ΔΩΡΑ: Η... ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕΤΡΑΕΙ!!

Το να παίρνεις ένα δώρο, κακά τα ψέματα, είναι μια πάρα πολύ ευχάριστη στιγμή (δε μιλάω για μισθούς, αυτή η στιγμή δεν υπάρχει καν)! Η πράξη αυτή μάλιστα αποκτά και άλλη αξία ως προς τα επιμέρους στοιχεία της, δηλαδή το ποιος σου κάνει το δώρο, για πιο λόγο, πότε στο δίνει και λοιπά. Ένα δώρο το εκτιμάς ότι και να'ναι, από τη στιγμή που κάποιος μπήκε στον κόπο να σου φέρει κάτι. Για αυτό μάλιστα έχει επικρατήσει και η φράση υψηλής ανωτερότητας "η χειρονομία μετράει". Αλλά μεταξύ μας, ας μη γελιόμαστε! Κάποιες αντιδράσεις όσο και να θέλεις να τις κρύψεις, δε μπορείς! Όσο ανώτερος και να θέλεις να το παίξεις, κάποια στιγμή σπάς! Σε αυτό συντελούν πολλά. Το είδος δώρου, η δική σου αντίληψη για τα δώρα και φυσικά η αντίληψη αυτού που σου κάνει το δώρο. Έτσι λοιπόν σας παρουσιάζω είδη δώρων ως προς την αντίδραση που προκαλούν!

Το αναγνωρίσιμο: Το αναγνωρίσιμο είναι το δώρο που καταλαβαίνεις από 100 χιλιόμετρα μακρυά τι περιέχει! Συνήθως στη κατηγορία αυτή ανήκουν τα ποτά (ειδικά τα κρασιά), τα στυλό και τα βιβλία! Μόλις επέλθει δε και η αίσθηση της αφής, εκεί έρχεται και η επαλήθευση για τη μαντεψιά σου! Οπότε βλέποντας ένα τέτοιο δώρο, εσύ πρέπει να πάρεις φάτσα " αα, ευχαριστώ..." δείχνοντας ότι εκτιμάς την πράξη και μετράς τα δευτερόλεπτα που θες να πας να αφήσεις κάπου την τσάντα γιατί πιάνει χώρο στο χέρι σου και γιατί δεν αποτελεί πλέον έκπληξη. Σημαντικό κομμάτι σε ένα δώρο, είναι η αγωνία που έχεις όσο το ανοίγεις για το τι περιέχει! Οπότε στη κατηγορία αυτή η μισή μαγεία έχει χαθεί!

Το αλλαγόδωρο: Η κατηγορία αυτή προκύπτει ως προς τη στάση αυτουνού που το δέχεται. Το αλλαγόδωρο, έχει προδεδικασμένη μοίρα. Με το που το πάρει στα χέρια του ο τελικός παραλήπτης πρώτη του προτεραιότητα είναι να εντοπίσει αν έχει κάρτα αλλαγής! Όσο ψάχνει για αυτή μουρμουρίζει παράλληλα με σκυφτό κεφάλι ευχαριστίες 'μμφχαριστώ...μφφδεν έπρεπε....μφφνα'σαι καλά" και μόλις την εντοπίσει ευχαριστεί κανονικά μετά με μια λάμψη στο πρόσωπο!  Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι δυο. Ο ένας είναι να είδε από την τσάντα το μαγαζί που είναι αγορασμένο το δώρο, και στο μυαλό του έχει ότι δύσκολα θα του άρεσε κάτι από εκεί οπότε σίγουρα θα θέλει αλλαγή, και ο άλλος λόγος είναι να μην εμπιστεύεται το γούστο εκείνου που του κάνει το δώρο και να ξέρει πως ότι κι αν του φέρει θα το αλλάξει! Υπάρχουν φορές βέβαια που το αλλαγόδωρο τελικά δεν αλλάζεται, αλλά έστω και μια φορά στην ιστορία του θα κινδύνεψε να αντικατασταθεί.

Το ξαναδώρο: Το ξαναδώρο είναι μια από τις πιο αποτυχημένες στιγμές στην ιστορία των δώρων. Το ξαναδώρο είναι αυτό που του το είχαν κάνει δώρο σε αυτόν που στο φέρνει! Συνήθως το καταλαβαίνεις από τα σημάδια χρήσης που έχει δεχτεί, καθώς πρώτα το δοκίμασε και μετά είπε να μη το κρατήσει. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι να περιέχεται σε κουτάκι χάρτινο και να έχει γεμίσει με αυτές τις άσπρες ραγάδες από τα πολλά ανοίγματα. Πολλές φορές ο δότης του αυτοσχεδιάζει κι όλας με δικά του περιτυλίγματα, ψαγμένες τσάντες (που αν πας εκεί δε το βρίσκεις) και άλλα τέτοια για στάχτη στα μάτια. Τα μόνα ξαναδώρα ίσως που μπορεί να σε ξεγελάσουν είναι τα ποτά. Το χειρότερο είναι το ξαναδώρο να είναι κάποιο αντικείμενο που έχεις δει στο σπίτι εκείνου που στο δίνει, με τα ίδια χαρακτηριστικά σημάδια και που όταν ξαναπάς δε το βλέπεις πια εκεί...  Σε μια τέτοια περίπτωση το πρόσωπό σου χωρίζεται σε δυο κομμάτια. Το ένα λέει ελαφρώς αηδιασμένα "να' σαι καλά, να' σαι καλά..." και το άλλο αποκτά μορφασμό "ε... μας κοροϊδεύεις".

Το και καλά μ' αρέσει: Εδώ τώρα... παίρνεις όσκαρ! Είναι η στιγμή που αυτός που σου έκανε το δώρο, είναι μπροστά σου όταν το ανοίγεις... Αν σου αρέσει όλα μέλι γάλα! Δεν τρέχει τίποτα. Αν δε σου αρέσει όμως... Τα στάδια ψευτοχαράς είναι πολλά. Αρχικά μπορεί να ξεκινήσει με την πρώτη οπτική επαφή με το δώρο. Εκεί αν καταλάβεις τι είναι και δε σου αρέσει, πρέπει να προλάβεις να σκεφτείς αντίδραση στο χρόνο που έχεις να βάλεις τα χέρια μέσα στην τσάντα, να το βγάλεις έξω και να το φέρεις μπροστά από το πρόσωπό σου. Τότε ξεκινάς να ψελλίζεις "αχ ωραίο..." με χαμόγελο σαν να έχεις τεντώσει τα μαγουλά σου με σελοτέιπ, και κοιτάς κάθε πλευρά του δώρου τουλάχιστον 10 φορές τη καθεμιά, δείχνοντας ότι το επεξεργάζεσαι γιατί σου αρέσει, ενώ από μέσα σου μετράς πότε θα ανοίξεις το επόμενο. Αν είναι δε μπλούζα, θα αναλύσεις και τις κλωστές τις προκειμένου να νομίζει ο άλλος ότι σου αρέσει (και την άλλη μέρα να το αλλάξεις). Αν τώρα διαπιστώσεις ότι δε σου αρέσει αφού το βγάλεις από την τσάντα, εκεί τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς δεν έχεις χρόνο ψεύτικης αντίδρασης. Οπότε εκεί γελάς κατευθείαν και ξεκινάς ένα σωρό ανούσιες ερωτήσεις και καλά ενδιαφέροντος " έλα ρε, τι είναι... (πουκάμισο βγάζει μάτι)" ή " είναι αυτό που νομίζω? (όχι γιατί δε νόμιζες τίποτα)"  ή και φράσεις του στυλ "έλα ρε φίλε", "καλά είσαι φοβερός, κοίτα τι πήρε", "το είχα δει και σκεφτόμουν να το πάρω" και άλλα πολλά. Για αυτό να είστε προετοιμασμένοι!

Το την πάτησες: Το την πάτησες είναι δυστυχώς μια πιθανή ατυχία που μπορεί να συμβεί σε μια ανταλλαγή δώρων  Αυτό συμβαίνει γιατί ο παραλήπτης είναι πολύ πιθανόν να έχει ήδη το δώρο αυτό. Αυτό μπορεί να μην είναι κακό απαραίτητα, αλλά σε γενικές γραμμές ένα δεύτερο ίδιο αντικείμενο μάλλον δε του χρειάζεται. Και εκεί σκάει διχασμός στον παραλήπτη. Οι επιλογές του δυο. Να καταφύγει σε ανάλογη αντίδραση του "και καλά μ' αρέσει" για να μην δυσαρεστήσει τον άλλον κι αν μπορέσει να το αλλάξει, ή να του πει κατάμουτρα "Α!... το'χωψωνισμένος, και επειδή γνωρίζει τα πάντα στην αγορά, βλέποντας το δώρο ξέρει την αξία του και παίρνει ύφος να φωνάξει τον μπάτλερ να το παραλάβει να μη λερωθεί από τα χερούλια της τσάντας. Αλλά όπως λένε, τους φίλους τους διαλέγουμε!

Το παραπλανητικό: Το παραπλανητικό φέρει τις πιο αστείες αντιδράσεις! Ο παραλήπτης μπορεί να μπερδευτεί με πολλούς τρόπους! Αρχικά με το μέγεθος. Μια μεγάλη τσάντα δηλαδή να κρύβει ένα μικρό κουτάκι. Ακόμα κι αν στο κουτάκι αυτό έχει κάτι πολύ καλό και που να του αρέσει, όπως και να έχει εκείνος έχει πάρει διάθεση μεγάλου δώρου! Και από εκεί που ξερογλείφεται με γουρλωμένα μάτια ότι θα βγάλει δώρο μεγέθους καρπουζιού, ξαφνικά επέρχεται συνοφρύωση και καχυποψία, καθώς το δώρο του χωράει τελικά στο ένα χέρι του! Ανάλογο φαινόμενο μπορεί να προκύψει κι από την τσάντα! Για κάποιο λόγο η αρχική τσάντα του δώρου μπορεί να μην ήταν καλή και οπότε ο δότης έβαλε μια από άλλο μαγαζί! Τι γίνεται όμως αν η τσάντα αυτή είναι από αγαπημένο μαγαζί του παραλήπτη. Τα γεμάτα λάμψη μάτια του έρχεται να σβήσει το πραγματικό περιτύλιγμα του δώρου! Ατυχής παραπλάνηση είναι και ο αριθμός πραγμάτων μέσα στην τσάντα! Και ενώ ο παραλήπτης μπορεί να δει μέσα 3 κουτιά, στο τέλος θα διαπιστώσει ότι και τα 3 συναρμολογούν το ίδιο δώρο... άρα ένα δώρο στο τέλος! Όλα τα παραπάνω φυσικά είναι αθώες παραπλανήσεις εφόσον στο τέλος αρέσει το δώρο σε εκείνον που το παίρνει, γιατί σε αντίθετη περίπτωση το βασανιστήριο είναι διπλό!

Το άντε να τελειώνουμε: Κλείνουμε την ενότητα με το δώρο άντε να τελειώνουμε. Το άντε να τελειώνουμε, γεννήθηκε από την αδιαφορία αυτουνού που φέρνει το δώρο, να επεξεργαστεί κάπως το περιτύλιγμα του δώρου. Πήρε την κούπα, τη πετάει σκέτη σε μια τσάντα και έτοιμο το δώρο! Σου πήρε ένα μπρελόκ, χέρι με χέρι η ανταλλαγή, που να ψάχνει τσαντάκια κι ιστορίες! Χάθηκε η αρχική τσάντα του δώρου, μη σκας, σακούλα μαναβικής κι έτοιμο! Τα παραδείγματα ποικίλλουν. Η αίσθηση που προκαλείται στον παραλήπτη είναι σαν να βρήκε ένα καλάθι με μωρό στην πόρτα του. Σαφώς δε καθόμαστε να ασχοληθούμε με αυτή τη λεπτομέρεια, αλλά να υπάρχει στον νου ότι η λεπτομέρεια κάνει τον πρωταθλητή.

Ένα δώρο όπως και να έχει είναι μια ευχάριστη και καλοδεχούμενη πράξη! Και πραγματικά πρέπει να εκτιμάμε τη κίνηση που κάνει κάποιος να μας το προσφέρει και μόνο, στο κάτω κάτω δε μας το χρώσταγε κι όλας! Κάποια συναισθήματα όμως κι από την άλλη βγαίνουν αυθόρμητα. Ίσως τελικά ο συνδυασμός αυτών, να δίνει αυτόν τον ιδιαίτερο τόνο που κάνει κάθε δώρο ξεχωριστό!

By Stam