ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΕΓΧΟΥ Ή ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ?!

Η ανάγκη επικοινωνίας στις μέρες μας, είναι επιτακτικότερη από ποτέ! Το θέμα όμως είναι, ότι κι εμείς, δε θέλουμε να βάλουμε πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη για να το επιτύχουμε αυτό! Φυσικά δεν αναφέρομαι στις συσκευές κινητών, όπου επενδύεις μια φόρα κι αυτό είναι όλο, αλλά στις εταιρίες παροχής υπηρεσιών επικοινωνίας! Ναι, ναι οι γνωστές, αγαπητές εταιρίες! Στο κείμενο αυτό, προκειμένου να μείνουμε στην ουσία και να μη φανατιστούμε όπως με τις ομάδες, θα πούμε ότι έχουμε την πράσινη, την κόκκινη και την μπλε εταιρία, νομίζω η αντιστοίχηση είναι προφανής!

Οι 3 αυτές χρωματιστές εταιρίες λοιπόν ελέγχουν το συνολικό σχεδόν μέρος της αγοράς (άσχετα από τις θυγατρικές τους). Η παραπάνω σειρά των χρωμάτων ξεκινάει από τη μεγαλύτερη προς τη μικρότερη! Αυτό σημαίνει ότι η πράσινη είναι ηγέτης, φτάνοντας σχεδόν το 50%!  Και εδώ τίθεται το ερώτημα που με απασχολεί! Ως συνδρομητής της πράσινης εταιρίας, ένα χρόνο τώρα και κάτι περιμένω να βγάλει μια οικονομική προσφορά που να μου παρέχει δυνατότητα ομιλίας και με άλλους πράσινους και να μένει κι ένα ποσό να μιλάω και με κάνα άλλο χρώμα. Επίσης μέχρι πρόσφατα, δε καταλάβαινα τον λόγο που η πράσινη εταιρία έβγαζε προσφορά μετά από όλες τις άλλες και με μεγάλη διαφορά χρόνου! Η απάντηση όμως ήρθε και προσωπικά...δε με έπεισε!

Επιτροπή Ανταγωνισμού! Μάλιστα φίλοι μου! Η επιτροπή ανταγωνισμού είναι κάτι σαν το ΕΣΡ. Ξεφεύγεις από τα όρια του ανταγωνισμού και λειτουργείς μονοπωλιακά, φάε πρόστιμο! Και καλά κάνει! Πιο συγκεκριμένα, αν μια εταιρία που κατέχει μεγάλο ποσοστό στην αγορά, ακολουθεί πολιτική που δεν επιτρέπει σε μικρότερες εταιρίες να διεκδικήσουν μέρος της πίτας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ανταγωνισμός στην αγορά και η πρώτη να φλερτάρει με μια κατάσταση μονοπωλίου! Αυτό συμβαίνει κυρίως σε περιπτώσεις εταιριών που ξεκίνησαν μονοπωλιακά, και αργότερα ανοίχτηκε ο χώρος δραστηριοποίησης τους, ή σε κρατικές εταιρίες όπου το κτίσιμο εγκαταστάσεων έγινε με κονδύλια δημοσίου κι αργότερα πήραν ιδιωτικό χαρακτήρα! Ο έλεγχος αυτός είναι λογικός! Μέσα από τον ανταγωνισμό (τον καθαρό πάντα) επιτυγχάνεται το καλύτερο αποτέλεσμα για τον καταναλωτή ενώ παράλληλα δημιουργούνται θέσεις εργασίας και γίνονται περισσότερες επενδύσεις σε έρευνες για τη βελτίωση της ποιότητας του προϊόντος!

Έτσι λοιπόν, η πράσινη εταιρία, ενώ θα μπορούσε να βγάλει μια προσφορά και να τις σβήσει όλες από την αγορά, αφού κατέχει ήδη τη μερίδα του λέοντος και θα προσέλκυε ακόμα περισσότερους, δε μπορεί να το κάνει λόγο της επιτροπής. Μάλιστα τα πρόστιμα που μπορεί να δεχθεί, ξεπερνούν το όφελος του να προσελκύσει νέους συνδρομητές που θα τον φτάνανε ακόμα και σε ένα ποσοστό πχ 55% της αγοράς. Το θέμα όμως είναι τι ελευθερίες παρέχει ο έλεγχος αυτός στην πράσινη εταιρία. Αν δηλαδή κι εκείνη δε μπορεί να ικανοποιήσει τους πελάτες της, τότε ένα μεγάλο μέρος θα φύγει από αυτή και θα διοχετευτεί στις άλλες. Κι αν αργότερα δημιουργεί ποσοστό σχεδόν μονοπωλιακό, ας πούμε στη κόκκινη, θα έχουμε τα ίδια? Γιατί είναι και γνωστό ότι δεν είμαστε και πολύ ευέλικτοι σε αυτό το θέμα!

Μήπως όμως δεν είναι θέμα μόνο του ελέγχου? Αν το καλοσκεφτούμε ο μόνος τρόπος να έχεις μια άνεση με το κινητό είναι τα συμβόλαια. Παράλληλα όμως είναι και η πιο σίγουρη πηγή εσόδων των εταιριών! Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, τα λεφτά καταθέτονται, κι αν έχεις περάσει και τα όρια που σου προσφέρουν, βγάζουν τη σαμπάνια και γλεντάνε με τα επιπλέον ποσά που πληρώνεις! Επομένως νιώθεις σαν να σου λέει η πράσινη εταιρία "Α, φίλε, δε μπορώ να κάνω κάτι γιατί ελέγχομαι. Αν θες όμως σου έχω ένα προγραμματάκι που θα κάνεις τη δουλειά σου άνετα!" Ενδεχομένως λοιπόν, ακόμα και στα πλαίσια του ελέγχου, οι μεγάλες εταιρίες να μπορούν να είναι αποδοτικές αλλά να μη θέλουν, για μακροχρόνιους δικούς τους σκοπούς.

Και έτσι σκάει η παράνοια! Από τη μια να χαρείς που ένας δημόσιος φορέας κάνει σωστά τη δουλειά του κι αποτρέπει τυχόν αυθαιρεσίες και άλλα προβλήματα από την άλλη να τσαντιστείς που εξαιτίας του, ψάχνεσαι με εταιρίες ώσπου να κατασταλάξεις και στο τέλος να νομίζεις ότι είναι πάτημα αυτό ώστε να οδηγηθείς σε νέες συνήθειες! Χαμός!

By Stam