ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑΣ!

Επιστροφή! Μετά από συνεχή επίσκεψη καφετεριών προκειμένου να αποδεχθώ το γεγονός οτι διακοπές τέλος, πραγματοποιήθηκε η εξής μελέτη!

Κατηγορίες από εξέχουσες προσωπικότητες σε μια καφετέρια:

Ο μπουρδοκεφάτος: Κλασική περίπτωση θαμώνα. Μια παρέα και ένας από όλους αυτούς ο πλακατζής. Έχει πάντα την πιο δυνατή φωνή και ξεχειλώνει κάθε αστείο, μέχρι να γελάσουν όλοι και να ηρεμήσει. Κάθε τι που περιγράφει, στη προσπάθεια να βγει και αστείος, συνοδεύεται από άπειρες και έντονες χειρονομίες λες και του τη πέφτουν καμία 10αριά μύγες να τον δείρουν. Γελάει δυνατά με τα αστεία του, χτυπάει τα μπούτια του λες και μαλακώνει μπριζόλα και σέρνει τη καρέκλα μπρος-πίσω γιατί δεν αντέχει την ένταση του "φοβερού" αστείου του. Σε κάθε κουβέντα κάποιου άλλου της παρέας θα υπάρξει "αστεία" παρεμβολή, διακωμμωδώντας τα πάντα. Καλά άμα ακούσει κάνα σαρδάμ, τέλος, το αστείο αυτό θα επαναλαμβάνεται περισσότερο κι από καλοκαιρινές επαναλήψεις στην τηλεόραση. Το πρόβλημα είναι οτι αυτή η κατηγορία δε χαμπαριάζει από μέρος. Όσο ησυχία και να έχει τριγύρω, θα νιώθει άνετα.

Ο λιωμένος: Ο λιωμένος είναι αυτός που έχει χτυπήσει χαλαρά 8αωράκι στη καφετέρια. Κύρια χαρακτηριστικά του μπορεί να είναι το οτι έχει χυθεί στην καρέκλα του και την έχει κάνει σχεδόν ξαπλώστρα, το οτι έχει το γυαλάκι (rayban συνήθως) μαγκωμένο στο μπλουζάκι ενώ έχουν περάσει 2-3 ώρες από τότε που έπεσε ο ήλιος ή μια τεράστια στάμπα ιδρώτα στη πλάτη ή στο παντελόνι, γιατί δεν έχει κουνηθεί από εκεί. Ο λιωμένος χτυπάει κάρτα κανονικά και αν δούλευε σε περιοδικό θα έγραφε κριτική για το πόσο άνετες είναι οι θέσεις του μέρους. Γενικά δεν ενοχλεί, εκτός αν απαιτείται να κινηθεί για να περάσεις από κάποιο σημείο γύρω από αυτόν. Α, και οι μύγες που μαζεύονται από τον φρέντο μπετόν που έχει ξεραθεί στο ποτήρι κι επισκέπτονται και τα γύρο τραπέζια.

Οι νέρντουλες: Αν και εδώ ανήκουν διάφορες περιπτώσεις, θα επικεντρωθώ στην πιο βασική. Τη παρέα, που αποφάσισε να οργανωθεί για καφέ, ώστε εκεί να παίζουν με τα κινητά τους. Η μόνη περίπτωση που σηκώνουν το κεφάλι είναι για να χαιρετίσουν όποιο νέο μέλος προστεθεί, για να ζητήσουν νερό ή να πετάξουν καμιά πληροφορία για το νέο i-phone που έχει και μαγνητάκι για να κολλάει στο ψυγείο. Σε γενικές γραμμές δε συζητάνε τίποτα άλλο πέραν του οτιδήποτε τεχνολογικό, την ώρα του καφέ μιλάνε με τους φίλους τους στο facebook ή κάνουν τσεκ-ιν γουστάροντας τη φάση παρέα και μούγκα, και διαβάζουν όλα τα forum μήπως βρουν θέμα συζήτησης. Είναι ήσυχο τραπέζι, μέχρι να πετάξει κάποιος τη διαφωνία του πάνω σε κάποιο νέο γκάτζετ όπου αρχίζει η αρένα.

Ο περιπτεράς: Ο περιπτεράς είναι ο τύπος που σκάει στο τραπέζι με ένα κιβώτιο πράματα. Τσιγάρα, καπνό, φιλτράκια, αναπτήρα, κινητά, εφημερίδα, κομπολόι κι ότι άλλο φανταστείς! Κάνει μια ώρα να καθίσει μέχρι να ξεφορτώσει κι άλλο τόσο μέχρι να φύγει. Ο σερβιτόρος ψάχνει χώρο να ακουμπήσει τους καφέδες ενώ η υπόλοιπη παρέα ασκεί ακροβατικά μη ρίξει κάθε φορά κάνα ποτήρι που έχει στριμωχτεί αυτόματα στη γωνιά του τραπεζιού. Είναι τόσα πολλά αυτά που κουβαλάει που οι πλανόδιοι δε θυμούνται τι άφησαν για δείγμα αν θες να αγοράσεις. Το καλό είναι οτι μπορείς να του ζητήσεις ότι θες, θα το έχει σίγουρα.

Οι Σοπράνος: Είναι η κλασική κοριτσοπαρέα, που μιλάνε όλες μαζί και προσπαθώντας να πει καθεμιά τα νέα της πριν τις άλλες έχουν φτάσει τον τόνο της φωνής τους να σπάει γυαλί και η ταχύτητα ομιλίας τους να τινάζει τα ραντάρ της τροχαίας. Είναι σε κλειστό σχηματισμό να μην τις ενοχλεί κανείς, αποκομμένες από το τριγύρω περιβάλλον που δε πα να' χει πιάσει και φωτιά, και συντονίζουν τέλεια τις γουλιές τους με το πότε θα μιλήσουν. Η εναλλαγή των θεμάτων είναι όπως όταν κολλάει το κουμπί στο τηλεκοντρόλ την ώρα που έκανες ζάπινγκ και αλλάζει τα κανάλια αέρα ενώ παλεύεις να το ξεσφηνώσεις. Οι μόνες στιγμές χαλάρωσης είναι όταν παραγγέλνουν κι όταν πληρώνουν.

Ο παράξενος: Πάντα θα υπάρχει και ο παράξενος. Μοναχικός, ήσυχος, συνήθως με μια εφημερίδα και γυαλί αν είναι πρωί. Ο παράξενος δεν είναι απλά ο τύπος που θέλει να πιει έξω έναν καφέ όσο διαβάζει τα νέα ή κλείνει μια δουλειά. Ο παράξενος έχει αποστολή να σε κάνει να απορείς γιατί είναι εκεί. Δε περιμένει ποτέ κανέναν και το βλέμμα άλλοτε είναι απλανές και απροσδιόριστο που κοιτάει κι άλλοτε πολύ απλά..πάνω σου!! Πολλές φορές τον συνοδεύει και ένα ανεξήγητο χαμόγελο ή ένα σιωπηλό παραμιλητό, που όλα αυτά μαζί συνδυαστικά σε κάνουν να πεις "τώρα θα σκάσει τους δυναμίτες που είναι ζωσμένος".

Οι κοζαδόροι: Οι κοζαδόροι έχουν ένα και μόνο λόγο να βρίσκονται στη καφετέρια. Το να κοζάρουν. Από την αρχή που θα κάτσουν θα αρχίσουν να αναλύουν το κόσμο και να τον επεξεργάζονται. Από τον πιο χωμένο θαμώνα μέχρι τη σερβιτόρα, οι κοζαδόροι (συνήθως άντρες) θα συντάξουν μια κριτική για αυτό που βλέπουν. Κάθονται χαλαροί, σε στάση "μετράω άσχημα", ανακατεύουν κάθε 3 λεπτά τον καφέ με το καλαμάκι και δε μιλάνε σχεδόν καθόλου. Το ντύσιμο είναι επιτηδευμένο, με ότι μάρκα είχαν στη ντουλάπα, οι κουβέντες αν δε συνοδεύονται από τα κλασικά "φφφφ", "κοίτα, κοιταα!!", "πωω ρε φίλεε" είναι κοφτές για να μη χάσουν κάποιο στόχο ή αλλοιώσουν την ατσαλάκωτη εικόνα τους και το κεφάλι σε ρόλο περισκοπίου για ανίχνευση. Οι κοζαδόροι θα εγκαταλείψουν τον χώρο, μόνο όταν ο κόσμος δεν αποτελεί πια ενδιαφέρων ή τους κόψει η πείνα

Ο φασαριόζος: Μια άλλη βερσιόν του μπουρδοκεφάτου, είναι ο φασαριόζος. Παθιασμένος με αυτό που κάνει και λέει, δημιουργεί την απόλυτη φασαρία στη καφετέρια. Αν ασχολείται με αθλητικά, παλεύεται. Αν όμως έχει καταπιαστεί με κάνα τάβλι, έρχεται το τέλος. Φωνές όλη την ώρα, χτυπάει πούλια, τραπέζια, πόδια, ποτήρια και τα πάντα. Κάποιες φορές διανύει μικρές στιγμές ηρεμίας, κι εκεί που λες θα ησυχάσω, σκάει τη γαϊδουροφωνή λες και του κάρφωσες πιρούνι στο γόνατο! Ακόμα και μετά το παιχνίδι αν έχει κερδίσει, θα συνεχίσει στον ίδιο τόνο φωνής να χλευάζει τον αντίπαλό του και να γελάει χωρίς λόγο εξίσου δυνατά ή αν έχει χάσει θα υπενθυμίζει σε όλο το μαγαζί θέλοντας και μη τι ζάρι άπιαστο είχε ο άλλος. Δεν έχει μέτρο και πολλές φορές θέλει προσοχή όταν κάθεσαι κοντά του για τυχόν αγκωνιές ή πλατιές (της καρέκλας) που θα φας. Αν η καφετέρια δε, είναι και στέκι του, μην μπεις καν. Η άνεση που νιώθει μέσα, του δίνει το θάρρος από την άλλη άκρη της καφετέριας να φωνάξει κάθε φίλο του που μόλις μπήκε ή περνάει απ' έξω!

By Stam

ΖΑΛΑΔΑ-FM

Το ραδιόφωνο από το 1906 (για να μαθαίνουμε και κάτι), που μεταδόθηκε πρώτη φορά φωνή μέσω ραδιοκυμάτων, αποτελεί ένα μέσο διασκέδασης αλλά και συντροφιάς! Η δύναμη του, να σε κάνει να σχηματίζεις εικόνες στο μυαλό σου, βάση των όσων ακούς αλλά και η δυνατότητα να το "κουβαλάς" μαζί σου σχεδόν παντού, το κάνει ίσως ένα από τα πιο συναρπαστικά ευρήματα κάθε εποχής! Κι αν το ραδιόφωνο ως συσκευή, είναι το σώμα, η ψυχή του είναι αυτό που μεταδίδει, και εδώ θέλω να καταλήξω!

Είναι λογικό στην πάροδο των χρόνων, να αλλάζουν τα προγράμματα, οι μουσικές, οι ιδέες, και γενικά όλα όσα στήνουν μια ραδιοφωνική εκπομπή. Ο κόσμος αλλάζει έτσι και αυτό. Το θέμα είναι, που το έχει φέρει η αλλαγή του σήμερα? Το ραδιόφωνο βρίσκεται στο εξής σταυροδρόμι. Από τη μια έχει να ανταγωνιστεί πλούσια οπτικοακουστικά μέσα και ειδικά την τηλεόραση, το μέσο που κυριεύει και ακουστικά και οπτικά κάποιον και επομένως κερδίζει εθιστικά, κι από την άλλη τεχνολογίες όπως το ίντερνετ ενώ βοηθούν την εξάπλωση του ραδιοφώνου να φτάσει σε κάθε ενδιαφερόμενο και να ακούσει ότι πρόγραμμα θέλει, παράλληλα έδωσε έδαφος να γίνονται πρόχειρες δουλειές, χωρίς στόχο και αισθητική. Με όλα αυτά θέλω να καταλήξω σε κάποια είδη εκπομπών (πάντα για τα ελληνικά δεδομένα) τα οποία κατά τη γνώμη μου χαλάνε την αισθητική του ραδιοφώνου και το ρουτινιάζουν παράλληλα με κάποια γενικά ραδιοφωνικά στοιχεία άνευ εκπομπών εξίσου εκνευριστικά. Ξεκινάω:

Φραπές news fm: Οι ενημερωτικές εκπομπές κατά βάση είναι αυτό που λέει και το όνομά τους. Ενημερώνουν. Κάποιες μπορούμε να πούμε ναι, το κάνουν! Υπάρχει όμως ένα ικανό νούμερο που είναι λες και ακούς από το παράθυρο τον γείτονα. Μια ακατάπαυστη μπουρδολογία και αόριστα συμπεράσματα του καθενός. Από πότε η ενημέρωση σταμάτησε να είναι έρευνα και έγινε κουτσομπολιό του καφενείου? Κάθε νυσταγμένος δημοσιογράφος, παίρνει μια εφημερίδα ή ανοίγει το ίντερνετ και ψάχνει ένα θέμα που θα σχολιάσει (βάση έρευνας, κι αν έχει γίνει αυτή, κάποιου άλλου). Βρίσκει κι άλλον έναν συνεργάτη που λέει και κάνα νόστιμο και αρχίζουν να λένε την επικαιρότητα σε μορφή τάβλι-φραπέ στην παραλία. Καμιά φορά φτάνουν και στα εξωφρενικά επίπεδα να απαιτούν να συμφωνούμε και μαζί τους άκριτα! Για αυτό και το στυλάκι της διπλής παρουσίασης άλλωστε. Να καλύπτουν όλο το φάσμα των απόψεων μην πέσει και καμιά ντομάτα βγαίνοντας. Στα τηλέφωνα θα βγάλουν εννοείται τους πιο γραφικούς που υπάρχουν από κάθε χώρο γιατί που όρεξη για σοβαρή συζήτηση. Πλέον δεν ενημερώνεσαι από τις εκπομπές αυτές αλλά ακούς απόψεις. Και δυστυχώς κι αυτές είναι άσχημα διατυπωμένες τις περισσότερες φορές!

Φασαρία fm: Οι εκπομπές φασαρία με την πάροδο των χρόνων δυστυχώς όλο και αυξάνονται! Είναι οι εκπομπές που ένας θα μιλήσει από το κάθισμά του, ο άλλος από το χολ έξω, ο άλλος από την τουαλέτα του σταθμού και δεν θα μπορέσεις να ακούσεις ούτε μια πρόταση! 100 άτομα πάνω από ένα μικρόφωνο, θα πετάξουν συγχρόνως την ατακο-κοτσάνα τους και σε στυλάκι "λέω αστείο τώρα", θα γελάνε όλοι μαζί με το ζόρι λες και τους κάρφωσαν καρφιά στη πλάτη και θα προσπαθήσουν να βγάλουν ένα κλίμα, περνάμε καλά και χαρείτε με το ζόρι ακροατές. Ο ένας το παίζει πιο έξυπνος από τον άλλον, θα υιοθετήσει ένα τύπο αντίλογου για να βγαίνουν "χαριτωμένοι καβγάδες" στον αέρα και η ειρωνεία δίνει και παίρνει με αρχηγό πάντα τον παρουσιαστή να κράζει όποιον θέλει. Κάθε φορά δε ξέρεις αν μιλάει ο παρουσιαστής, ο ηχολήπτης ή η καθαρίστρια του σταθμού. Περιμένεις ανυπόμονα να μπει ένα τραγούδι να ηρεμήσεις λίγο. Παράλληλα, ο λόγος των άπειρων παρουσιαστών, συνοδεύεται από μια βιασύνη και προχειρότητα με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ροή σε αυτό που ακούς, εκτός από τα σημεία που μοιράζουν καμιά πρόσκληση ή λένε οτι πάνε σε διαφημίσεις. Συνήθως τέτοιες εκπομπές παίζουν το πρωί. Είπαμε να μας ξυπνάνε αλλά μην έχουμε ένα κεφάλι καζάνι! Και στο κάτω κάτω 2 ήταν οι πρωτοπόροι σε αυτό το είδος που τώρα τους αντιγράφουν όλοι και παίρνουν ασυλία για αυτό (για όποιον θυμάται τον Πέτρακα και τον Αναστάση).

Playlist-fm: Όχι δεν είναι ντε ζαβού κάποιες στιγμές που ανοίγουμε το ράδιο! Είναι οι εκπομπές που βάζουν τις ίδιες λίστες τραγουδιών μέχρι να αυτοκτονήσουν αυτές από μόνες τους. Είναι τόσο πλύση εγκεφάλου, που αν ποτέ τους έρθει μια αναλαμπή για ένα παλιό τραγούδι, βάζεις τα κλάματα και παρακαλάς να μη τελειώσει! Με τα λεφτά που δίνουν οι δισκογραφικές να παίζουν συνέχεια οι σταθμοί τα τραγούδια που θέλουν, θα αγόραζαν μόνες τους τα cd τους και θα κάναν και χρυσές πωλήσεις! Είναι στην καλύτερη κουραστικό πολλοί σταθμοί, ανάλογα με το ύφος τους, να βάζουν τα ίδια τραγούδια από το πρωί και μάλιστα τα ίδια και μεταξύ τους, λες κι ο ένας είναι θυγατρική εταιρεία του άλλου. Έτσι αν δε σταθείς τυχερός να πετύχεις κάνα φιλότιμο σταθμό που θα κάνει τη διαφορά, θα καταλήξεις να μάθεις θέλοντας και μη τους στίχους των 10 από τα 100 τραγούδια που μπορεί να κυκλοφόρησαν στον μήνα. Οι πιο φιλότιμοι, βάζουν και κάνα φουκαρά να μιλάει ενδιάμεσα, και να λουστράρει το κάθε χιλιοπαιγμένο κομμάτι να μοιάζει καινούργιο!

Κουτσομπόλα-fm: Και εκεί που έχεις χαλαρώσει ή είσαι στο δρόμο και θες να ακούσεις μια είδηση και λίγο μουσική, ξαφνικά θα μάθεις οτι ο Χ θέλει να πει στην Ψ οτι του αρέσει αλλά φοβάται μην το μάθει η Μ και το πει στη Φ...και πάει λέγοντας. Μια ολόκληρη εκπομπή αφιερωμένη σε... εφηβικά προβλήματα! Τέλειος τρόπος να τσιμπάς μηνυματάκια άρα και φράγκα! Ο παρουσιαστής θα δημιουργήσει ένα χαλαρό θεματάκι και μετά θα σου πετάξει το κλισέ "πείτε μας κι εσείς τη γνώμη σας, μας ενδιαφέρει". Ναι, ναι..τους ενδιαφέρει τόσο όσο το πόσα chopsticks χρησιμοποιεί η Κίνα τον χρόνο (45 δις είναι η απάντηση). Ξέρουν οτι σε όλους μας ζει ένας μικρός κουτσομπολάκος αλλά αυτές οι εκπομπές είναι υπερβολή! Δεν προσφέρουν τίποτα και μπορεί μια λάθος συμβουλή να προκαλέσει και πρόβλημα σε κάποιον. Η ροή τους είναι συνήθως 1)ανάγνωση αληθινών και fake (προφανώς) μηνυμάτων, 2)συμβουλή υψηλής έμπνευσης καθώς την ώρα που τη λέει ο παρουσιαστής μάλλον παίζει πασιέντζα στο pc,  3) απαραίτητο νταλκαδοτράγουδο να ταυτιστεί ο ακροατής και πάλι από την αρχή!

Εισπράκτορες-fm: Σε συνειρμό με την Κουτσομπόλα-fm, έχουμε τις εκπομπές καταθέσεων! Ότι κι αν λένε και κάνουν θα σε προτρέψουν να στείλεις μήνυμα με ένα διόλου ευκαταφρόνητο κόστος, θα ανακοινώνουν κάθε τρεις και λίγο ένα διαγωνισμό να κερδίσεις από ταξίδι στην Ψυτάλλεια μέχρι σφουγγαρίστρα με ανταλλακτικό κοντάρι στον οποίο πάλι θα συμμετάσχεις πληρώνοντας, θα κάνουν συνεχώς τοποθέτηση προϊόντων και με χαριτωμένο τρόπο του στυλ "και το αμάξι δε θα είχε χτυπήσει κι ούτε θα είχαμε θύματα στην προηγούμενη είδηση αν χρησιμοποιούσε καθαριστικό τζαμιών jamex", καθώς έτσι οι διαφημιστές τα ακουμπάνε καλύτερα και τέλος κατά πάσα πιθανότητα θα σου προτείνουν μια εκδήλωση ή ένα μαγαζί για να βγεις, που θα είναι δικό τους ή κάποιου χορηγού αλλά θα στο δώσουν σε μορφή οτι είναι η καλύτερη επιλογή που μπορείς να κάνεις! Αυτό γιατί μόλις τελειώσει ή εκπομπή το εισόδημα πρέπει να συνεχιστεί!

Μοντερνιά-fm: Είτε ανέβεις σε μαχητικό αεροπλάνο χωρίς κράνος είτε ακούσεις αυτή την εκπομπή θα έχεις την ίδια ακριβώς ζαλάδα!  Κάθε παρουσιαστής τέτοιας εκπομπής μιλάει ακατάπαυστα γρήγορα και αλλάζει θέμα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το αποτέλεσμα είναι να ακούς κάτι τέτοιο: Πολύκαλησπέρααγαπητοί φίλοιεδώστονσταθμόμετημεγαλύτερηπαρέα καιμόνοεπιτυχίεςθαμάθουμεγιανέες δισκογραφηκέςδουλειέςαλλάκαιτοποιοίδιάσημοι φάγανχάμπουργκερχθέςτοβράδυστηγέφυρα τουΜπρούκλυνμείνετεσυντονισμένοι". Γρήγορες κοφτές ατάκες, άνετο και καλά στυλάκι και στημένο γέλιο δίνουν το χρώμα αυτών των εκπομπών. Στο τέλος συνειδητοποιείς οτι δε θυμάσαι τίποτα από όσα άκουσες σε μια 2ωρη εκπομπή και πιο πολύ σε κούρασε παρά σε ψυχαγώγησε!

Φορτηγατζής-fm: Αν και συνήθως αυτό δεν αποτελεί ένα είδος εκπομπής αποκλειστικά, εν τούτοις είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται όλο και συχνότερα και δυστυχώς όλο και πιο ανενδοίαστα. Έχει γίνει μόδα πλέον να βγαίνουν όλα τα "αλάνια" ραδιοφωνικοί παραγωγοί και να βωμολοχούν κάθε τρεις και λίγο λες και είναι στο γήπεδο. Το ένα βρισίδι ακολουθεί το άλλο, και μάλιστα πολλές φορές εις βάρος και συγκεκριμένων προσώπων. Το πρόβλημα είναι οτι αυτό δε προκύπτει αυθόρμητα πάνω στον εκνευρισμό του εκάστοτε παραγωγού, αλλά γίνεται επιτηδευμένα νομίζοντας πως έτσι γίνονται πιο αρεστοί ή απλά γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο να υποστηρίξουν μια θέση ή να καλύψουν μια είδηση.. Θυμίζει τελείως συμπεριφορά λυκειόπαιδου που τον ενθαρρύνουν οι άλλοι να πετάει εξυπνάδες εις βάρος κάποιου άλλου. Δηλαδή στις διαφημίσεις τι κάνουν? Φτιάχνουν σφεντόνα με λαστιχάκι και πετάνε χαρτάκια στον ηχολήπτη?

Κενό αέρος-fm: Τα κενά αέρος αν συναντώνται νύχτα δικαιολογούνται και λόγο ώρας και λόγο χαμηλού αριθμού ακροατών. Τα κενά αέρος είναι οι εκπομπές που ο παρουσιαστής είναι σαν να έχει φάει ένα κιλό αρνί και δε μπορεί να μιλήσει από τη βαρυστομαχιά. Λέει μια ατάκα το 10λεπτο, η φωνή έχει σκαμπανεβάσματα σαν να παραμιλάει στον ύπνο του και ακούγονται ήχοι κινητών, καρέκλες, πόρτες κι ότι άλλο βγάζει θόρυβο στο στούντιο. Η αίσθηση που περνάει είναι οτι η εκπομπή μεταδίδεται από τον φωταγωγό ή από δωμάτιο αναμονής ιατρείου. Αυτό το μοτίβο χρησιμοποιείται και σε αθλητικές εκπομπές καθώς προσπαθούν να προσημειώσουν το φιλαθλο-καναπέ μετά από ένα                                                           έντονο ματς.

Η αλήθεια είναι δεν έζησα την παλιά εποχή του ραδιοφώνου, που οι παλιότεροι περιγράφουν, ως ένα ευγενές, ήσυχο και πάνω απ'όλα παρεΐστικο μέσο. Για να είμαι ειλικρινής όμως κι αυτό μου ακούγεται πολύ γλυκανάλατο. Αν έπρεπε να διαλέξω νομίζω πως θα μ'άρεσε η μοντέρνα εξέλιξη του αλλά διατηρώντας τα ευγενή στοιχεία της παλιάς εποχής. Στοιχεία που σέβονται τον ακροατή ουσιαστικά κι όχι πλασματικά και που υπήρχε η διάθεση να ψυχαγωγηθεί ο κόσμος κι όχι να γίνει το ράδιο ένα εισπρακτικό μέσο και τρόπος αυτοπροβολής προσώπων!

Υ.Γ. Τηλεόραση! Έρχεται κι η σειρά σου!

By Stam

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ "ΕΘΙΜΑ"!

Το Πάσχα, αποτελεί μια εορταστική περίοδο πολλών εθίμων και παραδόσεων! Οι περισσότερες είναι γνωστές σε όλους, όπως για παράδειγμα το σούβλισμα του αρνιού ή οι λαμπάδες στην Ανάσταση. Κατά βάθος όμως είμαστε πολλοί άδικοι, καθώς περνάνε απαρατήρητα και πολλά άλλα έθιμα τη περίοδο αυτή, τα οποία κάθε χρόνο σιωπηλά στέκονται και περιμένουν την προσοχή μας! Ας καταγραφούν κι αυτά λοιπόν κι ας γίνουν μέρος της ιστορίας!

Τα κατακόκκινα αυγά: Όχι φυσικά, δεν αναφέρομαι στο καθαυτό βάψιμο των αυγών απ' έξω, αλλά στο βάψιμο των αυγών που φτάνει μέχρι τον κρόκο. Είναι παράδοση η μπογιά να διεισδύει σε όλο το αυγό μέσα καθώς και στα δάκτυλα. Το ασπράδι είναι λες και το δάγκωσες με κραγιόν και τα χέρια λες και έπαιζες με μαρκαδόρους!

Τα συγκρουόμενα: Το έθιμο αυτό είναι σταθερό και αμετάβλητο στις εκκλησίες και στην ακολουθία του επιταφίου. Πάντα θα είναι κάποιος που θα θέλει ένθερμα να δείξει οτι είναι ο πιο πιστός από όλους και για αυτό θα παραμερίσει τους λιγότερο πιστούς για να βγει μπροστά. Έτσι πόδια πατιούνται, κεριά καίνε τον μπροστά ή στάζουν σε ρούχα. Το έθιμο κορυφώνεται όταν αυτός ο κάποιος, κάνει την φαντασμαγορική προσπέραση αγκαζέ με μια κομπανία, καθώς είναι μαζί δε μπορεί να τους αφήσει. Εκεί εκπαιδεύεις την υπομονή σου!

Τα δειλά κλαρίνα: Μόλις πάει Μεγάλο Σάββατο, 11-12 η ώρα ξεκινάνε τα δειλά κλαρίνα. Ο ελληνάρας, που στερήθηκε 5 ολόκληρες μέρες τα γλέντια και τις μουσικές δε κρατιέται και ψευτοβάζει λίγο κλαρινάκι να ξεχαρμανιάσει. Με ρέγουλα όμως να μην τον παρεξηγήσουν αλλά και για να έχει να προσμένει και την Κυριακή με το κρέας κάτι. Παράλληλα ακούς και κάτι "ώπα" ή "άλααα" διακριτικά μέσα από το σπίτι! Ίσως στο μέλλον να βάζει και μια μικρή κρυφοσούβλα.

Το ύπουλο λιωμένο κερί: Δε θέλει ανάλυση. Συμβαίνει σε όλους τουλάχιστον μια φορά. Έχεις γυρίσει από επιτάφιο ή την Ανάσταση, και ενώ έχεις κάνει όλες τις απαραίτητες μανούβρες να μη σου πέσει λιωμένο κερί πάνω σου, έχεις χρησιμοποιήσει καπελάκια, αλουμινόχαρτα και γυαλόχαρτα τελικά δε το γλίτωσες. Το πιο σύνηθες σημείο να πέφτει το λιωμένο κερί, όπως απαιτεί το έθιμο, είναι στη μύτη του ενός παπουτσιού σου, το οποίο διαπιστώνεις μετά στο φως κι αρχίζεις να σκέφτεσαι το πως καθαρίζει.

Ο λήθαργος: Ο λήθαργος είναι κάθε Κυριακή του Πάσχα, μετά το φαΐ. Είναι η στιγμή που έψησες και έφαγες τα 10 κιλά κρέας που πήρες, λες κι έτρωγες ακρίδες για 2 χρόνια. Αφού ολοκληρώσεις λοιπόν το γεύμα σου, ξεκινάει ο λήθαργος. Είναι αυτά τα 20 λεπτά, και παραπάνω, που δε μπορείς να κουνηθείς, η καρέκλα γίνεται ο καλύτερος σύντροφός σου και κάθε δραστηριότητα φαντάζει αδύνατη, ακόμα και το να δώσεις μια πετσέτα σε κάποιον. Νιώθεις οτι θα σκάσεις, σκέφτεσαι αναμνήσεις από τη ζωή σου και κάπου ψελλίζεις και το γνωστό, από αύριο δίαιτα. 

Το χάσιμο: Το χάσιμο είναι καθαρό έθιμο του επιταφίου. Αν δε μένεις σε χωριό με 10 κατοίκους και έχεις πάει με πολλά άτομα στην ακολουθία, αποκλείεται να ξεκινήσετε όλοι μαζί και να καταλήξετε όλοι μαζί. Το έθιμο απαιτεί να χαθείτε, είτε γιατί κάπου στένεψε ο δρόμος, είτε κάτι απέσπασε την προσοχή είτε απλά σταμάτησες να ανάψεις το κερί σου. Εκεί μετά ξεκινάει ο πανικός εντοπισμού όπου το κεφάλι εξέχει από τον κόσμο σαν περισκόπιο υποβρυχίου και το βήμα σου έχει ταχύτητα καταδίωξης προκειμένου να βρεθείς κοντά σε όποιον μοιάζει είναι μέλος της ομάδας σου.

Ο Ξανθόπουλος: Εννοείται η τηλεόραση θα παίζει Ξανθόπουλο. Οι ταινίες περιβάλλονται από συγκίνηση και προωθούν διδάγματα. Πως μπορεί να λείψει από το ευρύτερο πνεύμα. Έτσι μπορεί να πεις πως το οτι δεν τρως γαλακτοκομικά και κρέας, δεν είναι τίποτα μπροστά στον ναυτικό-μαραγκό-και γενικά ταλαιπωρημένο εργάτη που του φέρονται όλοι σκάρτα!

Η ξινίλα: Τέλος το πιο στάνταρ και παράλληλα αρνητικό έθιμο, είναι η ξινίλα. Αυτή τιμάται την τελευταία μέρα των διακοπών του Πάσχα και κυρίως τις απογευματινές ώρες. Σκέφτεσαι τι καλά που ξεκουράστηκες και πόσα πράματα έκανες και τώρα πάλι πίσω σε όλα. Οι κινήσεις γίνονται αργές και βαριές, κοιτάς τα αμέτρητα πράγματα που έχεις να φορτώσεις καθώς έκανες ολόκληρη μετακόμιση εκεί που πήγες και σκέφτεσαι διακαώς ποια είναι η επόμενη περίοδος χαλάρωσης. Και όλα αυτά με φάτσα σαν να δάγκωσες λεμόνι. Αλλά ξέρεις το καλοκαίρι έρχεται και σου περνάνε όλα!!

Αυτά ήταν τα παράλληλα έθιμα λοιπόν, που θέλοντας και μη τα τιμάμε γιατί είναι οι πινελιές της περιόδου. Χρόνια πολλά σε όλους!

By Stam
Περισσότερο Πάσχα, εδώ: http://ellinara-zontas.blogspot.gr/2012/04/blog-post.html

ΑΠΟΚΡΙΕΣ! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ...ΧΑΛΙΑΒΑΛΙ!

Αποκριές, εδώ και κάποιες μέρες και φυσικά όπως κάθε χρόνο γίνονται σχεδόν παντού πάρτυ μασκέ! Ακόμα και τα χασάπικα και τα φαρμακεία μπορεί να ανακοινώσουν μια αποκριάτικη εκδήλωση που δεν πρέπει να λείψει κανείς. Ξέφρενοι ρυθμοί, 70'ς μουσική παντού και πολλές σφυρίχτρες να σου σπάνε το τύμπανο, σηματοδοτούν μια τέτοια φιέστα! Κάνοντας μια ανασκόπηση των τελευταίων χρόνων γύρω από τα πάρτυ μασκέ αποφάσισα να αναφερθώ σε ορισμένα ντυσίματα και στολές που χρίζουν αναθεώρησης!

Ο φαντάρος: Ξεκινάω με την πιο για σφαλιάρες κατηγορία! Το να βάζει κάποιος τη στολή που είχε σαν φαντάρος αυτός ή ο ξάδελφος του, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟΛΗ! Όχι δεν είναι καρναβαλικό ντύσιμο! Με την ίδια λογική ας βάλει τις πάνες που φύλαγε για ενθύμιο η μητέρα του και να έρθει ντυμένος βρέφος! Όλα τα βελάκια πάνω από το κεφάλι του γράφουν έλλειψη φαντασίας και προχειριά! Εδώ έκανε αμάν να τελειώσει η θητεία και τώρα το αναβιώνει? Πόρτα σε όποιον πάει να μπει έτσι! Κι είναι κι άλλες κατηγορίες (ναι κι εσύ με τη στολή μπαλαρίνας που γελάς) αλλά δε θα επεκταθώ!

Οι κοιλιακοί: Μη γνωρίζοντας πως αλλιώς να τους περιγράψω, αναφέρομαι σε αυτό το πλαστικο-μαξιλαρό πράγμα που σε δείχνει γυμνασμένο αν θες να ντυθείς πχ. Batman η Superman. Τώρα έχει γίνει μόδα και το βάζουν παντου! Γραμμωμένοι ελέφαντες και υδραυλικοί ξεχύνονται στα πάρτυ. Παντού τετράγωνες στολές και πολλές φορές χωρίς νόημα! Και παράλληλα χάνεται και η πλάκα. Αφού έτσι κι αλλιώς η πιστότητα ενός κοστουμιού δε πιάνεται, τουλάχιστον ας επιστρέψουμε στον παραδοσιακό spider-man που έχει ένα κοιλιακό και γίνονται 3 όταν κάθεται.

Οι βαμμένοι: Δε λέω, θέλει μεράκι να βάψεις το πρόσωπο σου ή και σχεδόν όλο το σώμα και πολλές φορές δημιουργούνται ευφάνταστες ιδέες. Το πρόβλημα είναι οτι όλα γύρω θυμίζουν σκηνή εγκλήματος που αντί για αίμα έχει μπογιά! Ντύθηκε κάποιος στρουμφάκι και ο καναπές, τα πόμολα και τα μισά τυροπητάκια είναι μπλε! Κινητή καταστροφή! Και μετά από λίγο αρχίζει και ξεβάφει από τον ιδρώτα κι είναι σαν να του άνοιξε στυλό στη μούρη το χρώμα! Πρέπει να βγει ένα βερνίκι μικρής διάρκειας να σωθεί η κατάσταση!

O αχταρμάς: Εδώ δεν έχω να πω πολλά. Πολύ απλά είναι αυτός που έχει 10 ιδέες στο μυαλό του και δε ξέρει τι να πρωτοδιαλέξει. Και που καταλήγει όλο αυτό? Στο να ντυθεί 100 διαφορετικά πράγματα, τελείως ασύνδετα μεταξύ τους και που προσπαθεί να τα παρουσιάσει κι ως ευφάνταστα! Πιο πολύ με καλόγερο που κρεμάς πράγματα μοιάζει και ενδεχομένως να είναι χρήσιμος έτσι.

Ημιτελής καουμπόιδες: Αναφέρομαι στους εξυπνάκηδες που επειδή έχουν ένα καρώ πουκάμισο, παίρνουν ένα καπέλο, άντε και ένα μαντήλι και ντύνονται καουμπόιδες! Όχι! Επίσης είναι προχειράτζα και σοαβαροντροπή! Αν θες να ντυθείς αυτό, οργανώσου πλήρως! Θα πάρεις και γιλέκο, και αστέρι του σερίφη και πλαστικά πιστόλια! Αλλιώς με το άλλο θα σου δώσω μια τσουγκράνα να μου ξεχορταριάσεις τον κήπο και να ταΐσεις τα πρόβατα! Ημιτέλειες παρατηρούνται και σε άλλα concept (όπως βαμπίρ με δερμάτινο μπουφάν άλλα φοράει το μασελάκι και καλά). Αυτό όμως είναι το συνηθέστερο.

Η "σέξυ": Ας το παραδεχτούμε! Το να ντυθεί μια κοπέλα για τις απόκριες είναι κατά πολύ πιο εύκολο! Όλες οι στολές είναι βαφτισμένες με το τίτλο "σέξυ" (αν όχι γιαγιά...ή και σεξυ γιαγιά). Αυτό πάλι είναι ο παραλογισμός (υπέρ μας βέβαια) των κουστουμιών! Γιατί σέξυ καλόγρια κι όχι καλόγρια, ή σέξυ νοσοκόμα κι όχι νοσοκόμα!? Όπως και να έχει το κολλάνε παντού! Έτσι βλέπεις κάποια να έχει ντυθεί σέξυ σερβιτόρα απλά με μια ποδιά και μια μίνι φούστα, σέξυ δεινόσαυρος, σέξυ πόμολο ή σέξυ σέξυ. Σκίζουν λίγο τη στολή πιο ψηλά από το γόνατο, ανοίγουν και πιο πάνω να παίρνουν αέρα και έτοιμο να μπερδευτείς σε τι μαγαζί έχεις μπει!

Τα "αλάνια": Τα "αλάνια" είναι φυσικά αυτοί που είναι πολύ τα σπάω και μετράω για να ντυθώ μασκαράς. Θα προτιμήσουν να κάνουν αυτό που κάνουν και τις υπόλοιπες 342 μέρες τον χρόνο! Να ντυθούν κανονικά. Τι πας ρε φίλε σε μασκέ πάρτυ αφού δεν θες να ντυθείς! Το λέει και το όνομα: ΜΑΣΚΕ! Η λέξη βγαίνει από τη μάσκα. Αν πιστεύεις οτι η μούρη σου κάνει για πατρόν μουτσούνας καλώς. Αν όχι, τότε χωρίς να το καταλάβεις ήρθες ντυμένος ξενέρωτος ή ξέμπαρκος. Και δε στοίχισε και τίποτα. Σαν την καλαμιά μες τον κάμπο, στέκεται το αλάνι στο μαγαζί και πουλάει μούρη, τη στιγμή που όλοι γύρω διασκεδάζουν ο ένας με τη φαντασία του άλλου και ανοίγουν συζητήσεις με θέμα το τι ντύθηκε ο καθένας!

Ο "και καλά": Σε μια πιο ενδιάμεση κατηγορία είναι "ο και καλά"! Ποιος είναι αυτός? Αυτός που δεν το ψήνει και πολύ να ντυθεί αλλά μη φανεί και ξενέρωτος. Ο "και καλά" θα έρθει με μια περούκα, ένα γυαλί, κάνα αξεσουάρ στο κεφάλι, καμιά γραβάτα με λογότυπο τύπου "i am hot" ή "Like my style" και άλλα τέτοια. Είναι σαφώς καλύτερη η κατάσταση από τη πάνω κατηγορία καθώς σε ένα βαθμό έχει μπει στο κλίμα. Παρόλα αυτά όσο ευφάνταστο και να είναι δε παύει να είναι απλό! Συνήθως είναι ετοιμασία του ποδιού, όπου και στο πιο τελευταίο super market να μπεις, μια σαχλαμάρα θα την έχει να αγοράσεις. Βρίσκεις κι ένα όνομα, που θα πρέπει να το λες 30 φορές για να το περάσεις οτι κάτι ντύθηκες, και έτοιμος!

Εννοείται οτι συχνά υποπέφτω σε κάποιες από τις παραπάνω κατηγορίες αλλά αυτό δεν αλλάζει οτι μπαίνουν στο black list! Καλή διασκέδαση λοιπόν και καλές μεταμορφώσεις! Μια φορά το κάνετε, διασκεδάστε το!

By Stam