ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ "ΕΘΙΜΑ"!

Το Πάσχα, αποτελεί μια εορταστική περίοδο πολλών εθίμων και παραδόσεων! Οι περισσότερες είναι γνωστές σε όλους, όπως για παράδειγμα το σούβλισμα του αρνιού ή οι λαμπάδες στην Ανάσταση. Κατά βάθος όμως είμαστε πολλοί άδικοι, καθώς περνάνε απαρατήρητα και πολλά άλλα έθιμα τη περίοδο αυτή, τα οποία κάθε χρόνο σιωπηλά στέκονται και περιμένουν την προσοχή μας! Ας καταγραφούν κι αυτά λοιπόν κι ας γίνουν μέρος της ιστορίας!

Τα κατακόκκινα αυγά: Όχι φυσικά, δεν αναφέρομαι στο καθαυτό βάψιμο των αυγών απ' έξω, αλλά στο βάψιμο των αυγών που φτάνει μέχρι τον κρόκο. Είναι παράδοση η μπογιά να διεισδύει σε όλο το αυγό μέσα καθώς και στα δάκτυλα. Το ασπράδι είναι λες και το δάγκωσες με κραγιόν και τα χέρια λες και έπαιζες με μαρκαδόρους!

Τα συγκρουόμενα: Το έθιμο αυτό είναι σταθερό και αμετάβλητο στις εκκλησίες και στην ακολουθία του επιταφίου. Πάντα θα είναι κάποιος που θα θέλει ένθερμα να δείξει οτι είναι ο πιο πιστός από όλους και για αυτό θα παραμερίσει τους λιγότερο πιστούς για να βγει μπροστά. Έτσι πόδια πατιούνται, κεριά καίνε τον μπροστά ή στάζουν σε ρούχα. Το έθιμο κορυφώνεται όταν αυτός ο κάποιος, κάνει την φαντασμαγορική προσπέραση αγκαζέ με μια κομπανία, καθώς είναι μαζί δε μπορεί να τους αφήσει. Εκεί εκπαιδεύεις την υπομονή σου!

Τα δειλά κλαρίνα: Μόλις πάει Μεγάλο Σάββατο, 11-12 η ώρα ξεκινάνε τα δειλά κλαρίνα. Ο ελληνάρας, που στερήθηκε 5 ολόκληρες μέρες τα γλέντια και τις μουσικές δε κρατιέται και ψευτοβάζει λίγο κλαρινάκι να ξεχαρμανιάσει. Με ρέγουλα όμως να μην τον παρεξηγήσουν αλλά και για να έχει να προσμένει και την Κυριακή με το κρέας κάτι. Παράλληλα ακούς και κάτι "ώπα" ή "άλααα" διακριτικά μέσα από το σπίτι! Ίσως στο μέλλον να βάζει και μια μικρή κρυφοσούβλα.

Το ύπουλο λιωμένο κερί: Δε θέλει ανάλυση. Συμβαίνει σε όλους τουλάχιστον μια φορά. Έχεις γυρίσει από επιτάφιο ή την Ανάσταση, και ενώ έχεις κάνει όλες τις απαραίτητες μανούβρες να μη σου πέσει λιωμένο κερί πάνω σου, έχεις χρησιμοποιήσει καπελάκια, αλουμινόχαρτα και γυαλόχαρτα τελικά δε το γλίτωσες. Το πιο σύνηθες σημείο να πέφτει το λιωμένο κερί, όπως απαιτεί το έθιμο, είναι στη μύτη του ενός παπουτσιού σου, το οποίο διαπιστώνεις μετά στο φως κι αρχίζεις να σκέφτεσαι το πως καθαρίζει.

Ο λήθαργος: Ο λήθαργος είναι κάθε Κυριακή του Πάσχα, μετά το φαΐ. Είναι η στιγμή που έψησες και έφαγες τα 10 κιλά κρέας που πήρες, λες κι έτρωγες ακρίδες για 2 χρόνια. Αφού ολοκληρώσεις λοιπόν το γεύμα σου, ξεκινάει ο λήθαργος. Είναι αυτά τα 20 λεπτά, και παραπάνω, που δε μπορείς να κουνηθείς, η καρέκλα γίνεται ο καλύτερος σύντροφός σου και κάθε δραστηριότητα φαντάζει αδύνατη, ακόμα και το να δώσεις μια πετσέτα σε κάποιον. Νιώθεις οτι θα σκάσεις, σκέφτεσαι αναμνήσεις από τη ζωή σου και κάπου ψελλίζεις και το γνωστό, από αύριο δίαιτα. 

Το χάσιμο: Το χάσιμο είναι καθαρό έθιμο του επιταφίου. Αν δε μένεις σε χωριό με 10 κατοίκους και έχεις πάει με πολλά άτομα στην ακολουθία, αποκλείεται να ξεκινήσετε όλοι μαζί και να καταλήξετε όλοι μαζί. Το έθιμο απαιτεί να χαθείτε, είτε γιατί κάπου στένεψε ο δρόμος, είτε κάτι απέσπασε την προσοχή είτε απλά σταμάτησες να ανάψεις το κερί σου. Εκεί μετά ξεκινάει ο πανικός εντοπισμού όπου το κεφάλι εξέχει από τον κόσμο σαν περισκόπιο υποβρυχίου και το βήμα σου έχει ταχύτητα καταδίωξης προκειμένου να βρεθείς κοντά σε όποιον μοιάζει είναι μέλος της ομάδας σου.

Ο Ξανθόπουλος: Εννοείται η τηλεόραση θα παίζει Ξανθόπουλο. Οι ταινίες περιβάλλονται από συγκίνηση και προωθούν διδάγματα. Πως μπορεί να λείψει από το ευρύτερο πνεύμα. Έτσι μπορεί να πεις πως το οτι δεν τρως γαλακτοκομικά και κρέας, δεν είναι τίποτα μπροστά στον ναυτικό-μαραγκό-και γενικά ταλαιπωρημένο εργάτη που του φέρονται όλοι σκάρτα!

Η ξινίλα: Τέλος το πιο στάνταρ και παράλληλα αρνητικό έθιμο, είναι η ξινίλα. Αυτή τιμάται την τελευταία μέρα των διακοπών του Πάσχα και κυρίως τις απογευματινές ώρες. Σκέφτεσαι τι καλά που ξεκουράστηκες και πόσα πράματα έκανες και τώρα πάλι πίσω σε όλα. Οι κινήσεις γίνονται αργές και βαριές, κοιτάς τα αμέτρητα πράγματα που έχεις να φορτώσεις καθώς έκανες ολόκληρη μετακόμιση εκεί που πήγες και σκέφτεσαι διακαώς ποια είναι η επόμενη περίοδος χαλάρωσης. Και όλα αυτά με φάτσα σαν να δάγκωσες λεμόνι. Αλλά ξέρεις το καλοκαίρι έρχεται και σου περνάνε όλα!!

Αυτά ήταν τα παράλληλα έθιμα λοιπόν, που θέλοντας και μη τα τιμάμε γιατί είναι οι πινελιές της περιόδου. Χρόνια πολλά σε όλους!

By Stam
Περισσότερο Πάσχα, εδώ: http://ellinara-zontas.blogspot.gr/2012/04/blog-post.html