουμπερλέκι κι αρχίζουμε να αναπαράγουμε τα τραγούδια με ήχους από ανάσες ή με τα χείλια μας, σαν να μας τρέχει το σάλιο μετά από λύσσα. Ενδεχομένως η επιτυχία είναι πιθανή, αρκέι να υπάρχει συναίσθηση της έντασης και να μη νομίζουμε οτι είμαστε στα Mtv live.


Η μάχη είναι άνιση! Ας το παραδεχτούμε! Και με νερό στα μούτρα και με ένα κατρούτσο καφέ, πάλι οι πιθανότητες να χάσουμε είναι μεγάλες! Για αυτό θα επανέλθω με τακτικές κρυφού ύπνου! Πρακτικό κι ωφέλιμο! Ως τότε, ξυπνάτε! Μας βλέπουν!


By Stam



Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Χρυσόστομος Τσουρέκιας 1

Το Ellinara-zontas, υποδέχεται έναν νέο φίλο, τον Χρυσόστομο Τσουρέκια! Σε τυχαίο χρόνο, ο Χρυσόστομος, αγανακτεί με πολλά που βλέπει γύρω του και ψάχνει τρόπο όχι μόνο να τα σχολιάσει, αλλά να προτείνει και λύσεις! Διότι εύκολα κρίνεις, δύσκολα προτείνεις! Ήρθε η ώρα λοιπόν για πολλά...τσουρέκια!

Μικρές πρωτοβουλίες από μικρές ομάδες!

Κάτι σαν τα τέλη κυκλοφορίας!

Πολιτισμός κι εκεί που δεν το περιμένεις!

Μαρίνα γράφει, όχι WC!

Ο μπλε κάδος δεν σημαίνει δε χωράνε όλα στον γκρι!

~Χρ.Τσουρέκιας~


Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ...ΣΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΟΥ!!!



Όταν ο καιρός το επιτρέπει κι υπάρχει φυσικά όρεξη, ένας καλός περίπατος είναι και μια ευχάριστη δραστηριότητα και πολύ ωφέλιμη. Παρ'ολα αυτά όμως έχω την αίσθηση ότι δε το συμμερίζονται όλοι με αποτέλεσμα κάτι τόσο απλό να απαιτεί στρατηγικές ικανότητες και γατίσια αντανακλαστικά προκειμένου να το φέρεις εις πέρας! Που θέλω να καταλήξω? Είδη περπατητών που συναντάς σε μια βόλτα. Καλώς σας βρήκα λοιπόν κι αρχίζω:



1) Το "φράγμα" : Το φράγμα ή αλλιώς τσιγκελοπερπάτημα (αφού παει με το τσιγκέλι)! Περπατάς, και φυσικά δεν έχεις άλλη διέξοδο παρα μόνο την ευθεία. Εκεί λοιπόν θα σου τύχει ο Σπαρτιάτης που φυλάει τις Θερμοπύλες. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο θα είναι κάποιος που παει με -10 ταχύτητα και ενώ σε έχει δει, μένει πιστός στο πόστο του και δε σε αφήνει να περάσεις. Ακόμα και χώρο να έχει να περπατήσει λίγο πιο άκρη τα ζώδια του έγραψαν να μείνει στη μέση. Βιάζεσαι δε βιάζεσαι θα αγανακτήσεις γιατί αν απλά δε περιμένεις να αλλάξει ο χρόνος στο πεζοδρόμιο είναι λογικό να θες να περπατήσεις πιο γρήγορα. Αν καταφέρεις μάλιστα με κάποιο ελιγμό να περάσεις τελικά μπρος του, σε κοιτάει είτε με μια απορία "προς τι τόση βιασύνη" καθώς φαντάζεις πύραυλος μπροστά του, είτε με μια ενόχληση ότι του έκλεισες το δρόμο και πως θα περάσει. Σε περίπτωση που δε βρεις άνοιγμα, βγάλε τον αργαλειό κι άρχισε να φτιάχνεις χαλιά, κι ειδικά αν σου τύχει πάνω από ένας.




2) Ο "αποφάσισε": Ο αποφάσισε είναι μια αγχωτική κατηγορία. Το καταλαβαίνεις ότι σου έρχεται όπως περπατάς και τον βλέπεις στην ίδια ευθεία με εσένα μέχρι να βρεθείτε στα 3 εκατοστά. Εκεί ξεκινάει το τσίρκο. Πας δεξιά να περάσει, είχε την έμπνευση να πάει αριστερά, πας αριστερά αυτός θα πάει δεξιά. Οπότε για λίγα δευτερόλεπτα ο ένας κλείνει τον άλλο λες και τρπλάρουν την μπάλα, κάνουν μικρά φρεναρισματάκια κι ακούς μικροήχους αγανάκτησης και ξεφουσκώματος. Κανείς δεν αποφασίζει φυσικά να σταματήσει λίγο να δει πρόθεση από τον άλλον. Ο χαμός γίνεται αν κρατάει και τσάντες με ψώνια, σκύλο, παιδάκι, καρότσι λαϊκής κτλ. Πρέπει να προβλέψεις και που θέλει να πάει και τη φυσική ροή του ότι κρατάει! Αν καταφέρεις όμως να περάσεις με τη μια από τη σωστή μεριά η ικανοποίηση είναι μεγάλη!


3) Ο "κόντρας": Ο "κόντρας είναι ο πεζός ραλίστας. Έτσι όπως περπατάς, αποφασίζεις να περάσεις κάποιον λίγο πιο γρήγορα διότι απλά θεωρείς οτι σε κλείνει και θες να ανοίξεις λίγο το βήμα σου! Όχι φίλε! Έκανες το λάθος να θεσεις μια προκληση σε λειτουργια! Με το που αντιληφθει ο κοντρας ότι πας να τον περάσεις, θα επιταχύνει κι αυτός! Είναι ο πιο γρήγορος του πεζοδρομίου και πρεπει να τιμήσει το ονομα του! Θα αυξησει ταχυτητα λοιπον και θα προσπαθησει να μπει και μπροστα σου! Όσο αυξάνεις εσυ, το 2πλασιο αυξάνει εκείνος. Το σπουδαιότερο που θέλει χειροκρότημα? Αν καταφέρει να ξαναμπεί μπροστά σου θα σταματήσει και θα συνεχίσει κανονικά με το προηγούμενο ρυθμό σε φάση "που είχαμε μείνει?" Καμιά βιασύνη σου δεν είναι πιο                                                               σημαντική από τη δικιά του προτεραιότητα!



4) Ο "αναλαμπής": Ο αναλαμπής είναι αυτός που περπατάει (πάντα μπροστά σου) και τρώει φλασιες να κάνει κάτι! Εκεί που έχεις ένα ρυθμό και τον έχεις σε μια Χ απόσταση, ξαφνικά θα σταματήσει να μιλήσει στο κινητό, να ανάψει ένα τσιγάρο, να βάλει το κορδονι του μες το παπουτσι ή απλά να κατσει να θυμηθει κατι. Κατα πασα πιθανοτητα εχεις πεσει πανω του. Αποτομο φρεναρισμα χωρις ελεγχο και σε τυχαια στιγμη... βεβαιο τρακαρισμα. Το φαινομενο αυτο λειτουργει ιδιαιτερα εκνευριστηκα σε πολυσυχναστους δρομους (κι ειδικα με μαγαζια) καθως βρισκεσαι να εισαι σαν μπιλια σε φλιπερακι και να σκοραρεις βαθμους στις πλατες των αλλων.




5) Ο "μονοκομματος": Ειμαι κοντα στο να καταληξω πως αυτη η κατηγορια προκειται για ρομποτ. Ειναι αυτος που θα περασει απο διπλα σου χωρις να μαζεψει το σωμα του ουτε μια μοιρα! Περπαταει σε μια ευθεια, ακινητα χερια, εχει βλεμμα σαν να βλεπει οραμα και σου παιρνει τον μισο ωμο πακετακι σπιτι του! Ειτε εχει χωρο ειτε οχι θα επιδιωξει χτυπημα ραγκμπι πανω σου! Μαλλον εμφυτευει μικροτσιπ ελεγχου με τον ωμο, δεν εξηγειται αλλιως. Εννοειται δεν θα ζητησει συγγνωμη, καθως τολμησες να βρισκεσαι στην τελεια ευθεια που εχει προγραμματισει στο νου του να διανυσει απο οταν βγηκε απο το σπιτι. Δε χρειαζεται να βιαζεται για να συμβει, πολυ απλα εχει χαλασει το τιμονι. Αν εισαι τυχερος οι αισθησεις σου θα δουλεψουν εγκαιρα και θα προλαβεις να μαζεψεις το σωμα σου πριν σε σκουντηξει, αλλιως γραπωσου πανω του μπας και σε πεταξει ως το σπιτι σου!


6) Ο "αβολος": Ο άβολος ειναι μια αθωα κατηγορια ομολογω, αλλα συμβαινει! Ειναι εκεινος με τον οποιο θα τυχει να συντονιστει το βημα κι η ταχυτητα σου μαζι του. Εκει αρχιζουν τα λεπτα αμηχανιας καθως περπατατε παραλληλα προς την ιδια κατευθυνση λες κι ειστε παρεακι. Εκει υπαρχουν διαφοροι συνδυασμοι αμηχανιας, οπως να μη μπορεις να συνεχισεις μια συζητηση που εκανες με ενα φιλο σου γιατι δε θες να ακουει μεχρι να σε παρεξηγησει και να νομιζει τον ακολουθεις. Υπαρχουν και φορες που ο άβολος είναι παρέα από άβολους και μάλιστα τέτοια που δε θες να νομιζουν οτι εισαι μαζί τους. Για αυτό και στέκεσαι λίγα λεπτά να ξεχωρίσεις. Υπομονή, καποια στιγμή θα ξεμακρύνεις!






7) Ο "αψυχολόγητος": Τέλος ονομάτησα έτσι αυτή την κατηγορία προκειμένου να περικλείσει όλες τις άκυρες συμπεριφορές κοντινής απόστασης, ανθρώπων που συναντάς όταν περπατάς. Περιστατικά λοιπόν που έχουν συμβεί είναι να γυρίσει και να φταρνιστεί στο πλάι αυτός που πας να προσπεράσεις, προσφεροντάς σου ένα ωραιότατο ντουζάκι αηδίας, να φωνάξει ξαφνικά έναν γνωστό του που είδε κάπου απέναντι, γκρεμιζοντάς σου το κάποτε καλά τυμπανό σου, μέχρι να του έρθει ιδέα να περάσει γρήγορα το απέναντι φανάρι ή να προλάβει το λεωφορείο κάνοντας ένα σπρίντ μπροστά σου και πάνω από τα πόδια σου! Τι να κάνουμε δε μπορείς να τα προβλέψεις όλα!



Δε μασάμε όμως! Συνεχίζουμε τις βόλτες μας ακάθεκτοι και φυσικά προσπαθούμε να μην ανήκουμε εμείς σε αυτή την κατηγορία!


By Stam


Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ!



Καλοκαιράκι! Η αγαπημένη εποχή όλων αναμφισβήτητα! Μπορεί να υπάρχουν μέρες που θες να βγεις από το δέρμα σου, λόγω ζέστης, μπορεί όλα να υπολειτουργούν και να μοιάζουν οι πόλεις βομβαρδισμένες αλλά η αίσθηση είναι μοναδική! Να κράταγε μήνες ολόκληρους αν γινόταν! Όταν λοιπόν ακούμε καλοκαίρι, ποια είναι συνήθως η πρώτη σκέψη! Θάλασσα! Ακριβώς! Παραλίες, ξαπλώστρες, βουτιές, καφεδάκια κι όλα τα καλά! Τι πιο ευχάριστο να αράζεις από το πρωί ως το απόγευμα στη θάλασσα! Το θέμα είναι όμως, ότι κάθε χρόνο δε θα σου λείψουν ποτέ ορισμένες προσωπικότητες τις παραλίας! Ποιες είναι αυτές? Ας τις δούμε:


Ο "πλατσουριάρης" : Ο πλατσουριάρης, μέχρι μια ηλικία δικαιολογείται. Με πολύ επιείκεια, μέχρι τα 5-6 του, όχι παραπάνω! Έχει το κλασικό συνήθειο όταν βουτάει ή όταν κολυμπάει, να νομίζει ότι είναι στο μπάνιο του. Καμία συναίσθηση. Περνάει από δίπλα σου σε απόσταση ξυσήματος, κοπανιέται σαν ψάρι χέρια πόδια πετώντας νερά στο κεφάλι σου, βουτάει σαν να τον ρίχνουν άγκυρα καθώς σου στέλνει ένα ντουζάκι νερού πάνω σου κι όταν αναρριχάται φτύνει σαν συντριβάνι πέρα δώθε! Γενικά τα κάνει όλα μούσκεμα. Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να τον αντιληφθείς ώστε να τον αποφύγεις. Μια περίπτωση φανερή είναι αυτοί που μπαίνουν από τη παραλία στη θάλασσα σαν να πήρε φωτιά το μαγιό τους. Αλλιώς το πιθανότερο είναι αυτοί με τα γυαλάκια κατάδυσης που κάνουν δώρο τα δημητριακά, καθώς δεν αντέχουν ούτε οι ίδιοι τα πλατσουρίσματα τους!


Το "κεφάλι": Το κεφάλι είναι μια χρήσιμη κατηγορία. Είναι αυτοί που βουτάνε, κι όταν η στάθμη φτάσει στο λαιμό κοντά, μένουν ακίνητοι και σε ένα σημείο. Δε κάνουν τίποτα μέχρι να ξαναβγούν, απλά κοιτάνε. Συνήθως είναι χρήσιμοι σε περίπτωση που έχεις απομακρυνθεί, να ξαναβρείς την ευθεία σου στο νερό. Βάζεις πχ σημάδι το κεφάλι με το καπέλο, το κεφάλι με τα μούσια κτλ. Το κεφάλι περιστρέφεται μια στο τόσο για να αλλάζει οπτική και παρακολουθεί πάντα τον εγγύτερο κολυμβητή μέχρι να ξαναπομακρυνθεί στα 10 μέτρα. Είναι μια ζωντανή σημαδούρα. Θέλει προσοχή όταν βουτάς μη βγεις μπροστά του ή πάνω του, γκρινιάζει καμιά φορά! Πάνω από 2 κεφάλια κάνουν και πηγαδάκι όσο μένουν ακίνητοι. Κυρίως σε αυτό ανήκουν άνθρωποι λίγο μεγαλύτερης ηλικίας οπότε είναι πλήρως αναγνωρίσιμο!


Ο "αμμοβολής" : Ο αμμοβολής είναι η νεράιδα της παραλίας. Απλά αντί για μαγική σκόνη σου πετάει άμμο. Είτε είσαι ξαπλωμένος χάμω με πετσέτα, είτε σε ξαπλώστρα θα βρει τρόπο να σε φτάσει. Συνήθως αυτό το προκαλούν οι δρασκελιές του που είναι λες και θέλει να ξεκολλήσει τσίχλα από το παπούτσι του. Μεγάλα και ψηλά βήματα, έχοντας φτυαρίσει καλά την άμμο γίνονται αιτία το μαλλί όσο να αντικαταστήσει τη πιτυρίδα με άμμο. Σε πολλές περιπτώσεις συναντάται και ως υδροβολής. Μόλις έχει βγει από το νερό και περνάει από δίπλα σου με κινήσεις χιπ χοπ ή σαν να τινάζεται σκύλος και ξεκινάει το ψέκασμα. Εκεί είναι να σε έχει πάρει λίγο ο ύπνος και να σου έρθει το ξάφνιασμα. Δέσιμο στη μπανάνα και μέσα.



Ο "μπλαστρωμένος": Ο μπλαστρωμένος/η είναι αυτός που είναι λες και του πέταξαν γιαούρτια ή τον κουτσούλισαν 1000 γλάροι ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο! Για κάποιο λόγο του έχει περάσει η αντίληψη πως όσο πιο άσπρος είναι από το αντηλιακό, τόσο καλύτερα προστατεύεται! Αν του ρίξεις κι ένα κύβο κνορ είναι έτοιμος για φούρνο. Με το που μπει στο νερό, μαζεύεται μια άσπρη κηλίδα τριγύρω, ικανή να θορυβήσει τη Green Peace και να στείλει συνεργείο. Αν πάλι κολυμπάει σε παραλία με άσπρους βράχους τον χάνεις. Καλύτερο καμουφλάζ κι από στρατιωτικό φούμο! Παίζει να αντανακλά τον ήλιο πίσω με τόση προστασία!






Η "μετακόμιση": Η μετακόμιση, είναι η γενίκευση του τύπου ορισμένων οικογενειών που πάνε στη παραλία με το μισό σπίτι και με ότι χρειάζεται για να τηρηθεί το σπιτικό πρόγραμμα! Εκτός λοιπόν ότι βλέπεις να κουβαλάνε καρέκλες, ψυγεία, τσάντες, γραμμόφωνα, ντουλάπια, γκαραζόπορτες και δε ξέρω τι, βρίσκονται και σε μια σπιτική άνεση! Η γιαγιά θα πλέκει το πουλόβερ, ενώ ο πατέρας θα ακούει αθλητικά και θα παίζει στοίχημα, όσο η μητέρα θα μπουκώνει το παιδί με κεφτεδάκια από το τάπερ και θα του φωνάζει "τρώγε παιδί μου να χορτάσεις". Όλοι μιλάνε φωνάζοντας λες κι όλοι είναι κουφοί, αφήνουν πίσω τη μισή χωματερή των Λιοσίων, τα παιδιά κλαίνε ακατάπαυστα λες κι έχουν διακόπτη και γενικά αυτό το σημείο αποτελεί μια μικρογραφία ενός πιθανού μπαλκονιού (χωρίς τις γλάστρες).


Ο "στρωματένιος": Όπως λέει και το όνομα του, είναι αυτός που θα μπει μέσα με το στρώμα και εκεί θα μείνει. Μάλλον έχει μαλώσει με το κρεβάτι του κι έχει αρχίσει αλλού τον ύπνο. Παίζει να μείνει ώρες μες το νερό και δεν τον νοιάζει ούτε που πάει! Είναι ικανός να περάσει με το στρώμα πάνω από το κεφάλι σου και να μη κουνηθεί καν. Ένα ακίνητο πράμα που επιπλέει. Ακόμα κι όταν είναι να βγει, θα το φτάσει το στρώμα μέχρι την ακτή, για να σηκωθεί να το μαζέψει!




Οι "ρακετίστες": Οι ρακετίστες είναι τα κανόνια της παραλίας! Με το που δεις 2-3 να περπατάνε με ρακέτες προς το μέρος σου, σήκωσε τοίχο και φόρα κράνος! Σε κλάσματα δευτερολέπτου το σημείο που κάθεσαι θα μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Βαράνε όπου να' ναι, προς όλες τις κατευθύνσεις και με απόσταση 100 χιλιόμετρα ο ένας από τον άλλο. Με μαθηματική ακρίβεια θα φας το μπαλάκι του τένις στο κεφάλι καμιά 30αρια φορές! Για κάποιο λόγο αρέσκονται να παίζουν ακριβώς στο σημείο που είναι ΟΛΟΣ ο κόσμος. Δε πα να' χει μια αλάνα πιο πέρα, εκεί θα παίξουν ανάμεσά σου. Τη μισή μέρα θα τη φας να παρατηρείς πο΄τε θα σου' ρθει κατά πάνω σου. Οπότε μη περιμένεις να χαλαρώσεις. Ειδικά όταν αρχίζουν να βαράνε καρφιά, είναι σαν να χτυπάνε οι ιθαγενείς τα τύμπανα και πρέπει να βγεις από το δάσος! Πολλές φορές στήνουν και μπλόκο από εκεί που πας να μπεις ή να βγεις από το νερό, και βέβαια μη τους χαλάσεις το ρεκόρ, που να σταματήσουν. Λες και περιμένεις να πληρώσεις διόδια για να φύγεις. Παρά τις ελάχιστες εξαιρέσεις παικτών, οι περισσότεροι δεν έχουν καμιά συναίσθηση. Οπότε μη περιμένεις να χαρείς τον ήχο της θάλασσας, συμβιβάσου με τον ήχο σαν να καρφώνουν 10 σε οικοδομή.


Ο "χρήσιμος": Ο χρήσιμος είναι ο κάθε πιθανός μικροπωλητής της παραλίας. Μπορείς να δεις πραμάτειες διαφόρων πραγμάτων. Συνήθως το ταμπλό που κρατάνε κι είναι πάνω τα πράματα είναι ολυμπιακών διαστάσεων, κι ίσα που το σηκώνουν. Αν και δεν υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο να σχολιάσω εδώ, θα σταθώ στο εξής! Γιατί πρέπει να πουλάνε ορισμένοι,τα πιο άχρηστα πράγματα της γης?? Είμαι στην παραλία, με 40 βαθμούς, έχω λιώσει και ναι.. νομίζω πως ένα βραχιόλι για το πόδι είναι ότι χρειάζομαι!!!! Πλάκα μας κάνουν? Πούλα ένα καπέλο, μια ομπρέλα, ένα νερό, κάτι! Αλλά όχι ένας φουσκωτός πίκατσου ή ένα τόξο με βέλη, θα κάνει πιο άνετο το ταξίδι μου στην επιστροφή! Ή μάλλον όχι, λέω να κάνω μια χένα τατουάζ... πάνω στο ιδρωμένο μου μπράτσο!!!!! Με σχέδια ότι τους έβγαλε το google! Σοβαρευτείτε!


Το "ποζέρι": Το ποζέρι συναντάται κυρίως στον αντρικό πληθυσμό της παραλίας (όχι ότι δεν υπάρχουν και γυναίκες, απλά είναι πιο διακριτικές...και καλά!). Το ποζέρι μοστράρεται όλη την ώρα στη παραλία. Έλιωσε πόσους μήνες στα γυμναστήρια και θέλει να μοιραστεί με κάποιον το αποτέλεσμα, και φυσικά αυτός ο κάποιος είναι οι θαμώνες της παραλίας. Στέκεται όρθιος μες τον ήλιο παίρνοντας συνέχεια πόζες μοντέλου, έχει μια τσάντα γεμάτη λάδια για να γυαλίζει και όποτε βγαίνει από το νερό στέκεται σαν να επέστρεψε από υποβρύχιο που έσκασε κι εκείνος επέζησε θριαμβευτικά! Κινείται λες και νομίζει ότι τον φωτογραφίζουν συνέχεια. Στις γυναίκες είναι πιο διακριτική η ποζεριά, με κυριότερο χαρακτηριστικό το παααρα πολύ αργό περπάτημα στην άκρη της παραλίας, με γυαλιά που καλύπτουν το μισό πρόσωπο,  για να προλάβουμε να θαυμάσουμε το καινούργιο επώνυμο μαγιό...αυτής της εβδομάδας!

Καλό καλοκαίρι να έχουμε, με πολλές βουτιές όπου κι αν πάει ο καθένας. Όποιον βλέπετε να μετατρέπει την παραλία σε χωματερή πάρτε ρακέτες κι αρχίστε να παίζετε από πάνω του ασταμάτητα. Αντί για κοχύλια πλέον βρίσκεις γόπες και καπάκια! Δε θέλει μαθηματική εξίσωση να πετάξεις κάτι στον κάδο. Α, και σαμποτάζ στις οργανωμένες. Στο τέλος θα χρεώνουν και την άμμο που πατάς! Κατά τα άλλα, σαν το καλοκαίρι στην Ελλάδα, ε δεν έχει!


By Stam



Like us Αραχτα!